Οι προσπάθειες των αθλητών στους Ολυμπιακούς του Ρίο μέχρι τώρα είναι αξιέπαινες και όσο περνούν οι μέρες συνεχώς θα εντείνονται προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της απόλυτης καταξίωσης με την κατάκτηση ενός μεταλλίου.
Εκτός όμως από τους συγκεκριμένους αθλητές, επιβάλλεται να γίνεται ιδιαίτερη μνεία και στους αγωνιστές κυριολεκτικά των Παραολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι κόντρα στις δυσκολίες, κατορθώνουν και συμμετέχουν στην σπουδαία αυτή διοργάνωση, αντλώντας μάλιστα δύναμη και κίνητρο ζωής μέσα από τον αθλητισμό.
Συγκλονιστική είναι η ιστορία της Βελγίδας Παραολυμπιονίκη, Marieke Vervoort, η οποία αν και καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι από τα 17 της (σήμερα είναι 37), λόγω μιας ανίατης αρρώστιας που έχει παραλύσει τα κάτω της άκρα, κατέκτησε το χρυσό στα 100μ. και το αργυρό στα 200μ., πριν 4 χρόνια, στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου.
Έχει θέσει μάλιστα ως υπέρτατο στόχο, την άνοδο στο βάθρο και στο Ρίο. Αυτό είναι το μεγάλο της όνειρο, αυτό, την κρατά στη ζωή, όπως, χαρακτηριστικά, αναφέρει και η ίδια.
“Θα σταματήσω την καριέρα μου μετά τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο τον προσεχή Σεπτέμβριο. Μετά, θα δούμε τι θα φέρει η ζωή για μένα. Άρχισα να σκέφτομαι την ευθανασία. Ο αθλητισμός είναι το μόνο που με κρατάει στη ζωή και στο Ρίο είναι η τελευταία μου επιθυμία για να κατακτήσω ένα μετάλλιο. Προπονούμαι πολύ σκληρά, ακόμη κι αν καθημερινά προσπαθώ να καταπολεμήσω την ασθένειά μου. Ελπίζω να ολοκληρώσω την καριέρα μου στο βάθρο” δήλωσε στο γερμανικό δίκτυο RTL.