…αποφάνθηκε η επιστήμη.
Ως γνωστόν κάθε κινηματογραφικό δευτερόλεπτο αποτελείται από 24 καρέ. Το «Hobbit» όμως αύξησε τον αριθμό σε 48 καρέ ανά δευτερόλεπτο για το 3D. Υπήρξαν πολλά παράπονα πως φαίνεται ψεύτικο, αν και απ’ τα όσα έχω διαβάσει, ο αυξημένος αριθμός των καρέ ουσιαστικά διορθώνει το πρόβλημα που παρουσιάζει το 3D όταν κινείται η κάμερα. Λογικά θα έχετε αντιληφθεί το θόλωμα που παρουσιάζεται όταν κινείται η κάμερα, με το προηγούμενο και το επόμενο καρέ να πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο.
Σύμφωνα πάντως με τον κινηματογραφιστή και ειδικό της επιστήμης της κινηματογραφικής αντίληψης, James Kerwin, στην πραγματική ζωή βλέπουμε 66 “καρέ” το δευτερόλεπτο, αλλά:
«Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν πως συνειδητά αντιλαμβανόμαστε 40 στιγμές ανά δευτερόλεπτο. Με άλλα λόγια: τα μάτια μας βλέπουν πολλά περισσότερα αλλά έχουμε συνείδηση μόνο των 40. Έτσι αν ο αριθμός των καρέ αγγίξει ή υπερβεί τα 40 καρέ ανά δευτερόλεπτο, σε μας φαίνεται ως πραγματικότητα. Ενώ, αν είναι αισθητά μικρότερος, δηλαδή 24 ή ακόμα και 30, υπάρχει σημαντική διαφορά – και ξέρουμε απευθείας πως αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι πραγματικό.
Είναι ψυχολογικό: έχουμε ανάγκη την αναστολή της δυσπιστίας, και η αναστολή αυτή έρχεται με τον χαμηλότερο ρυθμό των καρέ. Ο μικρότερος αριθμός επιτρέπει στον εγκέφαλο μας να πει “Εντάξει – δεν αντιλαμβάνομαι συνειδητά 40 στιγμές ανά δευτερόλεπτο, αλλά μόλις 24 ή 30, επομένως αυτό δεν είναι πραγματικό και μπορώ να αποδεχτώ τις τεχνητές συμβάσεις, της υποκριτικής και του φωτισμού και των εξοπλισμών.” Είναι έμφυτο κομμάτι του τρόπου αντίληψης του εγκεφάλου μας. Τα 24 ή 30 καρέ το δευτερόλεπτο είναι συνυφασμένα με την κινηματογραφική εμπειρία. Έτσι αποδεχόμαστε το σινεμά. Μ’ αυτό τον τρόπο αναστέλλουμε τη δυσπιστία μας.»
Εν ολίγοις δηλαδή, μας λέει, πως δεχόμαστε περισσότερα πράγματα, που δεν ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα, στο πλαίσιο της κινηματογραφικής σύμβασης, εφόσον όμως ο εγκέφαλος μας αναγνωρίζει αυτό που βλέπει ως κινηματογράφο. Εάν ο εγκέφαλος μας πάψει να αναγνωρίζει αυτό που βλέπει ως “σινεμά”, οι κινηματογραφικές συμβάσεις φαντάζουν πολύ ψεύτικες. Αυτό δηλαδή καταλαβαίνω εγώ πως θέλει να πει με τα παραπάνω, δεν ξέρω αν καταλάβατε εσείς κάτι άλλο.
Βέβαια, μιας και έχω δει το «Hobbit» στα 24 καρέ θα διαφωνήσω πως ο ουσιαστικός υπεύθυνος, που φαντάζει ψεύτικο, είναι τα 48 καρέ, διότι και στα 24 ψεύτικο φαινόταν. Προσωπικά το βρήκα διασκεδαστικό και ικανοποιητικό για όσους έχει λείψει ο «Άρχοντας», αλλά ας μη γελιόμαστε, δεν είναι εφφέ αυτά αντάξια μιας ταινίας 270.000.000 δολαρίων. Μπορούσαν πολύ καλύτερα. Οπότε ας περιμένουμε να δούμε κάποια που (έστω στα 24) θα φαίνεται ρεαλιστική για να κρίνουμε αν τα 48 τη κάνουν να δείχνει ψεύτικη.
Δεν μπορώ να φανταστώ, για να 'μαι ειλικρινής, πως θα υπάρξει τέτοιο πρόβλημα, διότι και στο θέατρο αντιλαμβανόμαστε περισσότερες στιγμές ανά δευτερόλεπτο, αφού δεν παρεμβάλλεται η κάμερα, αποδεχόμαστε ωστόσο μια χαρά τις συμβάσεις του μέσου…
Επομένως πολύ θα ήθελα να δω στα 48 μια ταινία που θα είναι παραπάνω από απλά διασκεδαστική και θα έχει πειστικά εφφέ (τουλάχιστον για τα 24), και όχι τα video game γραφικά του «Hobbit».