Και ο Θεός έπλασε το ψέμα. Και καλά έκανε! Σκεφτείτε ένα κόσμο γεμάτο ειλικρίνεια. Σας δίνω 2 λεπτά που σας επιτρέπω να μη με διαβάσετε για να φανταστείτε μια Ουτοπία όπου κάθετι που βλέπεις είναι αυτό που υπάρχει. Κάθε πράγμα που ακούς, βλέπεις, πιάνεις κλπ είναι πραγματικότητα. Δε σκεφτήκατε τίποτα, δε μπήκατε καν στον κόπο οι περισσότεροι, ακριβώς γιατί δεν είχατε να σκεφτείτε τίποτα. Σας ήρθε στο μυαλό απλά ένα τοπίο, ή ένα δωμάτιο με ένα τραπέζι που το βλέπετε να στέκεται, όσο είστε σίγουροι πως οτιδήποτε θελήσετε να μάθετε θα είναι η ακραία αντιπροσώπευση της αλήθειας. Πόσο βαρετό, ε;
Οι άνθρωποι δεν αγαπάμε την αλήθεια, απλά αγαπάμε να τη στηρίζουμε. Τρελαινόμαστε για μυστήριο και παρασκήνιο και υποθέσεις και φανταστικά σενάρια που μπορούν να μας οδηγήσουν σε μια αλήθεια που εμείς συντάξαμε στο μυαλό μας. Ο κάθε άνθρωπος έχει την αλήθεια που θέλει, αυτήν αγαπάει. Κι από τη στιγμή που η αλήθεια είναι διαφορετική για τον καθένα, όλοι είμαστε ψεύτες.
Ας τα χωρίσουμε σε κατηγορίες:
Υπάρχει το καλοπροαίρετο ψέμα: -Αγάπη μου πάχυνα; -Αγάπη μου όχι. Δεν ασχολούμαι με αηδίες. Την κάνεις που την κάνεις την “αμαρτία”, κάν’την για να κερδίσεις και κάτι.
Το ψέμα προσωπικού κέρδους: Σκεφτείτε ότι για να πει κάποιος ένα ψέμα έχει κάποιο σκοπό. Κανείς δεν αποφάσισε να πει ψέματα ένα πρωί επειδή είχε ρεπό και έψαχνε έναν τρόπο να γεμίσει την ώρα του. Πίσω από ένα ψέμα υπάρχει πάντα ένα κέρδος που μπορεί να μη μας περνάει καν από το μυαλό. Πιστεύω κιόλας, πως αν μας περάσει από το μυαλό, τότε το ψέμα ήταν αποτυχημένο.
Το ψέμα υπεροχής: Ε, είναι αυτό που το λες για να το πεις και να φουσκώσεις. Αδιάφορο κι αν μη τι άλλο υπερβολικά εγωκεντρικό.
Το “κακό” ψέμα: Αλλιώς ονομάζεται φήμη. Τί θα ήταν η ζωή χωρίς μια φήμη; Τι θα ήταν η ζωή χωρίς τη φήμη της μετενσάρκωσης στο τέλος της.Για τί θα μιλούσαμε στον καφέ;
Το ψέμα κάλυψης: Ή πιο απλά, τα μυστικά. Αυτά είναι τα χρήσιμα ψέματα, αυτά που εκτελούν το σημαντικότερο έργο στην ιστορία της ανθρωπότητας: να μας προστατεύσουν. Ο καθένας έχει μυστικά, πιο λίγα από κάποιους πιο πολλά προς σε κάποιους άλλους, αλλά κανείς δε θα το παραδεχτεί ποτέ κι αυτό τον κάνει αυτόματα ψεύτη.
Το ψέμα θρέφει τη φαντασία. Δεν είναι ότι δε θα υπήρχε ο Βίκτωρ Ουγκώ χωρίς το μύθο των “Αθλίων” αλλά ότι δε θα υφίστατο η υπόθεση ενός σκοπού. Δηλαδή, δε θα μπορούσαμε να κοροϊδέψουμε τον εαυτό μας ότι μπορούμε να καταφέρουμε κάτι με σκοπό να το προσπαθήσουμε. Πώς θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε με πάθος την άποψή μας αν δε θεωρούσαμε ότι ο άλλος υποστηρίζει μια υποφαίνουσα μορφή ψέματος: το λάθος; Και πώς θα ζούσαν οι δικηγόροι ρε παιδί μου;
Το ψέμα και η αλήθεια δεν απέχουν τόσο πολύ όσο νομίζουμε αγαπητοί γιατί ο σκοπός του ψέματος είναι να προφυλάξουμε τους εαυτούς μας και οι εαυτοί μας είναι αληθινοί. Εκεί λοιπόν, είναι το σημείο που η αλήθεια και το ψέμα συνδέονται. Το ψέμα είναι σα μια φανταστική σκάλα που ανεβαίνεις για να κόψεις ένα ρόδο αληθινό. Ένα κάλπικο βήμα για έναν αληθινό σκοπό.
Υπάρχει όμως και μια κοινή κατηγορία ψεμάτων: τα διογκωμένα. Όταν κατεβαίνεις σε αυτό το δρόμο, δεν επιστρέφεις ποτέ κι αν γλιστρίσεις στην πορεία και σου πέσουν από την τσέπη όλα όσα είπες και τα δουν κι οι άλλοι, τότε όλοι προσποιούνται τους αθώους. Τους ειλικρινείς. Τους βαρετούς που λένε πάντα την αλήθεια.
Ξύπνα σε ότι έχει να κάνει με τον υπολογιστή σου και την προστασία του…