Για την απουσία της από τα καλλιτεχνικά δρώμενα σε συνέντευξή της η Λίτσα Γιαγκούση.
Δείτε ΕΔΩ το σχετικό απόσπασμα:
– Πότε ένιωσες ότι για άλλους ήσουν «εκτός»;
«Δεν έχω απάντηση. Όταν ζεις κάποια πράγματα από μέσα κι όλα γίνονται σιγά-σιγά δεν έχεις εύκολα επίγνωση του τι γίνεται ή τι πιστεύουν άλλοι πως συμβαίνει»
-Μήπως έπαιξε ρόλο ότι δεν μένεις πλέον στην Αθήνα;
«Όχι. Η «εξαφάνιση» ξεκίνησε πριν μετακομίσω. Η απόσταση, άλλωστε, απ’ τα Βίλια είναι μόλις 50 λεπτά. Όση ώρα, δηλαδή, χρειαζόταν για να πάω στη Γλυφάδα όταν έμενα στην Κηφισιά.»
-Ίσως κάποιοι πίστεψαν ότι θέλησες να απομονωθείς…
«Ούτε αυτό ισχύει. Γιατί, πάντα ήμουν της «ησυχίας». Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος του «έξω», του «εκτίθεστε». Δεν είμαι αντικοινωνική και οι άνθρωποι μ’ αγαπούν όταν με γνωρίζουν. Αλλά είμαι, μάλλον, σπιτόταγα.»
-Τι έφταιξε λοιπόν;
«Δεν ξέρω. Κάποια στιγμή απλώς άλλαξαν τα πράγματα. Ταυτόχρονα, έμεινα χωρίς δισκογραφική εταιρία. Απ’ την άλλη, όταν βλέπεις ότι οι προσπάθειες που κάνεις δεν έχουν αποτέλεσμα, απελπίζεσαι λίγο και κάπου τα παρατάς. Το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης, πάντως, το φέρω εγώ.»
-Γιατί;
«Εμείς δεν φταίμε, πρωτίστως, για ό,τι μας συμβαίνει; Σίγουρα παίζουν κι άλλα ρόλο, αλλά…»
-Σε τι φταις; Δεν είσαι, για παράδειγμα, καλή στις δημόσιες σχέσεις;
«Και αυτό.»
-Τι άλλο;
Δεν κρατάω επαφές με ανθρώπους που με γνωρίζουν κι ίσως θα μου φαίνονταν χρήσιμοι στο μέλλον. Ή, προτιμώ να βγω για καφέ με μια φίλη που δεν έχω κάποιο συμφέρον, παρά να κάνω μια κοσμική εμφάνιση για λόγους προβολής. Γενικά, δεν είμαι άνθρωπος που ψάχνεται για να «χωθεί». Κυνηγάω αυτή καθαυτή τη δουλειά κι όχι τα υπόλοιπα. Εμένα μου αρέσει να τραγουδάω, αλλά χρειάζονται κι άλλα πράγματα. Κι όταν δεν έχεις σουξέ, πώς να σε καλέσουν σε μια εκπομπή; Τώρα βρέθηκαν οι κατάλληλοι συνεργάτες και πιστεύω πως όλα θα πάνε καλύτερα από πριν. Ίσως αυτή να είναι η κατάλληλη στιγμή.
-Το να μένεις μακριά απ’ την Αθήνα, δεν βοηθά για «σκάνδαλα» και paparazzi φωτογραφίες. Κακό αυτό;
«Ποτέ δεν είχα σχέσεις με τους paparazzi. Και ξέρεις πώς είναι αυτά…»
-Πώς είναι;
«Πού θα κάνεις τα γενέθλιά σου για να έρθουμε»; Ή «πού θα κάνεις μπάνιο για να φέρω κάμερα;». Δεν τα έχω κάνει αυτά. Δεν κάλεσα ποτέ κάμερες ούτε στην παραλία, ούτε σε γιορτές μου. Ανέκαθεν ήμουν έτσι. Και κάποια στιγμή… ναι, ίσως το «πληρώνω» όλο αυτό.