Tην απάντηση της μέσα από το προσωπικό της blog δίνει η Ελεονώρα Μελέτη σχετικά με όλα όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν περί αποχώρησης και αντικατάστασης της. 

Η παρουσιάστρια έβαλε τέλος στις φημολογίες που φουντώσαν το τελευταίο διάστημα…

Το πρώτο μήνυμα Καμμένου μετά τις παραιτήσεις βουλευτών

Όλα άρχισαν πριν από λίγες εβδομάδες, όταν έγινε γνωστό στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια ( θεέ μου τι κλισέ) ότι δέχτηκα πρόταση να πολιτευτώ. Ή μάλλον δύο προτάσεις.

Αυτό είναι αλήθεια. Ποτέ δεν το αρνήθηκα. Δέχτηκα όντως δύο προτάσεις να κατέβω στις δημοτικές εκλογές του Μαίου. Η πρώτη, με σειρά χρονολογική, ήρθε από τον Άρη Σπηλιωτόπουλο για τον Δήμο Αθηναίων. Μία πολύ τιμητική πρόταση, καθώς γνωρίσω τον Άρη, τον έχω συναναστραφεί και τον εκτιμώ πολύ, πιστεύοντας πως θα είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα παρουσία στο Δημαρχείο της Αθήνας.

Από την άλλη όμως, με πολύ σεβασμό, θεώρησα πως δεν θα ήταν σωστό εκ μέρους μου να αποδεχτώ την πρόταση του, καθώς είμαι γέννημα θρέμμα Πειραιώτισσα, με αποτέλεσμα να μην έχω ζήσει την Αθήνα, και να μην την γνωρίζω καλύτερα απ όσο ένας πολίτης που κάνει τη βόλτα του ή τις δουλειές του στις γειτονιές της πρωτεύουσας. Δεν θα μπορούσα να αφοσιωθώ σε έργο καθώς θα ήθελα χρόνο για να γνωρίσω βιωματικά πλέον τα προβλήματα της πόλης. Θα ήταν άδικο και όχι τίμιο εκ μέρους μου να δεχτώ αυτή την πρόταση.

Κάπου εκεί, μετά την τιμή που μου έκανε ο Άρης Σπηλιτωτόπουλος, ήρθε η πρόταση από τον Δήμαρχο Πειραιά, κύριο Βασίλη Μιχαλολιάκο.

Έναν άνθρωπο που γνωρίζω καιρό σε προσωπικό επίπεδο, έναν άνθρωπο που κάποτε ψήφισα για Δήμαρχο Πειραιά, και έναν άνθρωπο που με δικαίωσε για την απόφαση μου , καθώς είναι από τους σημαντικότερες φιγούρες που έχουν περάσει από το Δημαρχείο Πειραιά, έχοντας κάνει έργα, πράξεις και αλλαγές, στην πόλη όπου μεγάλωσα και τόσο μα τόσο πολύ αγαπώ.

Η αγάπη μου για τον Πειραιά είναι γνωστή και την έχω δηλώσει πολλές φορές και δημόσια. Εκεί ανήκει η ψυχή μου, εκεί γεννήθηκα, μεγάλωσα, πήγα σχολείο, έπαιξα, ερωτεύθηκα, αθλήθηκα, περπάτησα, μύρισα τη θάλασσα πρώτη φορά… Εκεί πηγαίνω όταν αναζητώ ηρεμία, γαλήνη και επιστροφή στις ρίζες μου.

Όλα αυτά ο κύριος Μιχαλολιάκος τα ήξερε, τα γνώριζε για μένα, τα είχε δει και γι αυτό πιστεύω πως σκέφτηκε πως θα μπορούσα να βοηθήσω με τον τρόπο μου στο να γίνει ο Πειραιάς ακόμα καλύτερος.

Ενθουσιάστηκα όταν άκουσα την πρόταση του να μας ενώσει ο Πειραιάς. Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ τίποτα σε πρώτη φάση, καθώς μέσα μου γνώριζα πως θέλω να το κάνω. Θα ήταν κάτι καινούριο για μένα, κάτι πολύ δημιουργικό, μία πρόκληση που στη φάση που βρίσκομαι, έχω ανάγκη, καθώς θέλω να προσφέρω, να βοηθήσω, να κάνω κάτι που θα φέρει όφελος στην πόλη και στους συμπολίτες μου.

Το μόνο που έμενε ήταν να πάρω την άδεια από το σταθμό μου καθώς βάσει νόμου , κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ως υποψήφια δεν θα μπορούσα να έχω τηλεοπτική παρουσία, από τη μέρα της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας μου, μέχρι την ημέρα των εκλογών.

Εκεί άρχισε η παραφιλολογία που τόσο πολύ αγαπάει ο Έλληνας που ασχολείται με την αθρογραφία κάθε είδους.

Είναι γεγονός πως εδώ και εννέα χρόνια που κάνω τηλεόραση πρώτης γραμμής, το όνομα μου έχει δώσει πάτημα για σενάρια απίστευτης επιστημονικής φαντασίας, πάντοντε με αρνητική χροιά για μένα σαφώς, κάτι που ωστόσο με κάνει πλέον να πιστεύω πως άθελα μου, με ακολουθεί μία ίντριγκα που εξιτάρει πολλούς από το συνάφι μου, ώστε να θέλουν να ασχοληθούν ποικιλοτρόπως.

Έδω και εννέα χρόνια, είτε κάνω πενήντα, είτε κάνω μηδέν, ( που για να λέμε την αλήθεια , αφού κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να την πει, από τα 9 αυτά χρόνια, τα 6 , η επιτυχία με «πρωτιά» είναι αδιαμβισβήτητη, και επίσημα επικυρωμένη, ) έχουμε τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.

Όλο υπάρχει παρασκήνιο, όλο υπάρχει «θέμα» , όλο φεύγω, όλο με διώχνουν , όλο με αντικαθιστούν, όλο συζητάνε πίσω από την πλάτη μου.

Και όλο αυτές οι κλασσικές γεροντοκόρες Κασσάνδρες, δ ι α ψ ε ύ δ ο ν τ α ι!

Έτσι και τώρα.

Τις τελευταίες μέρες λοιπόν, γράφεται, λέγεται, ακούγεται, ότι εγώ έχω αποφασίσει και ανακοινώσει στο σταθμό ότι πολιτεύομαι , και πως ο σταθμός, ενοχλημένος από την απόφαση αυτή που πήρα αυθαίρετα και χωρίς να ρωτήσω καν, έχει ήδη βρει την αντικαταστάτρια μου, με επικρατέστερη τη Σίσσυ Χρηστίδου, και άλλα ονόματα να ακολουθούν όπως αυτό της Νικολέτας Καρρά και της Κατερίνας Τσάβαλου. Οι σχέσεις μας, σύμφωνα με τα όσα κυκλοφορούν, είναι τελειωμένες και πως θα εμφανίζομαι για λίγες μέρες ακόμα στην εκπομπή, δίνοντας έτσι βίαια τέλος στη σχέση μου με το κανάλι.

Δεν ασχολήθηκα…

Μόλις προχθές, ημέρα Δευτέρα, επισκέφθηκα το γραφείο υψηλού στελέχους του Σταρ, προκειμένου να συζητήσουμε τι θα γίνει με το θέμα της υποψηφιότητας μου.

Η συνάντηση έγινε σε πολύ καλό κλίμα, και κράτησε ελάχιστα, καθώς δεν είχαμε πολλά να πούμε. Ο σταθμός, -όχι προς μεγάλη μου έκπληξη, καθώς δεν είχα ποτέ ενημέρωση για το αντίθετο,-μου εξέφρασε την απόλυτη ικανοποίηση του για την πορεία της εκπομπής , μου είπε πως είναι καθαρά δικό μου θέμα το αν θα πολιτευτώ ή όχι, και τόνισε κάνοντας το ξεκάθαρο και χωρίς περιθώρια αμφιβολίας, πως δεν έχει καμία μα καμία απολύτως πρόθεση να βρει αντικαταστάτη, ή αντικαταστάτρια, εκ των έσω ή των έξω, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν επιζήμιο για την πορεία της εκπομπής, καταλήγοντας πως η μόνη λύση θα ήταν το να ολοκληρώσει νωρίτερα τον κύκλο προβολής της .Κάτι που ωστόσο θα είχε οικονομικές επιπτώσεις για τους εργαζομένους στην εκπομπή αλλά και για το σταθμό γενικότερα.

Η αλήθεια είναι πως στην αρχή, είχα βρει πολύ βολική και ενδιαφέρουσα τη λύση της προσωρινής αντικατάστασης, όταν αναρωτήθηκα και εγώ, τι θα γίνει η εκπομπή την περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας .Μαθαίνοντας όμως ποια είναι η θέση του σταθμού αλλά και το σκεπτικό του, έπρεπε να υπολογίσω και να αποφασίσω με βάση τα νέα δεδομένα.

Η συνείδηση μου , μου είπε πως το καλύτερο θα ήταν να ολοκληρώσω την εκπομπή χωρίς να λείψω από το πόστο μου, μέχρι το τέλος της σεζόν όπως επιθυμεί ο σταθμός, αλλά και όπως κρίνω και εγώ απόλυτα σωστό, καθώς το αρχικό σχέδιο , του να απουσιάσω για λίγες μόνο μέρες, δεν ήταν εθικτό ή επιθυμητό.

Όφειλα να σκεφτώ πέρα από τη δική μου επιθυμία να ασχοληθώ με τα κοινά, και τους ανθρώπους που με έχουν στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και να είμαι όσο το δυνατόν πιο σωστή απέντατι στο κανάλι μου, ευελπιστώντας πως θα μου δοθεί ενδεχομένως στο μέλλον και πάλι η ευκαιριά να δοκιμαστώ και σε κάτι νέο, όπως τα κοινά.

Ενημέρωσα άμεσα το σταθμό ότι οδηγήθηκα στο να απορρίψω την τιμητική πρόταση του κύριου Μιχαλολιάκου, εφόσον δεν ήταν δυνατό το να αντικατασταθώ για λίγο στην εκπομπή, μην συζητώντας καν το ενδεχόμενο να εγκαταλείψω το πόστο μου με όποιες επιπτώσεις.

Τα αρμόδια στελέχη μου εξέφασαν την ικανοποίηση τους για την απόφαση αυτή, και πίνοντας χαλάρα καφεδάκι, σήμερα κιόλας, μετά το τέλος της εκπομής, σε ένα από τα διευθυντικά γραφεία, αρχίσαμε να περιγελάμε τα όσα φανταστικά γράφτηκαν το τελευταίο διάστημα.

Ένας από τους ιθύνοντες με διαβεβαίωσε πως όχι μόνο δεν είχε γίνει καμία επαφή με το παραμικρό πρόσωπο για ενδεχόμενη αντικατάσταση, αλλά ούτε καν είχε περάσει μία τέτοια σκέψη σε κανέναν από τους αρμόδιους.

Στη συνέχεια το ίδιο πρόσωπο με ενημέρωσε πως δεν δέχτηκε παρά μόνο ΕΝΑ τηλέφωνημα από δημοσιογράφο προκειμένου να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το … « ρεπορτάζ» που κυκλοφορεί τελευταία. Ο λόγος για τον Γρηγόρη Μελά που ως σωστός επαγγελματίας μπήκε στον κόπο να κάνει τη δουλειά του και να καλέσει στο τηλέφωνο το σωστό πρόσωπο στο σωστό πόστο προκειμένου να μάθει τι πραγματικά συμβαίνει. Όλοι οι υπόλοιποι απλά έκαναν αυτό που έπρεπε για να είναι «οκ» με τον εαυτό τους. Αναπαρήγαγαν απλά ένα κείμενο χωρίς καμία μα καμία υπόσταση, αδιαφορώντας όχι για το αν δημιουργούν εντυπώσεις και κλίμα, αλλά για το πλεόν σημαντικό: μήπως και βγουν τελικά άκρως αναξιόπιστοι, όπως και έγινε.

Για μένα δεν το συζητώ… Μέχρι σήμερα που με κάλεσαν στο κινητό μου δύο δημοσιογράφοι, στους οποίους δεν κατάφερα να απαντήσω την κλήση γιατί έκαναν πιλάτες, δεν μπήκε κανείς στον κόπο να πάρει ένα τηλέφωνο. Βέβαια δικαιολογώ αρκετούς, γιατί το τηλέφωνο μου αλλάζει πιο γρήγορα από τον καιρό, με αποτέλεσμα να μην το έχει κανείς, στην προσπάθεια μου ακριβώς, να μην σπαταλώ το χρόνο μου να σχολιάζω και να απαντώ σε βλακείες.

Τέλος πάντων, για να μην σας τα πολυλογώ, θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου και τον Άρη Σπηλιωτόπουλο για την πρόταση που μου έκανε, αλλά και τον κύριο Μιχαλολιάκο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε και μέσα από αυτό το κείμενο θέλω να του εκφράσω την απόλυτη στήριξη μου, στο δύσκολο έργο που είμαι σίγουρη πως θα συνεχίσει να κάνει για τον Πειραιά. Θα βοηθήσω όσο και όπως μπορώ , ακόμα και αν δεν ανήκω επίσημα στο δημοτικό συμβούλιο, απλά και μόνο γιατί αγαπώ τον Πειραιά. Από εκεί και έπειτα, εμείς έχουμε ακόμα πολλή …μελέτη να κάνουμε μέχρι το τέλος της σεζόν… Για να δω, οι αναξιόπιστοι θα αναπαράγουν και αυτό το editorial ή θα το κάνουν γαργάρα όπως πολλά καλά άλλα που κατα καιρούς με αφορούν;