Το χρονικό μίας χαμένης συναυλίας στην Βαρκελώνη, εξιστορεί με πολύ χιούμορ η Ναταλία Γερμανού στο περιοδικό OK …!
«Τέσσερις μήνες την κανόνιζε ο έρημος ο Γεωργαντάς τη συναυλία της Lady GaGa στη Βαρκελώνη. Τέσσερις μήνες πριν ο δύστυχος, για να μας βρει τα φτηνότερα αεροπορικά, τα καλύτερα (και φτηνότερα) εισιτήρια για τη συναυλία για να δούμε τη λαίδη από κοντά, μη μας ξεφύγει ούτε πόντος από το καλσόν της, τα καλύτερα και φτηνότερα δωμάτια, όλα τα είχε υπολογίσει ο ψυχούλης μου. Όλα εκτός από το καταπονημένο ανοσοποιητικό σύστημα της γιαγιάς Ναταλίας, η οποία έχοντας κάνει όλη την εβδομάδα γυρίσματα για το Chart Show και το «Μες στην καλή χαρά» έφτασε στη Βαρκελώνη το πρωί της Δευτέρας σαν πατημένο σύκο. Και πας που πας στην ξένη πόλη, δεν θα πάρεις και ένα bus tour (κάμπριο, ανοιχτό από πάνω, να σε φυσάει τ’αγέρι) να δεις τα αξιοθέατα; Θα πάρεις! Δεν θα πας το απόγευμα και σε ένα μουσείο; Θα πας! Δεν θα πας το βράδυ να φας και μια πάεγια και να χτυπήσεις μετά και ένα μοχίτο σε ένα μπαράκι, να πάρεις μυρωδιά από νυχτερινή ζωή βαρκελωνέζικη; Ε, και την άλλη μέρα το πρωί, με την τσίμπλα στο μάτι (να προλάβεις το πρωινό γιατί στις δέκα το μαζεύουν που κακό χρόνο να ’χουνε) δεν θα πας και μια γυροβολιά στη Rambla, να δεις τι παίζει στα μαγαζάκια της περιοχής; Τι διάολο, το ΖΑRΑ είναι στην πηγή του εκεί! Ε, μ’ αυτά και μ’ αυτά στις έξι το απόγευμα, που εγώ θα έπρεπε να αρχίσω να ετοιμάζομαι για τη συναυλία, ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να δω τη Lady GaGa ήταν αν ερχόταν η κοπελιά στο δωμάτιό μου, ανέβαινε στα πόδια του κρεβατιού και μου έριχνε ένα short version του Bad Romance ενώ ήδη θα λαγοκοιμόμουν.Σε-ρνό-μου-να! Δεν την πάλευα σας λέω. Βρε καλή μου, να λένε όλοι οι άλλοι, βρε χρυσή μου, κάνε ένα κουράγιο, βρε θα χάσεις τέτοια συναυλία, βρε βγαίνει με τα αίματα, παίρνει φωτιά το πιάνο,τα ο ρούχο της βγάζει σπινθήρες, τίποτα εγώ… Ένα όρθιο πτώμα στο ασανσέρ του ξενοδοχείου να τους παρακαλάω να με αφήσουν να πάω να κοιμηθώ και να πάνε στην ευχή του Θεού και της λαίδης Γκάγκα… Και κάπως έτσι, είδα τη Βαρκελώνη»…