Η «Πνιγμονή», η εκδοχή του σπιτιού της Μπερνάρντα Άλμπα, σε διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, όπου “μεταφέρεται” το αριστούργημα του Federico García Lorca από την Ισπανία του 1936 στην Ανατολική Τουρκία σήμερα, με αφορμή τα εγκλήματα τιμής, τον θρησκευτικό φανατισμό, τον πουριτανισμό της κοινωνίας και την απάνθρωπη καταπίεση των γυναικών στις Μουσουλμανικές Χώρες, ολοκληρώνει τον κύκλο των παραστάσεων της, με 10 τελευταίες παραστάσεις στον Πολυχώρο Vault, από το Σάββατο 09 Μαίου ως την Κυριακή 07 Ιουνίου.
Το έργο είναι ένα «φωτογραφικό ντοκουμέντο», με φόντο την σκληρή ζωή και τη βουβή απελπισία των γυναικών στα ορεινά χωριά της ανατολικής Τουρκίας, όπου η ηθική είναι συνδεδεμένη με το αίμα και τον θάνατο και το περιβάλλον, οι φυλετικοί και οικογενειακοί κανόνες ορίζουν την καθημερινή ζωή, τη συμπεριφορά και τη μοίρα αυτών των γυναικών. Το δικαίωμα της γυναίκας στη ζωή καθορίζεται από το πόσο συμμορφώνεται με τον «κοινωνικό» της ρόλο. Οποιαδήποτε παρέκκλιση τιμωρείται με θάνατο.
Λίγα λόγια για το έργο:
ΠΝΙΓΜΟΝΗ (ετυμολογία λέξης: η ασφυξία που προκαλείται από απόφραξη των αναπνευστικών οδών λόγω στραγγαλισμού, πνιγμού ή άλλης αιτίας)
Καλοκαίρι 2013, σ’ ένα άγονο χωριό της Ανατολικής Τουρκίας… Υποταγμένη στις αυστηρές αρχές του Ισλάμ και την άκαμπτη ηθική ενός τόπου που υπαγορεύουν την κοινωνική θέση της γυναίκας σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, η Χαντισέ Άλντα, μετά τον θάνατο του άνδρα της, επιβάλλει στις πέντε κόρες της, Νουράν, Φαντιμά, Αίσα, Γιαγκμούρ και Νάσμα πολύχρονο κατ’ οίκον εγκλεισμό λόγω πένθους. Η
αυταρχική μάνα έχοντας στερηθεί τον έρωτα και εγκλωβισμένη σε ένα τόπο που μισεί, αρνείται να παντρέψει τις κόρες της με κάποιον από τους συγχωριανούς της, θεωρώντας τους υπαίτιους για τον άδικο λιθοβολισμό των δύο αδερφάδων της. Στο σπίτι ζουν επίσης η Ουλβιγιέ, η οικονόμος, κι η Ζαφίρα, μητέρα της Χαντισέ. Στον νόμο που επιβάλει η Χαντισέ μόνο η μεγαλύτερη και η μικρότερη γυναίκα τολμούν φανερά να αντιτεθούν. Η Ζαφίρα με όπλο την τρέλα της φωνάζει δυνατά όλα εκείνα που και οι κόρες επιθυμούν, αλλά αποσιωπούν, ενώ η Νάσμα παραδίδεται στις ορμές της.
Η Νουράν, η μεγαλύτερη κόρη της Χαντισέ από τον πρώτο της γάμο, κληρονομεί την περιουσία του πατέρα της κι έτσι προσελκύει το ενδιαφέρον ενός μνηστήρα, του Καρίμ Αμέρ. Τον Καρίμ όμως ποθούν κι η Νάσμα, η μικρότερη κόρη, που αρνείται να υποταχθεί στις απαιτήσεις της μητέρα της και συνάπτει παράνομη ερωτική σχέση μαζί του, αλλά κι η Γιαγκμούρ, που τη ζηλεύει για κάτι που η ίδια δεν μπορεί να αποκτήσει. Ανάμεσα στις κόρες αναπτύσσονται σχέσεις ακραίου ανταγωνισμού, που επειδή αδυνατούν να εναντιωθούν στους περιορισμούς της τυραννικής μητέρας, αλληλοσπαράζονται με ανταγωνισμούς, λογομαχίες, κατηγορίες και φαρμακερά υπονοούμενα. Η ζήλια της Γιαγκμούρ θα οδηγήσει στο τραγικό τέλος του έργου και στη διατήρηση του πένθους στο σπίτι.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κειμένο (διασκευή) / σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Κολλά
Πρωτότυπη Μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά/ Επιμέλεια κοστουμιών: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Teaser παράστασης: Βασίλης Μεντόγιαννης (UFRteam)
Αφίσα παράστασης: Αλέξανδρος Βενιέρης, Νικολέττα Γιαννούλη
Φωτογραφίες: Νικολέττα Γιαννούλη
Αντώνης Τασσόπουλος – Χρήστος Τζίμας (Studio της Οδού Μελενίκου)
Παραγωγή: Vault
ΔΙΑΝΟΜΗ:
Αθηνά Τσιλύρα (Χαντισέ Άλντα / Μπερνάρντα Άλμπα)
Γιάννα Σταυράκη (Ζαφίρα / Μαρία Χοσέφα)
Θεοδώρα Σιάρκου(Ουλβιγιέ / Πόνθια)
Κική Μαυρίδου (Νουράν / Αγγούστιας)
Ανδρομάχη Μαρκοπούλου (Φαντιμά / Μαγκνταλένα)
Αναστασία Κατσιναβάκη (Αΐσα / Αμέλια)
Ειρήνη Σταματίου (Γιαγκμούρ / Μαρτύριο)
Μελισσάνθη Μάχουτ (Νάσμα / Αντέλα)