«Η Μήδεια είναι ο φυσιολογικός άνθρωπος, που το ερωτικό πάθος του σκοτίζει το λογικό, όπως στον κάθε φυσιολογικό άνθρωπο»
Μ. Καραγάτσης
Ένα από τα πιο γνωστά και αγαπητά μυθιστορήματα των τελευταίων 60 χρόνων, η «Μεγάλη Χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση, παρουσιάζεται σε παγκόσμια πρώτη, σε διασκευή Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου.
Σε αυτό το επικό ερωτικό μελόδραμα παρακολουθούμε την ιστορία μιας Γαλλίδας, της Μαρίνας Μπαρέ, που έρχεται να ζήσει στην Ελλάδα, ερωτευμένη και παντρεμένη με έναν Έλληνα εφοπλιστή, αλλά και παθιασμένη με την ελληνική κλασσική παιδεία. Ερχόμενη σε επαφή όμως με την ίδια την χώρα των ονείρων της, συναντά τις δικές της Χίμαιρες: το δραματικό τοπίο τραχύ, κι αισθησιακό ταυτόχρονα, την παρασύρει σε μια μοιραία δίνη πάθους, πυροδοτεί τα παλιά ψυχολογικά της τραύματα και τη οδηγεί στην αυτοκαταστροφή.
Ο Καραγάτσης σε αυτό το μυθιστόρημα που κλείνει την γνωστή τριλογία «Γιούγκερμαν – Λιάπκιν – Χίμαιρα», μελετάει ενδελεχώς την δυνατότητα προσαρμογής των ξένων στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά και την αμφιθυμία των Ελλήνων απέναντι στην Δύση. Κρύβει καλά τον ακραίο και κατάμαυρο ρομαντισμό του, κάτω από πέπλο κυνισμού ή και ωμότητας. Βαθιά απελπισμένος ο ίδιος, μετατρέπει την Μαρίνα σε χίμαιρα, αρνούμενος την έννοια της αγάπης. Νομίζουμε ότι πετυχαίνουμε, ερωτευόμαστε, δημιουργούμε πνευματικά. Όλα εν τέλει καίγονται, κάτω από το σκληρότατο ελληνικό φως. Σαν μύγες μαγευόμαστε από το άγνωστο, για να γίνουμε παρανάλωμα σε μια στιγμή. Αυτή τη μοιραία στιγμή περιγράφει ο Καραγάτσης.
Κριτικές:
Μέσα σε κουστούμια του ’30 με κινηματογραφικό αέρα η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, ο Νίκος Ψαρράς και ο Όμηρος Πουλάκηςκαθοδηγούμενοι εξαιρετικά από τον σκηνοθέτη και την Ζωή Χατζηαντωνίου (κίνηση) έδωσαν ένα συναρπαστικό και μοιραίο τρίγωνο επιστρατεύοντας λόγο, κορμί, συναίσθημα, βάρος στο μη ειπωμένο, μέτρο άλλα και παραφορά. Τι έξοχη η σκηνή της εύγλωττης αν και βουβής ερωτικής πάλης ανάμεσα στον Μηνά και στην Μαρίνα! Σάρκα κραυγάζουσα, πνιγμένα όνειρα ετών και χίμαιρες αιώνων.
Άννυ Κολτσιδοπούλου, Καθημερινή, 10/8/14
Ο Δημήτρης Τάρλοου κατάφερε να δημιουργήσει μια χορταστική για μάτια, μυαλό και ψυχή παράσταση… εικόνες που σε ξάφνιαζαν, γεμάτες από γοητευτικές αυταπάτες… μπλέκοντας περίτεχνα το σινεμά με το θέατρο.
Βλέποντας την Αλεξάνδρα Αϊδίνη σε αυτή την παράσταση, απορείς πώς δεν είχε δει κανείς ως τώρα όλες αυτές τις ερμηνευτικές δυνατότητες… με μια εσωτερικότητα που βράζει υπόγεια και κοχλάζει στα κατάλληλα σημεία.
Η κινηματογραφημένη αυτοκτονία της και το φινάλε με τα τελευταία λόγια από το βιβλίο του Καραγάτση είναι ικανά να σε στοιχειώσουν για πολύ καιρό αφού έχεις δει την παράσταση.
Αστερόπη Λαζαρίδου, Το Βήμα, 18/7/14
Είναι πια σαφές ότι ο Δημήτρης Τάρλοου δεν αποκλείει τη μαγεία από κανένα του εγχείρημα.
Δε νομίζω αυτή τη στιγμή στην ελληνική σκηνή να υπάρχει άλλη γυναίκα που να είναι η Μαρίνα από την εξαίρετη Αλεξάνδρα Αϊδίνη. Δυναμική, ρετρό παρουσία, με αυτοέλεγχο και γνώση του πώς να είσαι παντοδύναμος σε ρεαλιστικό έδαφος.
Επειδή συνηθίζεται, όταν μεταφέρονται λογοτεχνικά έργα στη σκηνή ο κόσμος να..κουράζεται, εγώ σας λέω ότι δεν κουράστηκα λεπτό.
Χρύσα Φωτοπούλου, onlytheatre.gr, 18/7/14
Η παράσταση είναι συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών 2014 και του θεάτρου Πορεία.
Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου, στο πλαίσιο του προγράμματος Ελλάς Γαλλία Συμμαχία 2014.
Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα του ΕΟΤ.
INFO
Θέατρο Πορεία
Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69
www.poreiatheatre.com