Κυρίες και κύριοι καλημέρα σας. Ζητώ για λίγο την προσοχή σας και την ανοχή σας. Διαβάστε, λοιπόν, προσεκτικά τις παρακάτω γραμμές και δείξτε ανοχή με την επιμονή μας σε ένα θέμα που με μία πρώτη ματιά δείχνει να είναι αυστηρά «συντεχνιακό».
Αναδημοσίευση από Capital.gr
Η επιβολή φόρου 20% επί του τζίρου των ενημερωτικών sites θα οδηγήσει σε λουκέτο το ελληνικό διαδίκτυο και θα επιβάλλει πλήρη συσκότιση στην ενημέρωση. Η στόχευση είναι προφανής. Στα πρότυπα του Ανδρέα Παπανδρέου επιχειρούν να δημιουργήσουν τους νέους Πόπωτες!
O Θανάσης Πόπωτας είχε στα χέρια του μία πετυχημένη επαρχιακή εφημερίδα, τον Ταχυδρόμο του Βόλου, η οποία είχε ιδρυθεί το 1916 και είχε διαδραματίσει σημαντικό πολιτικό ρόλο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, λοιπόν, πίστευε ότι το μεγάλο του πρόβλημα δεν ήταν η πολιτική του, αλλά ο τρόπος με τον οποίον την παρουσίαζε ο Τύπος. Έτσι, προσπάθησε να δημιουργήσει τα δικά του εκδοτικά τζάκια. Η πρώτη προσπάθεια έγινε με τον Θανάση Πώποτα.
Ο Πώποτας άνοιξε το 1983 την πρωινή εφημερίδα «Ελεύθερη Γνώμη» και το 1984 την απογευματινή εφημερίδα «Ειδήσεις». Στην εποχή του χαρτιού, μία πρωινή και μία απογευματινή εφημερίδα δημιουργούσαν την εικόνα του Ομίλου κι αυτό πολλαπλασίαζε την ισχύ και την δύναμη.
Ο νέος εκδότης των Αθηνών, ο ισχυρός Βολιώτης παράγοντας που ήρθε για να ταράξει τα νερά του Κολωνακίου, ήταν στην πραγματικότητα ένα δημιούργημα του Ανδρέα. Ο Ανδρέας και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στήριξαν αυτή την προσπάθεια με κάθε τρόπο. Τουλάχιστον στην πρώτη φάση. Μόνο που αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο κόσμος, ο τελικός κριτής των πάντων, δεν αγάπησε τις δύο αυτές εφημερίδες και το εγχείρημα, μοιραία, απέτυχε. Οι ενέσεις της κρατικής διαφήμισης και οι εκστρατείες ενημέρωσης των συντρόφων στις πανίσχυρες τότε τοπικές οργανώσεις του Κινήματος δεν απέδωσαν καρπούς. Στην συνέχεια ο εκδότης Θανάσης Πώποτας είχε οικονομικές και νομικές εμπλοκές, μέχρι που κατέληξε στην φυλακή και έκλεισε (το 1996) και ο ιστορικός Ταχυδρόμος.
Είναι στο DNA της αριστεράς η λατρεία της εικόνας, η προπαγάνδα, η κατήχηση. Γι΄ αυτό και ήσαν πάντα καλοί σε θέματα τακτικής και σε θέματα ενημέρωσης. Η ίδια ακριβώς αγωνία που υπήρχε τότε στις πρώτες ημέρες του ΠΑΣΟΚ για τον ρόλο του Τύπου, υπάρχει και σήμερα. Πίσω από κάθε μέσο ενημέρωσης οι σύντροφοι βλέπουν σήμερα φαντάσματα και συνωμοσίες, όπως έβλεπαν και τότε. Κι η λύση είναι η δημιουργία νέων εκδοτικών σχημάτων, όπως ήταν η λύση και τότε…
Η επιβολή φόρου 20% στα έσοδα των ενημερωτικών sites σημαίνει ότι τα sites αυτά γίνονται αυτόματα ζημιογόνα και θα οδηγηθούν σε λουκέτο. Θα επιβιώσουν μόνο όσοι ακουμπήσουν στον κρατικό κορβανά. Μέχρι να διαπιστωθεί στο μέλλον, κάποια στιγμή, ότι ο φόρος αυτός είναι άδικος και ότι πρέπει να καταργηθεί…
Προσέξτε! Οι εκδοτικές επιχειρήσεις στο διαδίκτυο πληρώνουν φόρους όπως όλες οι άλλες επιχειρήσεις. Πληρώνουν ΦΠΑ, όπως κι όλες οι άλλες επιχειρήσεις. Το να μπει ένας φόρος – χαράτσι και μάλιστα 20% επί των εσόδων τους ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη. Και ποιο το δημοσιονομικό όφελος; Όχι μεγαλύτερο των 8 εκατ. ευρώ. Κι αν οι επιχειρήσεις αυτές κλείσουν, η ζημιά από τα έσοδα που θα χαθούν θα είναι ασφαλώς μεγαλύτερη.
Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος στο ταμείο ενός ζαχαροπλαστείου και να αποφασίζει ότι από εδώ και πέρα το κράτος θα παίρνει το 20% των εισπράξεων. Κι ας πληρώνει το ζαχαροπλαστείο φόρους, ας πληρώνει τον ΦΠΑ του. Το χαράτσι του 20% θα το αναγκάσει να κλείσει! Και το ερώτημα είναι αν το κράτος έχει λογική να συμπεριφερθεί με έναν τέτοιο τρόπο. Στο ζαχαροπλαστείο, όχι! Στον χώρο του Τύπου, όμως, φαίνεται πως έχει μία συγκεκριμένη στρατηγική.
Και λοιπόν, θα ρωτήσει κάποιος. «Εμάς τι μας κόφτει». Αυτό είναι ένα ερώτημα. Αν ο ελληνικός λαός ενδιαφέρεται να ζήσει σε ένα περιβάλλον πλουραλισμού ή αν θέλει να βιώσει τα καλά ενός καθεστώτος. Ο ίδιος θα αποφασίσει τα όρια στα οποία θα κινηθεί η κυβέρνησή του.
Για ένα πράγμα, πάντως, είμαι απόλυτα σίγουρος! Αν τα Μέσα Ενημέρωσης αγαπούσαν τους Πώποτες, τα κομματικά έντυπα θα έκαναν θραύση. Αλλά δεν κάνουν!
Θανάσης Μαυρίδης
Πηγή;mavrostointernet.gr