ΓΑΛΛΙΑ: Πώς είναι να ζεις το όνειρο;

Όσοι με ξέρετε καλά, καταλαβαίνετε ότι και τώρα που πληκτρολογώ οι παλμοί της καρδιάς μου ολοένα κι αυξάνονται. Από τότε που ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη γαλλική γλώσσα, τη λάτρεψα! Ακόμα θυμάμαι την καθηγήτριά μου στο νησί να προσπαθεί να με μυήσει σε αυτόν τον υπέροχο πολιτισμό, να μου μάθει τα πρώτα βασικά βήματα για να μιλάω γαλλικά. Ίσως φταίει κι ο υπέροχος τρόπος διδαχής εκείνης της υπέροχης, ταπεινής ξανθιάς καθηγήτριας που με έκανε να λατρέψω τόσο πολύ ετούτη την κουλτούρα, αλλά όπως και να ‘χει από την τετάρτη δημοτικού είχα βάλει στόχο ότι εγώ θα πάω στο Παρίσι ο κόσμος να χαλάσει.

Και να που έφτασα τρίτο έτος, είμαι μια γνώστης της γαλλικής γλώσσας, έχω καταφέρει να αποκτήσω και πτυχία παρακαλώ και η πίστη στο όνειρο με έφερε στην πόλη του φωτός. Σαν χθες θυμάμαι τη φίλη μου Μαρία να έρχεται και να μας ανακοινώνει στο αμφιθέατρο της Παντείου ότι τη δέχτηκαν στο πρόγραμμα erasmus και σιγά-σιγά θα άρχιζε να φτιάχνει βαλίτσες για τη Lille. Η χαρά της έγινε και χαρά μου. Βλέπετε είχα έναν ακόμα λόγο να επισκεφτώ την αγαπημένη μου χώρα. Σχεδίαζα αυτό το ταξίδι μήνες τώρα, ώσπου σε χρόνο ντε-τέ κλείσαμε εισιτήρια και…. έφτασα!

Να ‘μαι, θαυμάστε με! Ποζάρω μπροστά από το Rebublique des Beaux Arts: Πρόκειται για ένα από τα πρώτα μουσεία που χτίστηκε στη Γαλλία και ιδρύθηκε σύμφωνα με τις οδηγίες του Ναπολέοντα στις αρχές του 19ου αιώνα ως μέρος της εκλαΐκευση της τέχνης. Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία στη Γαλλία, καθώς και το μεγαλύτερο γαλλικό μουσείο έξω από το Παρίσι. Η πόλη Lille, μπορεί να ήταν μικρή, αλλά συγχρόνως είχε τόσες ομορφιές που θα μπορούσα να περπατάω με τις ώρες χωρίς να συνειδητοποιώ πως περνούν τα λεπτά. Επόμενος σταθμός στην πόλη, ήταν ο εμπορικός δρόμος Rue De Bethune. Κάτι ανάλογο με τη δική μας οδό Ερμού, όπως θα δείτε και παρακάτω, σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, με πιο ακριβά μαγαζιά ίσως και με ανάλογους τρόπους ψυχαγωγίας όπως εδώ(οργανοπαίχτες, χοροί break dance κλπ)

Και ήρθε η ώρα να σας πρήξω! Paris mon amour! Η πόλη του φωτός, εκεί που έχει πάντα ήλιο στις καρδιές των ανθρώπων, εκεί που περπατάς και γαληνεύει η ψυχή σου, εκεί που οι πλανόδιοι μιλούν ελληνικά! Ναι έτσι είναι! Αγόρασα για σουβενίρ μερικά μπρελόκ και ο πωλητής αφού με ευχαρίστησε στα γαλλικά μου είπε “Καλησπέρα”. Γίνεται να μην τους λατρεύεις μετά; Ο περίπατος μεγάλος μεν, αξιολάτρευτος δε! Η ξενάγηση ξεκίνησε από τον ποταμό Σικουάνα, τον περπατήσαμε αρκετά! Συνεχίσαμε στην Παναγία των Παρισίων με την υπέροχη γέφυρα με τα λουκέτα. Για τους ρομαντικούς, όπως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, τα ζευγάρια κλειδώνουν σε αυτή τη γέφυρα την αγάπη τους και πετούν στον ποταμό το κλειδί για να σφραγίσουν τον έρωτά τους! Μετά από πολύ δρόμο καταφέραμε να φτάσουμε στον υπέροχο πύργο του Άιφελ, εκεί που τα φλας πήραν φωτιά, οι seflies δε σταματούσαν και το πρώτο μου παγωτό για το 2015 ήταν γεγονός. Όλα έμοιαζαν τόσο μαγικά και οι άνθρωποι χαμογελούσαν. Οικογένειες με τα παιδάκια τους κάθονταν στο γρασίδι, μαθητές από σχολικές εκδρομές άραζαν ακούγοντας μουσική, ηλικιωμένοι έκαναν διάλλειμμα για φαγητό ή έκαναν βόλτα με τα σκυλάκια τους κάτω από το διάσημο αξιοθέατο και γενικότερα ένιωθα σαν να βρίσκομαι σε μια πολυπολιτισμική εκδήλωση. Προχωρήσαμε προς τα πάνω προς Champs Elysees, στον δρόμο με όλα τα ακριβά μαγαζιά τύπου Louis Vuitton, ενώ επισκεφθήκαμε και τη μπουτίκ της Disney γιατί όλοι μέσα μας κρύβουμε ένα παιδί!

Είχε βέβαια και την αρνητική του πλευρά αν θέλετε αυτό το ταξίδι. Μετά λένε για μας εδώ στην Ελλάδα πως είμαστε ακριβή χώρα, αλλά κι αυτοί εκεί δεν πάνω πίσω. Ένα θα σας πω, αν κι είμαι λάτρης του φαγητού (φαίνεται άλλωστε), έπαθα πλάκα με τις τιμές τους. Ας είναι όμως, μια φορά το κάνεις το ταξιδάκι αναψυχής βρε αδελφέ! Φίλοι μου, να ταξιδεύετε, να μη χάνετε ευκαιρίες να γνωρίζετε νέους πολιτισμούς, κουλτούρες και ανθρώπους. Έτσι, αποκτάτε τις καλύτερες γνώσεις και πιστέψτε με είναι εμπερίες ζωής. Δε βρίσκω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που αποκόμισα ύστερα από αυτή την εκδρομή και το μόνο που συνιστώ ανεπιφύλακτα, είναι: GO FOR IT!