Η υπερβολή είναι η μητέρα τής στρέβλωσης. Όταν δίνεις σε κάτι σημασία μεγαλύτερη αυτής που -από μόνο του- ήδη έχει, τότε είσαι σε καλό δρόμο για να το παρουσιάσεις με λάθος τρόπο. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στο θέμα τής ελληνικής κρίσης, όπως και τής…ατέρμονης διαπραγμάτευσης που την ακολουθεί, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Η εντύπωση που επικρατεί είναι ότι η αβεβαιότητα έχει παραλύσει το σύμπαν και ότι τίποτε δεν κινείται. Παράλληλα, το στερεότυπο θέλει και τον ελληνικό λαό να βρίσκεται σε διαρκή αγωνία και να μην μπορεί να απολαύσει το παραμικρό.
Ομως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Αναμφίβολα δεν μπορείς να πεις ότι η χώρα βιώνει ένα ντελίριο χαράς, Αλλά ούτε ότι άπαντες έχουν ακινητοποιηθεί, εξοβελισμένοι από καθετί θετικό και αισιόδοξο. Οι ΑΘηναίοι που θα συναντήσεις σε μια βόλτα ή έξοδό σου στην πόλη αυτό το διάστημα δείχνουν αλέγκροι και εξωστρεφείς, δημιουργώντας ένα όμορφο μίγμα με τους ξένους τουρίστες που κατακλύζουν την πρωτεύουσα, διψασμένοι να δουν και να επισκεφθούν οτιδήποτε τούς ιντριγκάρει. Και σίγουρα εκείνο που οι τουρίστες κρατούν σαν εντύπωση από την επαφή τους με τους Ελληνες είναι ότι την εγγενή φιλόξενη διάθεση, με φόντο το γλυκό αττικό φως, καμία κρίση και καμία διαπραγμάτευση δεν μπορεί να τούς την αφαιρέσει.
Το ίδιο συμβαίνει και τα βράδια στα κατά τόπους στέκια τής Αθήνας. Η ενέργεια των νέων ανθρώπων είναι ασυγκράτητη και τροφοδοτεί με αισιοδοξία όλους τριγύρω. Συζητήσεις για κανούριες παραστάσεις, για μπαρ και καφέ που μόλις έχουν ανοίξει, για σχέδια και όνειρα, για περιπέτειες με προοπτικές. Παράλληλα, οι παρέες των μεγαλύτερων σε ηλικία θα συζητούν την επικαιρότητα, εκθέτοντας την άποψή τους, θα ανοίγουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις για το εγχώριο και το διεθνές γίγνεσθαι, θα επιχειρηματολογούν με τον γνωστό ελαφρώς..έντονο ελληνικό τρόπο, δοκιμάζοντας την ίδια στιγμή μια καινούρια γεύση φαγητού ή ποτού, με μια -παρά ή ίσως και εξαιτίας των γενικών συνθηκών- επικούρεια διάθεση.
Είναι άραγε σημαντικό το να βγαίνει, στο μέτρο που μπορεί, ο καθένας μας έξω και να περνά όσο καλύτερα γίνεται, ακόμη κι όταν όλα δεν είναι ιδανικά; Η απάντηση είναι καταφατική, όχι ακριβώς επειδή «η κρίση θέλει καλοπέραση» αλλά κυρίως επειδή όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, καλό είναι να δείχνουμε και λίγο ότι “δεν μάς παίρνει από κάτω΄’. Αλλωστε όποιος δεν είναι -με την ευρεία έννοια- μεγαλόθυμος απέναντι στη ζωή, δεν έχει το δικαίωμα να ζητά να είναι κι εκείνη μαζί του…