Ακούς επιστημονική φαντασία με θέμα την στρατολόγηση παιδιών, που δεν έχουν αναπτύξει τον τρόπο σκέψης των ενηλίκων, οπότε έτσι σκεπτόμενοι διαφορετικά θα καταφέρουν να ξεγελάσουν τους εξωγήινους εισβολείς, και περιμένεις πως μια ταινία που έχει ως κεντρική της θεματική τον διαφορετικό τρόπο σκέψεις δεν μπορεί παρά να είναι έξυπνη. Δεν θα μπορούσες να πέσεις περισσότερο έξω.
Η ενδιαφέρουσα ιδέα είναι το μοναδικό που έχει να επιδείξει το ασφυκτικά γεμάτο στα κλισέ «Ender’s Game». Και το θέμα δεν είναι απλά οι κοινοτυπίες, γιατί ας μη γελιόμαστε πολλές φορές σε ταινίες συμβαίνουν πράγματα που ξέρουμε και περιμένουμε ότι θα συμβούν, και τους το συγχωρούμε γιατί αντιλαμβανόμαστε πως δεν είναι δυνατόν να αποφύγεις κάθε κλισέ. Σαν να οδηγείς σε ένα δρόμο γεμάτο λακκούβες, όσο και να τις αποφεύγεις δεν μπορεί, θα πατήσεις και μερικές. Το «Ender’s Game» όμως είναι σαν να έβαλε σκοπό να πατήσει όλες τις λακκούβες και να τα κατάφερε.
Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συσσώρευση όλων των κλισέ που μάθαμε να αναγνωρίζουμε τόσα χρόνια που πηγαίνουμε στο σινεμά. Και να έλεγες πως εντάξει πέρα απ’ αυτά έχει και κάτι περισσότερο να επιδείξει; Κάπου ανάμεσα στο 56ο και 57ο κλισέ κάτι ενδιαφέρον που θα μας μείνει; Μια ενδιαφέρουσα σκηνή; Μια ατάκα, έστω; Ε, όχι, απλά και εντελώς στεγνά περνά απ’ τη μια κοινοτυπία στην επόμενη έως το τέλος της ταινίας. Και το χειρότερο –ναι, υπάρχει και χειρότερο- είναι ο πομπώδης και ποζεράδικος που μας σερβίρονται όλα αυτά, λες και ανακάλυψαν κανένα νέο πλανήτη.
Και ενώ γενικώς συμπαθώ πολύ τα παιδάκια στις ταινίες, νομίζω πως έχουν μια ιδιαίτερη άνεση στο φακό αφού λόγω του νεαρού της ηλικίας δεν κουβαλάνε κοινωνικούς περιορισμούς και κόμπλεξ όπως όλοι εμείς οι υπόλοιποι, αυτή ήταν η δεύτερη φορά ωστόσο, που κάθισα να δω ταινία και ήθελα να πετάξω ντομάτες σε νεαρό πρωταγωνιστή –η πρώτη ήταν ο Thomas Horn στο «Extremely Loud & Incredibly Close»-, σε σένα μιλάω Asa Butterfield, χαλάρωσε λίγο, ‘ντάξει το καταλάβαμε, είσαι ο πρωταγωνιστής.
Το μόνο ευχάριστο βλέποντας ένα τέτοιο φιλμ είναι πως στη τελική σκέφτεσαι πως ναι, αν αυτοί πληρώνονται για να κάνουν κάτι τέτοιο, όλοι μπορούμε τελικά να κάνουμε καριέρα. Μα σοβαρά δεν είναι υπερβολή, αν θέλετε οπωσδήποτε να το παρακολουθήσετε, πριν πάτε στο σινεμά σκεφτείτε όλα τα κλισέ που ξέρετε και οργανώστε τα σε ένα σενάριο και τσεκάρετε μετά που πέσατε μέσα, πάω στοίχημα πως θα είναι όλα. Αν σας ξεφύγει κάτι δεν θα είναι κάποια πρωτοτυπία αλλά κάποιο κλισέ που δεν μπορούσατε να θυμηθείτε. Ειλικρινά, δοκιμάστε το!