Αθήνα, η πόλη που λατρεύουμε να μισούμε.. Κάπως έτσι θα έπρεπε να ξεκινήσει το κείμενο αλλά είναι πολύ κλισέ είναι και πρώτη μέρα στην δουλειά μετά από τριήμερο οπότε θα σου πετάξω λίγους στίχους από goin’ through και θα μπω στο ψητό.
Αθήνα, πόλη που περνάνε όλοι φίνα, κρησφύγετο για πλούσιους, φτωχούς και μαύρο χρήμα,
εδώ θα βρεις ρετσίνα και χοντ ντοκ απ’ την καντίνα,χλιδάτα ρεστοράν, σούσι, μους αλλά και πείνα,
Αθήνα, πόλη που περνάνε όλοι φίνα, λατρεύουνε τη μόστρα, το φραπέ και τα κλαρίνα,
εδώ θα βρεις σαΐνια με δερμάτινα λουστρίνια και αρτίστες με λαγούρια και λαμέ στα καμαρίνια…
1) Η (γλυκιά) κίνηση στους δρόμους που όταν κολλήσεις μπορείς να λύσεις ένα τρίτομο σταυρόλεξο, να γράψεις 74 tweets, να γνωριστείς με τον κόσμο από το διπλανό αμάξι στο φανάρι και να κάνετε σχέδια για διακοπές, να ακούσεις μια συλλογή του compact disc club και να κάνεις like σε όλες τις profile pictures από όλους σου τους φίλους στο facebook. Σε μέρες που το μετρό έχει απεργία και η κίνηση είναι ακόμα πιο μεγάλη μπορείς απλά να διαβάσεις και τα 9 βιβλία του True Blood.
2) Τα σκουπίδια τα σκουπίδια τα σκουπίδια. Δεν λέω για τις περιπτώσεις που γίνεται κάποια απεργία αλλά για τα σκουπίδια που υπάρχουν στον δρόμο, που καταλήγουν εκεί επειδή κάποιος βαριέται να περιμένει να βρει κάποιον κάδο ή τα σκουπίδια που πετάνε από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Δεν σου λέω να σβήνεις τα τσιγάρα σου στο τασάκι που έχουν κάποιοι κάδοι (αν και θα ‘πρεπε) αλλά να σεβαστείς την πόλη σου για να σε σεβαστεί και εκείνη.
3) Οι άστεγοι, όπου τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα της Αθήνας στα δικά μου μάτια. Είναι ίσως οι μόνοι από όσους βλέπουμε τριγύρω μας καθημερινά να ζητούν μια μικρή βοήθεια που θα έπρεπε να βοηθήσουμε και αυξάνονται συνεχώς..
4) Οι δημόσιες υπηρεσίες που στην Αθήνα έχουν ουρές από την προηγούμενη γωνία, οι εργαζόμενοι στις περισσότερες (όχι σε όλες) έχουν συμπεριφορά Χαρούλας Πεπονάκη και ο κόσμος που δεν έχει υπομονή φωνάζει και τσακώνεται
5) Τα άσχημα κτίρια, οι διαφορετικές μεταξύ τους πολυκατοικίες που δημιουργούν ένα κιτς τοπίο και ο Κηφισός που όπως τον λέει μια φίλη μου είναι ένα μπαζωμένο έκτρωμα. Δεν τα έχουν εκμεταλλευτεί σωστά και το τοπίο ασχημαίνει με φόντο την Ακρόπολη.
6) Η διαφορά του κόσμου από περιοχή σε περιοχή. Το ντύσιμο η συμπεριφορά η κουλτούρα και πολλές άλλες μικρές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες. Δεν είναι μόνο σενάριο σε σήριαλ του mega αλλά πραγματικότητα και απορίας άξιο αφού αναρωτιέσαι πως γίνεται να διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους ενώ ζουν σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων
7) Το γεγονός ότι δεν είναι κανείς Αθηναίος και μας το παίζουν όλοι πρωτευουσιάνοι. Δεν είναι κακό να πεις ότι είσαι από χωριό, κακό είναι να το παίζεις ιστορία. Εγώ πάντως Αθηναίος είμαι..
8) Οι αποστάσεις, όταν πρέπει να συναντηθούν δύο φίλοι όπου ο ένας μένει Πειραιά και ο άλλος Χαλάνδρι υπάρχει ένα μικρό θεματάκι.. Το Πάτρα – Καλάβρυτα πιο γρήγορα το κάνεις
9) Εκείνες οι μέρες στην Αθήνα που το κέντρο είναι κλειστό λόγω πορείας,απεργίας,διαδήλωσης κλπ. Οι κεντρικοί σταθμοί του μετρό κλείνουν η κίνηση ανυπόφορη και εμείς έχουμε συνηθίσει να περνάμε δίπλα από μια πορεία σαν να μην συμβαίνει τίποτα και να βλέπουμε δεκάδες αστυνομικούς παντού.
10) Σάββατο βράδυ στην Αθήνα.. Εδώ ο καλός μαϊντανός, τα μαγαζιά γεμάτα, δεν βρίσκεις που να παρκαρεις, γκρίνια και όταν μπείς στο μπαρ δεν σε ενοχλεί το στριμωξίδι γιατί το έχεις συνηθίσει, αυτό που σε ενοχλεί είναι το που θα αφήσεις το μπουφάν σου. Οι ίδιοι και οι ίδιοι έξω και τα μαγαζιά που πρόσφατα ανακάλυψες έγιναν mainstream, αν δεν είσαι hipster το προηγούμενο δεν σε αφορά.
+1 Το καλοκαίρι στην Αθήνα.. και πριν προλάβεις να κράξεις θα σου πω για τον Ιούλιο που είναι ανυπόφορος στην Αθήνα. Δεν θα σχολιάσω τα φυσικά αρώματα της πόλης από αίμα, δάκρυα και ΙΔΡΩΤΑ στα ΜΜΜ ούτε την αναμονή και την αντίστροφη μέτρηση για τις διακοπές (α! Τα σχολίασα). Την ανυπόφορη ζέστη ή αλλιώς λαλάκα κλπ Τα air condition που στάζουν και η πιο κοντινή παραλία είναι δυστυχώς βρώμικη.