To Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την κύρωση της σύστασης που επιβλήθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) στο τηλεοπτικό σταθμό Star Channel, λόγω του δελτία καιρού με τη Πετρούλα Κωστίδου
Η ίδια αποφάσισε μέσω Facebook να στείλει τη δική της απάντηση
«Συγχαρητήρια ΕΣΡ.. Είσαι πιο γ@μ@το κρατικό όργανο στον κόσμο..! Θα μου πεις και ποιος δεν έχει νιώσει τα γαμψά νύχια της θεσμικής βίας του κράτους να απλώνονται και να διεισδύουν με γελοίες προφάσεις στην σχισμή της τσέπης του. Το ΕΣΡ σε μια απελπιστική προσπάθεια να μαζέψει χρήματα για να μπαλώσει τις τρύπες που άνοιξε το κράτος που υπηρετεί, πέντε χρόνια μετά θυμήθηκε να κοστολογήσει την “αντιεπιστιμονηκότητα” του δελτίου καιρού μου, το ελαφρά ενδεδυμένο ανθρώπινο σώμα μου και τα υποκοριστικά στην ομιλία μου πολύ ακριβά. Οποιοσδήποτε άνθρωπος με στοιχειώδη νοημοσύνη, κατανοεί πως αν το δελτίο καιρού ήταν κάτι το οποίο δεν επιτρεπόταν να προβάλετε, θα είχε κοπεί από το ίδιο βράδυ. Δεν θα υπήρχε δεύτερο.
Το ερώτημα είναι πόσο πρέπει να κοστολογήσει ο πολίτης τις αμφιλεγόμενες και σπασμωδικές αποφάσεις τους, που σε ορισμένες περιπτώσεις βιάζουν την ελευθερία της έκφρασης μέχρι θανάτου. Ένα παράδειγμα τέτοιας απόφασης αποτελεί η περίπτωση με την σειρά “κλείσε τα μάτια” του Χριστόφορο Παπακαλιάτη για την οποία επιβλήθηκε πρόστιμο 100.000 ευρώ στον τηλεοπτικό σταθμό Mega με την κατηγορία ότι περιείχε «απαράδεκτο και χυδαίο» διάλογο και ότι παρουσίαζε μία ομοφυλοφιλική σκηνή, η οποία «προετοίμαζε την ατμόσφαιρα για μια εκδήλωση ιδιόρρυθμη, έξω από την παραγωγική διαδικασία της ζωής». Φυσικά το θέατρο του παραλόγου δεν τελείωσε εκεί. Ακολούθησαν πολυάριθμα πρόστιμα σε πάσης φύσεως εκπομπές σαν και αυτό στο Ράδιο Αρβύλα, στο οποίο επιβλήθηκε πρόστιμο 50.000 γιατί ο Αντώνης Κανάκης τόλμησε να πει πως “οι βουλευτές λειτουργούν σαν μία κλίκα οι οποίοι αθωώνουν και καλύπτουν ο ένας τον άλλο”. Δεν χρειάζεται να συνεχίσω..
Ο πολίτης δεν περιμένει τα πρόστιμα του ΕΣΡ για να εξοργιστεί. Όχι βέβαια. Είναι χρόνια σιωπηλά εξοργισμένος υπομένοντας την καυτή ανάσα του εκάστοτε αυταρχικού κρατικού δεσμοφύλακα μονίμως στο σβέρκο του.
Αυτοί που έπρεπε να είναι στην υπηρεσία του πολίτη έχουν καταντήσει ο φόβος και ο τρόμος του πολίτη. Ο βασανιστής του, ο δήμιος των ιδεών του.
Η ιστορία όμως έχει δείξει πόσο γρήγορα, επιτυχημένα και θορυβώδη ανατρέπονται τέτοιες τακτικές. Σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο σύμπαν αυτό που είναι “λάθος” και “κακό” σήμερα, μετατρέπετε σε “σωστό” και “καλό” την επόμενη μέρα. Αρκεί να ξυπνήσουμε και να διεκδικήσουμε. Η ελευθερία της έκφρασης δεν κοστολογείται, δεν ποινικοποιείται ούτε και φιμώνεται.»