Η αίγλη και το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων, έχουν κατά καιρούς σαγηνεύσει σεναριογράφους και σκηνοθέτες, δίνοντάς τους το έναυσμα να καταγράψουν, να αναφερθούν σε γεγονότα σταθμούς ή να μεταδώσουν το μήνυμα της παγκόσμιας ενότητας και της άμιλλας.
Οι Δρόμοι της Φωτιάς (Chariots of Fire), Χιου Χάντσον (1981)
Οι «Δρόμοι της Φωτιάς» πήραν την πρώτη θέση στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών το 1981, κατακτώντας μάλιστα τέσσερα όσκαρ, ανάμεσα τους και αυτό της καλύτερης ταινίας. Βασίστηκε στην αληθινή ιστορία των Βρετανών δρομέων Ερικ Λίντελ και Χάρολντ Εϊμπραχαμς που εκπροσώπησαν την Μ. Βρετανία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι. Το ηλεκτρονικό soundtrack του Βαγγέλη Παπαθανασίου, ήταν αυτό που προσέδωσε στην ταινία ξεχωριστό χαρακτήρα.
O Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες (Astérix aux Jeux Olympiques), Φρεντερίκ Φορεστιέ και Τομά Λανγκμάν
Η ταινία «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες», παρουσίαζε τις προσπάθειες του Βρούτου να κερδίσει με τα τεχνάσματα του, σε διάφορα αθλήματα τον Οβελίξ, παρά την φυσική του υπεροχή. Η επιτυχημένη ταινία, βασίστηκε στο ομώνυμο κόμικ που κυκλοφόρησε το 1968.
9 3/5 Seconds, Λόιντ Μπ. Κάρλετον (1925)
Ήταν η πρώτη «εμπορική» ταινία που είχε ως κεντρικό θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο διπλός Ολυμπιονίκης δρομέας της Αμβέρσας το 1920, Τσάρλι Πάντοκ, μετατράπηκε σε ηθοποιός, που στον συγκεκριμένο ρόλο, ήταν ο αθλητής που αποκληρώθηκε από τον πατέρα του και έβαλε πλώρη για το χρυσό μετάλλιο και το αγαπημένο του κορίτσι. Εν τέλει τα καταφέρνει περίφημα!
One Day in September, Κέβιν ΜακΝτόναλντ (1999)
Πρόκειται για το ντοκιμαντέρ του Βρετανού Κέβιν ΜακΝτόναλντ που πραγματεύτηκε την δραματική ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων στο Μόναχο το καλοκαίρι του 1972. Συγκεκριμένα, η απαγωγή 11 Ισραηλινών αθλητών και προπονητών από Παλαιστίνιους τρομοκράτες με τραγικό αποτέλεσμα, 17 νεκρούς (ανάμεσα στους οποίους όλοι οι όμηροι, οι περισσότεροι τρομοκράτες και ένας Γερμανός αστυνομικός), γίνεται αντικείμενο αφήγησης, μέσα από μαρτυρίες ενός διασωθέντα τρομοκράτη, προκαλώντας πάντως αντιδράσεις για την αποσιώπηση των κινήτρων των Παλαιστινίων καθώς και την τελική σκηνή με τα πτώματα των ομήρων υπό τους ήχους του «Child in Time» των Pink Floyd.
Μόναχο (Munich), Στίβεν Σπίλμπεργκ (2005)
Μια αμφιλεγόμενη ως προς τα πολιτικά της κίνητρα ταινία, το «Μόναχο» υπήρξε η υποκειμενική παρουσίαση των γεγονότων των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου το 1972 από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ . Κατακρίθηκε για την ευθεία σύνδεση των Παλαιστίνιων τρομοκρατών με τη Μοσάντ.
The Olympic Champ του Τζακ Κίνεϊ (1942)
Το πρώτο φιλμ κινουμένων σχεδίων που αναφέρεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και επιπλέον το πρώτο έγχρωμο φιλμ σχετικό με την Ολυμπιάδα. Ο Γκούφι συμμετέχει στα περισσότερα σημαντικά αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων, με σκοπό την ενθάρρυνση των παιδιών και των νέων να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό.
A Million to One, Λιν Σόρς (1937)
Στο συγκεκριμένο μελόδραμα, ο αθλητής Χέρμαν Μπριξ (αργότερα πιο γνωστός ως Μπρους Μπένετ), διαδραματίζει τον ρόλο του γιου ενός αθλητή ο οποίος είχε αποκλειστεί από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η συνάντηση του με τον άνθρωπο που στέρησε από το πατέρα του τα μετάλλια λίγα χρόνια αργότερα και η προπόνησή του από αυτόν προκειμένου να συμμετάσχει Ολυμπιακούς Αγώνες, θα τον οδηγήσει τελικά στο βάθρο, ενώ ταυτόχρονα θα εξελίσσεται μια ερωτική ιστορία με την κόρη του προπονητή του (η Τζόαν Φοντέιν σε έναν από τους πρώτους της ρόλους). .
Geordie, Φρανκ Λόντερ (1955)
Βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Γουόκερ και αφηγείται την ιστορία ενός αγοριού από τη Σκοτία που κόντρα στη φύση του και στην περιορισμένη, γίνεται bodybuilder, θριαμβεύοντας τελικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης το 1956. Ήταν η πρώτη έγχρωμη ταινία με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Walk Don’t Run, Τσαρλς Γουόλτερς (1966)
Πρόκειται για μια ρομαντική κομεντί που λαμβάνει χώρα παράλληλα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο το 1964. Έχει μείνει στην ιστορία ως η τελευταία ταινία του Κάρι Γκραντ, και το soundtrack σε επιμέλεια του Κουίνσι Τζόουνς και φωνητικά της Πέγκι Λι, επισκιάζει το σχετικά απλοϊκό σενάριο.
H Πόλη των Θαυμάτων, Δημήτρης Αθανίτης (2005)
Ο Δημήτρης Αθανίτης και η ταινία του πραγματεύονται 3 ιστορίες 12 ηρώων με την “πόλη των θαυμάτων”, Αθήνα, να καταλαμβάνει τον ρόλο του 13ου πρωταγωνιστή. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος όλου του πλανήτη (2004), και ο σκηνοθέτης κάνει μια παράλληλη αναφορά στους πρωταγωνιστές τη καθημερινής ζωής που αναλίσκονται στο κυνήγι της ουτοπίας και αναζητούν τον δρόμο προς το “κοινωνικό βάθρο” και την καταξίωση. Ο έρωτας, κατέχει κεντρική θέση στην δημιουργία του Αθανίτη. Η μοναδική ταινία μυθοπλασίας που σχετίζεται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
7 Συγνώμες που κάποτε ΟΛΟΙ οι άντρες πρέπει να πούμε στις κοπέλες μας!