Μια μάχη θα γίνει για την…καρέκλα. «Θα πολεμούσες ποτέ για χάρη της; Μπορείς να σκεφτείς τίποτε πιο παράλογο απ’ αυτό;». Η μοναδική επαγγελματική θεατρική ομάδα ατόμων με κινητικές αναπηρίες στην Ελλάδα, «ΘΕ.ΑΜ.Α.» (Θέατρο Ατόμων με Αναπηρία), εκπροσωπώντας την Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία στο πλαίσιο του 3ου Αντιφασιστικού Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών, παρουσιάζει το πρώτο θεατρικό έργο (1958) του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Edward Albee, «Η Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου» (The Zoo Story).
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Βασίλης Οικονόμου, Βοηθός σκηνοθέτις: Σοφία Σταυρακάκη,Φωτισμοί: Μιχαέλα Κωνσταντέλλου, Ηχολήπτης: Χρήστος Νταλίπης, Μουσική επιμέλεια: Σοφία Σεφεριάδου, Ειδική βοηθός: Βασιλική Μιάμη
Παίζουν: Πήτερ: Πάνος Ζουρνατζίδης. Τζέρυ: Μιχάλης Ταμπούκας. Πιθήκια: Μαρία Μουρελάτου Αιμιλιανή Αβραάμ – Μαρίνα Μπεσίρη. Σκύλος – Υπάλληλος: Γιώργος Ηλιάκης. Θεός: α) «Γυναίκα που κλαίει»: Χριστίνα Τούμπα, β) «Νέγρα αδερφή»: Βασίλης Οικονόμου. Μητέρα Τζέρυ: Έφη Τούμπα. Διάρκεια: 60΄.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Το μονόπρακτο αυτό έργο αφορά δύο χαρακτήρες, τον Πήτερ και τον Τζέρυ. Ο Πήτερ είναι ένας μεσαίας τάξης εκδότης, με μια σύζυγο, δύο κόρες δύο γάτες και δύο παπαγάλους, που ζει σύμφωνα με το πρότυπο του «σωστού οικογενειάρχη». Ο Τζέρυ είναι ένας απομονωμένος άνθρωπος που ζει σε μια κακόφημη περιοχή. Οι άνδρες αυτοί ανταμώνονται σ’ ένα «παγκάκι» στο πάρκο της Νέας Υόρκης Central Park. Ο Τζέρυ επιζητά μια ουσιαστική συνομιλία με έναν άνθρωπο. Ο Τζέρυ, καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, προσπαθεί να εξηγήσει στον Πήτερ τον λόγο που βρίσκεται πίσω από την επίσκεψή του στο ζωολογικό κήπο…
Σχέσεις εξουσίας. Ο Τζέρυ έχει μια αυταρχική συμπεριφορά και στόχο έχει να καθηλώσει και να υποδουλώσει το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του Πήτερ. Δύο διαφορετικά και αυθύπαρκτα πρόσωπα, δρουν και αλληλεπιδρούν σε ένα πλαίσιο «βιτρίνας», στην εικόνα που έχουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και για τους άλλους. Η ομάδα «ΘΕ.ΑΜ.Α.», με θεοκεντρική προσέγγιση προσπαθεί να αναδείξει την διεκδίκηση δικαιωμάτων και εξουσιών από τα άτομα με Αναπηρία μετεγγράφοντας σκηνοθετικά το παγκάκι σε αναπηρικό αμαξίδιο με τη συμβολική προέκταση του σε… «καρέκλα». Μια μάχη με έπαθλο το δικαίωμα…
Βασίλης Οικονόμου
ΘΕ.ΑΜ.Α.
Θέαμα: εικόνα αντικειμένων ή γεγονότων που βλέπει μπροστά του ο παρατηρητής ή θεατής, ικανή να προξενήσει συναισθηματικές αντιδράσεις (ορισμός). Ποια όμως είναι η εικόνα που μπορεί πραγματικά να προκαλέσει τέτοιου είδους αντιδράσεις; Πώς επιτυγχάνονται βαθιές συγκινησιακές καταστάσεις προερχόμενες από χαρά ή λύπη; Ερωτήματα που σε περίοδο κρίσης αξιών και θεσμών φαίνεται να χάνουν την ισχύ τους και ως ύστατη ελπίδα να απομένει η αλήθεια που με την ωμή απεικόνισή της αποτελεί τον φωτεινό δάσκαλο…
Η επαγγελματική ομάδα «ΘΕ.ΑΜ.Α.» φιλοδοξεί στην ίδρυση της πρώτης Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης για άτομα με κινητικές αναπηρίες (συμπεριλαμβάνοντας και άλλες παθήσεις) αμφισβητώντας με τον πιο γόνιμο τρόπο την προϋπόθεση της αρτιμέλειας (ΠΔ 370/1983, Άρθρο 8, γ παρ.) ως βασικό κριτήριο που έχει θεσπίσει το Υπουργείο Πολιτισμού για την εισαγωγή στις Ανώτερες Σχολές Δραματικής Τέχνης. Τα ΑμεΑ ξεπερνούν το 9 % του πληθυσμού της χώρας μας και σίγουρα ως μέλη της κοινωνίας μας έχουν ίσες υποχρεώσεις και ίσα δικαιώματα. Δικαίωμα ακόμα και στο να γίνουν επαγγελματίες ηθοποιοί κάτι που στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες του εξωτερικού είναι γεγονός. Καθόλου περιττή αλλά επιτακτική η ανάγκη να ξεπεράσει πια η ελληνική κοινωνία τις “πρωτόγονες” και πάγιες αντιλήψεις του χθες για την κοινωνικά ενεργή παρουσία των ΑμεΑ.
Ο εμπνευστής της ιδέας και υπεύθυνος της θεατρικής ομάδας, Βασίλης Οικονόμου (Ηθοποιός ΑμεΑ – Σκηνοθέτης – Αρχαιολόγος), τον Σεπτέμβριο του 2013 (23-29 Σεπτεμβρίου) εκπροσώπησε την ομάδα στο διεθνές φεστιβάλ «Proteatr» που διεξήχθη στη Μόσχα, όπου έδωσε master-class υποκριτικής με τίτλο «Space and Time in Ancient Greek Tragedy», και στο 2ο επιστημονικό συνέδριο με θέμα «Sociality-Creating Function of Art and Problems of Sociocultural Rehabilitation» που ακολούθησε στις 1-2 Οκτωβρίου 2013, ήταν τιμώμενο πρόσωπο – ομιλητής με τη διάλεξή του περί αναδόμησης της διδασκαλίας ηθοποιών ΑμεΑ με τίτλο: «όψις (opsis) The interpretation of the term from antiquity to contemporary theatrical reality».