Ο τίτλος του έργου από μόνος του διεγείρει την περιέργεια σου γι αυτό που θα δεις και τελικά σε αποζημιώνει! Η Χριστίνα Σαμπανίκου έχει πιάσει το πρόβλημα της εποχής μας που είναι με μία λέξη η παραίτηση. Η κρίση έχει ωθήσει δυστυχώς πολλούς από εμάς στο να εγκαταλείψουμε, να πούμε “Δεν υπάρχει σωτηρία”, να προσπαθήσουμε να αποστασιοποιηθούμε από κάθε προσωπική μας βούληση.
Κάπου εκεί έρχεται αυτό το έργο σαν να είναι η συνείδησή σου και σε προτρέπει να ξαναζήσεις, να βρεις τη δύναμη και τη θέληση να προχωρήσεις και να κοιτάξεις μπροστά.
Το μαγικό αυτής της παράστασης είναι ότι όλοι θα δούμε δικές μας στιγμές μέσα σε αυτή, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας, θα πούμε στον ήρωα “Έλα σήκω, κάνε κάτι, ζήσε” και εκείνη την ώρα αυτομάτως θα είναι αυτό που θα πρέπει να πούμε και στον εαυτό μας όταν βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση. Ο ήρωας είναι ένας από εμάς ή μάλλον εγώ, εσύ, όλοι μας. Με ένα βιτριολικό μαύρο χιούμορ θα καταφέρουν οι δύο ηθοποιοί να μας ξεσηκώσουν, να κάνουμε τη δική μας επανάσταση απέναντι στην κατάσταση αυτή της κρίσης που αντιμετωπίζουμε εξυπηρετώντας άμεσα το ρόλου του θεάτρου να προβληματίσει την κοινωνία.
Ένα λιτό σκηνικό είναι αρκετό, γιατί είναι πολλές εκείνες οι φορές που δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να ορίσεις μία κατάσταση, μία πολυθρόνα μόνο ,μπορεί να σου παρουσιάσει τις στιγμές πολλών από εμάς. Πάνω και γύρω λοιπόν, από απλά μία πολυθρόνα, κινείται μία ζωή, η θέληση να τη συνεχίσεις και η ανάγκη να παραιτηθείς από αυτή. Η ευτυχία τις περισσότερες φορές βρίσκεται μέσα σε μικρά πράγματα, απλά, καθημερινά, την έχουμε ακριβώς μπροστά μας απλά αρνούμαστε να την αντιληφθούμε.
Μέσα σε εξήντα λεπτά εισβάλουμε στην πραγματικότητα του ήρωα, στην δική μας, σε αυτή της κοινωνίας μας, γινόμαστε όλοι ένα και έτσι ίσως είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσουμε όλο αυτό μας έχει συμβεί, παρηγορούμαστε γιατί δεν είμαστε μόνοι, αλλά είμαστε ένα σύνολο.
Η μικρή σκηνή του Vault βοηθάει στο να μπεις πιο εύκολα μέσα στην ατμόσφαιρα του έργου, θα σου δημιουργήσει άμεσα την εντύπωση πως είσαι μέσα στο σπίτι του Μανώλη Καρέλη (Στέφανος Κοσμίδης) και η σκηνοθεσία της Βίκυς Αδάμου θα σε περιορίσει ακόμα περισσότερο πάνω σε μία καρέκλα το οποίο θεωρώ αρκετά δύσκολο αλλά τα έχει καταφέρει! Η Χριστίνα Σαμπανίκου που υπογράφει το έργο, παίζει ένα ρόλο αρκετά περίπλοκο, είναι η συνείδηση μας, η σκέψη μας, η γνώμη του φίλου μας, η άποψη της φίλης μας, εμείς που θέλουμε να ταρακουνήσουμε τον ήρωα, εκείνος που θέλει να ανακάμψει από μόνος του ή εκείνος τις ώρες που πνίγεται από τον δικό του εαυτό.
Η τελευταία παράσταση του έργου είναι 26/2 στο θέατρο Vault που μας έχει συνηθίσει με ωραίες παραγωγές γι αυτό βιαστείτε. Αν και πιστεύω ότι είναι από τα έργα που θα πάρουν σίγουρα παράσταση γιατί πρόκειται για μία μαύρη κωμωδία που όλοι αξίζει να δουν!
Την Παρασκευή στις 21:15 ο Μανώλης Καρέλης θα είναι εκεί και θα σας περιμένει και εσείς να αφήσετε την πολυθρόνα σας και επισκεφτείτε τον…..