Ήταν μια συγκλονιστική χρονιά για την Άννα Βίσση, αλλά η τραγουδίστρια πήρε τα πάνω της και δίνει τον καλύτερό της εαυτό στη μουσική παράσταση “Δαίμονες”
Ειδικά για το ατύχημα που είχε στη σκηνή του LAV η τραγουδίστρια είχε μια περίεργη αίσθηση, μια αρνητική ενέργεια και όταν έγινε το ατύχημα αισθανόταν σαν να μην είναι εκεί, σαν να μη συμβαίνει στην ίδια.
“Όταν έπεσα στο κενό ήταν για μένα deja vu. Εκεί κάτω που ήμουν, όταν άνοιξα τα μάτια μου, ήρθε στο μυαλό μου ο Γκρεγκ Λαντάνι, που είχε το ίδιο πέσιμο και φοβήθηκα. Μετά από λίγα λεπτά συνειδητοποίησα πως δεν έχω αιμορραγία, υπάρχω, αναπνέω… Ήξερα, όμως, ότι έχω χτυπήσει στα πλευρά μου”, είπε στον Τάσο Τρύφωνος και την εκπομπή του στο ΡΙΚ.
Όταν αναφέρθηκε στον χαμό του πατέρα της, Νέστορα αλλά και στις δύσκολες στιγμές που πέρασε, βούρκωσε και είπε πως θα θυμάται το χαμόγελό του και αλλά και την αισιοδοξία με την οποία αντιμετώπιζε τα πάντα.
“Nομίζω πρόλαβα να του πω ό,τι ήθελα να του πω. Μου λείπει περισσότερο από εκείνον η πλάκα του. Κλαίω γιατί τον θυμάμαι να γελάει! Μας έμαθε να τα περνάμε όλα με χιούμορ, ένα στοιχείο που στις χώρες μας δεν το βλέπεις. Είμαστε λαοί που πονάμε και το δείχνουμε, ενώ ο μπαμπάς μου τα ξεπερνούσε όλα με το γέλιο, με την πλάκα. Ενώ, η πιο σκληρή στιγμή για μένα δεν ήταν η κηδεία. Η κηδεία είναι μία ιεροτελεστία που είναι υπέροχη γιατί δοξάζεις και αποχαιρετάς τον άνθρωπό σου… πιο πολύ πόνεσε η στιγμή που μου το είπαν! Εκεί πονάει πιο πολύ, στην αναγγελία”, ανέφερε η τραγουδίστρια.