Σε ονειρεύομαι τόσο που σχεδόν χάνεις την πραγματικότητά σου. Άραγε θα βρώ ποτέ το χρόνο και τη δύναμη να διώξω το ζωντανό κορμί σου; Περνούν οι μέρες, περνούν οι εβδομάδες, σαν να μην έχει περάσει καθόλου ο χρόνος. Σε ονειρεύομαι τόσο που ξυπνάω γεμάτος αμφιβολίες..Κοιμάμαι στο πάτωμα,εκθέτω τον εαυτό μου σε όλες τις πτυχές της ζωής. Σε ονειρεύτηκα πολύ,περπάτησα μαζί σου, μίλησα μαζί σου, κοιμήθηκα με το φάντασμά σου και παρόλο που ήταν φάντασμα και σκιά,εκατό φορές περισσότερο σε αναζητούσα…..Τι συμβαίνει, όταν ο έρωτας μπαίνει στις ζωές μας, αλλά το “εγώ” δε μπορεί να του παραχωρήσει χώρο, σκοτώνοντας το “άτομο”; Οταν η απουσια παίρνει τη θέση της παρουσίας και τα βιώματα επιστρέφουν ξανά και ξανά κοιτάζοντας επίμμονα το κενό μας που δε γεμίζει ποτέ..Όταν η αγάπη γίνεται ένα είδος μοναξιάς… Δυο παράλληλοι βίοι, ένα συναίσθημα μια στιγμή… Γιατί ο χρόνος της μοναξιάς μπορεί να φωτιστεί για ένα και μόνο λεπτό, κι ας είναι το επόμενο δευτερόλεπτο να χαθούν όλα! Μια ιστορία για τον Έρωτα, το “μαζί” και το “μόνος”, το “τώρα” και το “ποτέ”!
Σε ονειρεύομαι τόσο που σχεδόν
χάνεις τη πραγματικότητα σου…
Διάρκεια
0:45′