Συνολικά το νέο «Star Trek» δεν έχει σοβαρά (αποτρεπτικά) αρνητικά σε διασκέδαση, εφφέ και ενδιαφέρουσα, δεμένη υπόθεση.
Το μόνο ουσιαστικό “αρνητικό” είναι πως δεν γίνεται να αποφύγει τη σύγκριση με τη ταινία που προηγήθηκε και εκεί έρχεται δεύτερο πραγματικά. Στο «Into Darkness» φαίνεται να απουσιάζει η συμπαντική έκταση, μοιάζει πιο περιορισμένο, και από μια σειρά που έχει ως tagline «Space: The Final Frontier» είναι κάτι που περιμένεις και κάτι που χαρακτήριζε το φιλμ του 2009, με περισσότερες εναλλαγές γαλαξιακών παραστάσεων.
Και η πλοκή είναι αρκετά πιο απλή χωρίς ωστόσο να είναι κακή ή βαρετή. Αντιθέτως είναι ενδιαφέρουσα και απολαυστική. Αλλά το καλύτερο και ποιο ενδιαφέρον που έχει να επιδείξει η ταινία παραμένει ο Zachary Quinto στο ρόλο του Spock, που παρά τον υπερβολικά λογικό χαρακτήρα του είναι ο χαρακτήρας με το μεγαλύτερο ψυχικό βάθος, και αυτός πάνω στον οποίο βασίζεται το 99,9% του κωμικού στοιχείου και αυτός μάλλον θα σας κάνει μέχρι και να δακρύσετε (εγώ το ομολογώ βούρκωσα σε ένα σημείο – θα καταλάβετε τι εννοώ όταν το δείτε).
Αν κάτι είναι ανώτερο πάντως της πρώτης ταινίας, αυτό είναι ο κακός της, που εδώ ενσαρκώνει ο Benedict Cumberbatch, αφήνοντας τον κακό Nero, του Eric Bana, έτη φωτός πίσω του. Αποκλείεται να δεις το «Star Trek Into Darkness» και να μη σου μείνει τουλάχιστον ο σατανικά ανατριχιαστικός τόνος της φωνής του Cumberbatch.
Εν τέλει, το νέο «Star Trek» ακόμα και αν δεν έφτασε τις προσδοκίες που δημιούργησε το πρώτο, τα αξίζει τα λεφτά του, (το 3D βέβαια είναι αχρείαστο, μπορείτε άνετα να το αποφύγετε).