Θύελλα, αντιδράσεων έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες λόγω της επιλογής της διεύθυνσης του Εθνικού Θεάτρου να ανεβάσει παράσταση σχετική με τον τρομοκράτη Σάββα Ξηρό. Το έργο ονομάζεται «Ισορροπία του Nash» και εδώ και λίγες μέρες παρουσιάζεται στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Η σκηνοθέτιδα Πηγή Δημητρακοπούλου έχει βασιστεί στο βιβλίο του Σάββα Ξηρού «Η Μέρα Εκείνη-1.560 ώρες στην Εντατική» και ο ηθοποιός που συμμετέχει στην παράσταση είναι ο Σήφης Πολυζωίδης.
Η ανακοίνωση του Εθνικού Θεάτρου:
«Ισορροπία του Nash της Πηγής Δημητρακοπούλου
ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ( -1)
Με αφορμή τους Δίκαιους του Αλμπέρ Καμύ, πρακτικά της δίκης της 17 Νοέμβρη, το βιβλίο του Σάββα Ξηρού “Η μέρα εκείνη…” καθώς και λογοτεχνικά, ιστορικά και δημοσιογραφικά κείμενα, η Πηγή Δημητρακοπούλου με την ομάδα της επιχειρούν τη σύνθεση ενός νέου έργου για τους αξιακούς κώδικες των ανθρώπων, τη δικαιοσύνη και την τρομοκρατία στην πρόσφατη ελληνική ιστορία.
* Ισορροπία του Nash: Ο όρος είναι δανεισμένος από τη Θεωρία των Παιγνίων.Αποτελεί ένα συνδυασμό στρατηγικών μεταξύ δύο αντίπαλων παικτών,του καθενός από τους οποίους η στρατηγική αποτελεί την καλύτερη απόκριση σε εκείνη του άλλου».
Μετά το σάλο που ξέσπασε για την παράσταση το Εθνικό Θέατρο, εξέδωσε ανακοίνωση:
“«Καμιά ιδέα δεν μπορεί να δικαιολογήσει εγκλήματα εναντίον της ανθρώπινης ζωής» με αυτή τη φράση τελειώνει το κείμενο της παράστασης η «Ισορροπία του Nash» που παρουσιάζεται από 15 έως 31 Ιανουαρίου (8 παραστάσεις) στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Και αυτό είναι το μήνυμα που «παίρνουν μαζί τους» οι θεατές της παράστασης.
Η συγκεκριμένη παράσταση με την ευθύνη της σκηνοθέτιδας Πηγής Δημητρακοπούλου χρησιμοποιεί ως devised theatre αποσπάσματα από τους «Δίκαιους» του Αλμπέρ Καμύ καθώς και αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού για να καταδείξει την παναθρώπινη ιδέα ότι η βία δεν είναι λύση.
Η δικαιοσύνη δίκασε για πάντα τους εγκληματίες – τρομοκράτες. Το θέατρο σαν τέχνη δεν έρχεται να ξαναδικάσει αλλά να αναδείξει καίρια ανθρώπινα προβλήματα. Είναι χώρος δημόσιου διαλόγου.
Η Πειραματική Σκηνή ως τόπος έρευνας νέων καλλιτεχνών οφείλει να καταπιάνεται και με επικίνδυνα θέματα ακόμη και αν πατάει στην κόψη του ξυραφιού”.
