Σήμερα συμπληρώνω 10 χρόνια ως ενεργός χρήστης του facebook και θα ήθελα να σας παρουσιάσω την άποψη μου όπως την έχω διαμορφώσει, όντας παλιός πλέον στο πιο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Τα τελευταία χρόνια ζούμε μέσα σε μία ατελείωτη ψηφιακή πλάνη που βεβαίως δεν γνωρίζει ουδείς το που θα μας οδηγήσει.
Γιατί όμως κάποιος να περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του πάνω από έναν υπολογιστή; να είναι συνεχώς στο facebook, να ενημερώνει ανά 5λεπτο την κατάσταση του, να ψάχνει νέους φίλους, να δέχεται νέους φίλους, να κάνει κοινοποίηση παρουσίας, να μπαίνει ακόμη κι όταν βγαίνει έξω για καφέ με φίλους; Εγώ προσωπικά δέχομαι την παρουσία σου στο μέσο αυτό, μόνο στην περίπτωση που εργάζεσαι μέσα από αυτό (π.χ είσαι δημοσιογράφος και προβάλλεις τη δουλειά σου)…
Τι κάνουμε ακριβώς, γιατί το κάνουμε, που είμαστε, με ποιους είμαστε, τι διάθεσή έχουμε… Τα πάντα όλα θα τα βρεις πλέον εκεί. Άσε που αν τύχει να πει κάποιος πως δεν έχει facebook τον κοιτάνε όλοι έτοιμοι να παραδεχτούν πως έχει έρθει από άλλο πλανήτη ή αν πει ότι δεν ασχολείται καθόλου με αυτό, ακόμη χειρότερο είναι έτοιμοι να τον στείλουν ακόμη και σε άλλο γαλαξία.
Η λίστα!
Τα ατελείωτα check in! Έλεος κουράστηκα να τα βλέπω. Το 17χρονο μπαίνει στο μετρό και κάνει check in μπαίνοντας στο μετρό. Δε μας απασχολεί κορίτσι μου. Η μόνη περίπτωση που θα το δεχόμουν, είναι αν ήταν από τον πλανήτη Άρη. ‘Ο,τι λιγότερο είναι απλά αδιάφορο.
Η προσθήκη σε ομάδες χωρίς κανείς να σε ρωτήσει.
Η παραπλάνηση στους τίτλους από όσους θέλουν να με κάνουν να μπω στην ιστοσελίδα τους.
Κουράστηκα να βλέπω τους ανθρώπους με ένα χαμόγελο συνέχεια ζωγραφισμένο στα χείλη…
Το facebook ποδοπάτησε χωρίς έλεος την ευκαιρία μας να γνωρίσουμε ένα άτομο χωρίς να επηρεαστούμε.