Το Σύμβολο της Αμοιβαιότητας
ή
Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου
Project Κοινωνικής Τέχνης
της Εικαστικού – Ιστορικού Τέχνης Ελένης Πολυχρονάτου
Για τη δημιουργία ενός νέου τρόπου και χώρου συγκέντρωσης
και ανταλλαγής ρούχων, αγαθών ή τροφίμων
Τρεις άξονες – Μία Στρατηγική: Τέχνη – Επαναχρησιμοποίηση της Ύλης – Προσφορά στον συνάνθρωπο
Σταθμός 2ος:
Δήμος Φιλοθέης-Ψυχικού
Από 4 Νοεμβρίου
με τη συνεργασία και υποστήριξη του ΟΚΑΠΑ
(Οργανισμός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού)
«Εκπαίδευση δεν σημαίνει να διδάσκεις σε ανθρώπους πώς να μάθουν εκείνο που δε γνωρίζουν, σημαίνει να τους διδάσκεις να συμπεριφέρονται έτσι όπως δεν συμπεριφέρονται»
Την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013 και ώρα 8.00 μ.μ., θα πραγματοποιηθούν τα Εγκαίνια της έκθεσης/παρουσίασης των 12 νέων έργων «Το Σύμβολο της Αμοιβαιότητας ή Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου» στο Εικαστικό Κέντρο «Καρύδειο» (Αριάδνης 13 & Νιόβης, Φιλοθέη, τηλ: 210-6749.860). Τα έργα θα παραμείνουν στο χώρο έως τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου και το κοινό μπορεί να επισκέπτεται την Έκθεση καθημερινά, Δευτέρα έως Παρασκευή, 6:00μμ-9:00μμ, με ελεύθερη είσοδο.
Την Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013 ξεκινά η τοποθέτηση/εγκατάσταση των έργων στα 12 επιλεγμένα σημεία του Δημόσιου Χώρου του Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού:
1. Κεντρικό κτήριο Δημαρχείου (Μαραθωνοδρόμου 95)
Φιλοθέη: 2. Παλαιό Δημαρχείο Φιλοθέης (Καλλιγά), 3. ΚΕΠ Φιλοθέης, 4. Δημοτικό Γυμναστήριο Φιλοθέης.
Ψυχικό: 5. Παλαιό Δημαρχείο Ψυχικού (Στρατηγού Καλλάρη 13), 6. Πολιτιστικό Κέντρο Γκ. & Ν. Μπενετάτου (Δρόση και Δροσίνη), 7. Α΄ Πλατεία «Blue Bell», 8. ΚΕΠ Ψυχικού (Νέα Αγορά).
Νέο Ψυχικό: 9. Παλαιό Δημαρχείο Ν. Ψυχικού (Τερτσέτη), 10. «Σπυροπούλειο» Πνευματικό Κέντρο (Αγ. Σοφίας & Ολυμπιονικών), 11. Πλατεία Αγίου Γεωργίου, 12. Εστία Ν. Ψυχικού.
Υπενθυμίζεται ότι το Project ξεκίνησε φέτος τον Μάρτιο από τον Δήμο Κορυδαλλού, στο δημόσιο χώρο του οποίου τοποθετήθηκαν συνολικά 18 έργα, συνεχίζει με 2ο Σταθμό τον Δήμο Φιλοθέης-Ψυχικού, και θα συνεχίσει να απλώνεται και σε άλλους Δήμους, με νέα έργα /εκδοχές από άλλους καλλιτέχνες, πάνω στο ίδιο μοντέλο/σύμβολο.
Γιατί από τους καλλιτέχνες:
Τρεις άξονες – Μία Στρατηγική:
Τέχνη – Επαναχρησιμοποίηση της Ύλης – Προσφορά στον συνάνθρωπο
Τέχνη. Αν ο πολιτισμός μπορέσει να επιδράσει σε όσο το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές ομάδες, τότε η κοινωνία ίσως διαμορφώσει άλλου είδους αξίες και αντιλήψεις για την ζωή και τον κόσμο. «Εκπαίδευση δεν σημαίνει να διδάσκεις σε ανθρώπους πως να μάθουν εκείνο που δε γνωρίζουν, σημαίνει να τους διδάσκεις να συμπεριφέρονται έτσι όπως δεν συμπεριφέρονται», γράφει ο Άγγλος Κριτικός Τέχνης Τζων Ράσκιν.
Επαναχρησιμοποίηση της Ύλης. Σύμφωνα με τον Χούντερβάσερ, «ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι πρωτοπόρος για τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικολογίας οι οποίες βρίσκονται σε κατάσταση κρίσης … Ένας καλλιτέχνης πρέπει να δρα σαν ένα παράδειγμα ενάντια στην καταναλωτική κοινωνία, για το πώς να ζει κανείς σε μια κοινωνία χωρίς σπατάλη».
Προσφορά στον Συνάνθρωπο. Η τέχνη μάς δείχνει ότι είναι δυνατόν να ανακαλέσουμε τη στενή μας σχέση με τη κοινωνία, από την ατομικότητα στη συλλογικότητα. Η τέχνη είναι η επαφή μας με την Κοινότητα και στηρίζει το όραμα για τον άνθρωπο που νιώθει ότι είμαστε ΜΑΖΙ μέσα στο σώμα της ανθρωπότητας.
Το Project
Οι «Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου» ή «το Σύμβολο της Αμοιβαιότητας» είναι μια ιδέα κοινωνικής τέχνης της εικαστικού και ιστορικού τέχνης Ελένης Πολυχρονάτου, ένα έργο δημόσιου χαρακτήρα με κοινωνική απήχηση, που έχει σαν σκοπό τη δημιουργία ενός νέου τρόπου και χώρου συγκέντρωσης και ανταλλαγής ρούχων, αγαθών ή τροφίμων, υλοποιημένο με ένα λειτουργικό τρόπο με γνώμονα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, εμπνέοντας σε αυτόν και την κοινωνία το πνεύμα της αλληλεγγύης, της βοήθειας και της ανταλλαγής που τόσο έντονα αναδεικνύεται στη σημερινή πραγματικότητα.
Τι είναι: Στο project «Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου» παρουσιάζεται ένα μοντέλο/αντικείμενο κοινής χρήσης κατασκευασμένο από ξύλο, μέταλλο ή άλλα υλικά, φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο ώστε οι κάτοικοι των πόλεων να μπορούν να το χρησιμοποιούν. Τα μέρη του αντικειμένου μπορούν να συναρμολογηθούν -με ποικίλους τρόπους και από τον καθένα από εμάς- πάνω στη βασική μορφή. Το έργο μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ζωντανό γλυπτό» το οποίο οφείλει να προσφέρει μια λειτουργία στην κοινότητα, μεταμορφώνοντας το δημόσιο χώρο από μια εικόνα βαρβαρότητας σε μια εικόνα τρυφερότητας.
Η μορφή: Το έργο έχει αυτή τη μορφή ώστε να υπάρχει απλότητα στη κατασκευή. Τρεις (3)ευθείες δεμένες στη μέση φτιάχνουν την Κρεμάστρα του Δημόσιου Χώρου, την οποία καθένας από μας και με ό,τι διαθέτει, μπορεί να κατασκευάσει. Οι διαστάσεις του έργου δεν υπερβαίνουν τα 180 εκ. σε ύψος και η βάση εμπεριέχεται σε ένα νοερό κύκλο με διάμετρο 90 εκ.
Η διαδραστικότητα: Δυο έννοιες που αποδίδουν την ιδιότητα που παρουσιάζει το project είναι η ρευστότητα και ησυλλογικότητα. Οι «Κρεμάστρες του Δημόσιου Χώρου» ή « το Σύμβολο της Αμοιβαιότητας» δεν χρησιμοποιεί τον Δημόσιο Χώρο απλώς ως «εκθεσιακό» χώρο. Είναι μια μορφή τέχνης που διαμορφώνεται μέσα από τη συμμετοχή των διάφορων χρηστών και, κατά συνέπεια, δεν τελειώνει ποτέ. Κάθε χρήστης έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στο έργο /βασικό μοντέλο, αλλάζοντας πολλές φορές την όψη και την λειτουργία του.
Ταυτότητα του 2ου Σταθμού
Ποιοι παρουσιάζουν:
Οι καλλιτέχνες:
Αrtreeteam-Πάνη Σταθοπούλου, Έννιος-Έρως Γιώγος, Τζίμης Ευθυμίου, Σοφία Κουκλάκη, Μάρω Κουρή, Μαρία Μεθυμάκη, Κατερίνα Μητσιάλη, Λίτσα Μουσούλη, Γιάννης Μπρούζος, Στέλιος Παναγιωτόπουλος, Ελένη Πολυχρονάτου, Δημήτρης Τσιαντζής.