Ο Γιώργος Τσαλίκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα, αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια στη Στυλίδα. Ήταν πάντοτε αισιόδοξο άτομο.
Πιο συγκεκριμένα, ο ίδιος δήλωσε: «Να πηγαίνεις τον πόνο πιο ψηλά». Στην καθημερινότητά του μου λέει πως ακούει πια πολύ ξένη μουσική, κάνει μαθήματα κιθάρας, προφοράς στα αγγλικά, μελετά εναλλακτικές θεραπείες, ενώ ασχολείται πολύ με τα τρία του παιδιά και το μεγάλωμά τους –τον 12χρονο Βασίλη, τον 10χρονο Χάρη, τον 8χρονο Αγγελο- αλλά και τη σύζυγό του, Δώρα, με την οποία είναι μαζί δύο σχεδόν δεκαετίες. «Με την οικογένειά μου είμαστε πολύ δεμένοι. Και αυτό οφείλεται κυρίως στη Δώρα, που κρατά τις ισορροπίες όσο εγώ δουλεύω, αποδεικνύοντας ότι είναι καταπληκτική μάνα και σύντροφος. Κρίση του τύπου να χωρίσουμε ή να είμαστε σκατά μαζί, δεν περάσαμε ποτέ. Ναι, όταν ζεις μια καθημερινότητα μπορεί να υπάρχουν μικροεντάσεις και προστριβές, αλλά είναι ελάχιστες και όλες τελειώνουν με χιουμοριστικό τρόπο. Απ’ την άλλη, προσπαθώ να είμαι καλός πατέρας, αν και ένας πατέρας δεν αισθάνεται ποτέ 100% σίγουρος πως αυτό που κάνει είναι το καλύτερο για τα παιδιά του» Ακόμη και την ευτυχία την ορίζει αλλιώς πια σήμερα ο Γιώργος. Ίσως να είναι και αυτό ένα μικρό κομμάτι του επαναπροσδιορισμού του, της μεγάλης του αλλαγής. «Σήμερα ήμουν στην πισίνα ενός ξενοδοχείου που με φιλοξενούσε για μια εμφάνισή μου και είχαν έρθει εκεί κάποιοι άνθρωποι με τα αναπηρικά αμαξίδιά τους. Και λέω “Κοίτα, τώρα! Καθόμαστε και στενοχωριόμαστε για μαλακίες έχοντας κάτι που για άλλους θα ήταν όνειρο ζωής αν το διέθεταν: την αρτιμέλεια”. Είναι κακό να είμαστε αχάριστοι και να θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα. Ας χαιρόμαστε με τα μικρά και ας ευχαριστούμε τον Θεό γι’ αυτά. Η αγάπη μού δίνει ευτυχία. Και επειδή παίρνω αγάπη, είμαι ευτυχισμένος»!