Και εκεί που λέγαμε πως η τεχνολογία, το Διαδίκτυο και ειδικότερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα φέρουν τον κόσμο πιο κοντά, θα εκμηδενίσουν τις αποστάσεις και θα μειώσουν τα έξοδα τηλεπικοινωνίας, η αποστασιοποίηση και οι απρόσωπες σχέσεις γίνονται ολοένα και πιο συχνά φαινόμενα. Δίχως αμφισβήτηση και εντάσσοντας ακόμα και τον εαυτό μου σε αυτή την πλειοψηφία, οι νέοι βγαίνουν για καφέ, αλλά είναι λες και έχουν πέσει σε λήθαρχο. Και τι εννοώ; Δεν είσαι in ρε παιδί μου αν δεν έχεις λογαριασμό σε facebook, instagram, twitter(έχω σε όλα, δεν το συζητώ). Δεν πάμε να πιούμε καφέ αν το μαγαζί δεν έχει Wifi ή αν η Cu ή η Whats Up δεν μας έχει δώσει δωρεάν MB για να κάνουμε check in.
Πλέον, η κοινωνία μας έχει αλλάξει τόσο πολύ που απαιτούμε να έχουμε περισσότερους φίλους και άπειρα likes στον ιστιότοπο του facebook, παρά πραγματικούς φίλους και ουσιαστικές σχέσεις. Και αυτό γιατί; Διότι η μόδα το επιτάσσει έτσι. Διότι στην παρέα σου, ίσως δεν είσαι αρεστός αλλιώς, ίσως σε θεωρήσουν παλιομοδίτη και συντηρητικό, ίσως πάλι σε κράξουν ή σε χλευάσουν αν δεν έχεις επαφή με τα social media. Κι αν δεν είσαι ενεργός χρήστης; Την πάτησες, δεν το συζητώ! Θα είσαι άρρωστος, θα έχεις πάει στο νοσοκομείο, θα έχεις αλλάξει χώρα, θα έχεις αποκτήσει νέο-α σύντροφο ή τέλος πάντων κάποιο σημαντικό γεγονός έχει συμβεί στη ζωή σου κι έχεις εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Γιατί αν δεν κρίνουμε την προσωπική κατάσταση του άλλου από τα posts του από πού θα την κρίνουμε; Ναι ξέρω….Τώρα διαβάζετε το άρθρο μου και λέτε:”Α! Αυτή η ηλίθια που κάθε μέρα κάνει check in και βγήκε να μας κράξει, έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε ανόητες δημοσιεύσεις της στο fb”. Ναι όντως αυτή είμαι, η ενεργός χρήστης όλων των ιστιότοπων ΑΛΛΑ σκοπός μου δεν είναι να σας κράξω. Βεβαίως και παραδέχομαι την επιρρέπειά μου ως προς αυτή τη νόθη μορφή ψυχαγωγίας, παραδέχομαι ότι είμαι παθητική δέκτης τόσων μηνυμάτων ημερησίως. Άλλωστε, γι’ αυτό έλαβα την πρωτοβουλία να γράψω τούτο το κείμενο!
Ρε ‘σεις, είναι δυνατόν; 20 χρονών άνθρωποι να ζούμε για ένα like; Να θεωρούμε ότι με ένα σχόλιο ή ένα πλήκτρο “μου αρέσει”, ο άλλος μπορεί να μας βλέπει αλλιώς; Να βγαίνουμε έξω με φίλους, να ανταλλάξουμε νέα και να πιάνει ο καθένας το smartphone του και να επικρατεί σιωπή γιατί είμαστε αποβλακωμένοι σε μια μικρή οθόνη; Να έρχεται ο σερβιτόρος για παραγγελία και αντί να ζητάμε καφέ να ζητάμε κωδικό Wifi; Δοξάζω το Θεό(εδώ γελάμε πολύ) που όταν πήγα στη Γαλλία πριν ένα μήνα οι καφετέριες δεν διέθεταν σύνδεση στο Διαδίκτυο. Ήταν η μόνη φορά που επέστρεψα σπίτι με 97% μπαταρία και έχοντας αποκομίσει απολύτως θετικά συναισθήματα από την κουβέντα μου στα παριζιάνικα στέκια.
Έτσι λοιπόν, θα ήθελα να μας παροτρύνω, όχι μόνο να αναπτύξουμε σχέσεις ουσιαστικές με το συνάνθρωπο, αλλά και να αφήνουμε εσκεμμένα το κινητό στο σπίτι.(πάρτε ψηφιακή για selfie ρε παιδί μου)Και εσείς στις καφετέριες(πλην των Starbucks, εκεί σοβαρά διαβάζουμε) καταργήστε τα Wifi να ερωτευτεί ο κόσμος ρε παιδί μου. Θα κλείσω, με μια φώτο που έτυχε να τραβήξω σε ένα περσινό μου ταξίδι στο νησί της Κέας, έξω από καφετέρια! Να ονειρεύεστε αληθινά!
Y.Γ. Σας εγκαταλείπω, πρέπει να κάνω check in στο Αιγάλεω σε ένα από τα υπέροχα τσιπουράδικα της στοάς! Την αγάπη μου κι ευχές για ένα όμορφο ξημέρωμα!
Διαβάστε επίσης:
ΣΟΚ! Ο ετήσιος μισθός του Τσίπρα και των υπολοίπων Ευρωπαίων ηγετών
Ο Τσίπρας έλεγε δε θέλει αστυνομία…