Ένας τόπος που με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το έχει ζώσει που λέει και ένα γνωστό άσμα. Ο ένας θάνατος θεωρείται φυσιολογικός, οι δύο σύμπτωση… τι γίνεται όμως όταν οι θάνατοι είναι δεκάδες;
Μπορεί τελικά ένας τόπος να είναι πραγματικά καταραμένος; Μπορεί πλέον να έχει περάσει στα χέρια της πολιτείας και να δημιουργηθεί το «Υποβρύχιο Πάρκο της Gaiola το παρελθόν όμως και η ιστορία δύσκολα ξεχνιέται.
Πρόκειται για ένα ειδυλλιακό νησάκι λίγο έξω από τις ακτές της Νάπολης. Το νησί αυτό είχε μαγέψει τους Ρωμαίους οι οποίοι είχαν χτίσει και έναν ναό προς τιμήν της Αφροδίτης εκεί. Σε αυτό το νησί λοιπόν ζούσε και ένας ερημίτης τον οποίο συντηρούσαν οι κάτοικοι στην άλλη πλευρά της ακτής. Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι που ξαφνικά ο ερημίτης αυτός εξαφανίστηκε και ο μύθος λέει ότι αυτός είναι που καταράστηκε και τον τόπο αυτό.
Και αν δεν είστε δεισιδαίμονες, ίσως τα ακόλουθα γεγονότα να σας κάνουν να το σκεφτείτε λίγο.
Το 1920 ο Ελβετός Hans Brown το είχε στη κατοχή του. Το πτώμα του βρέθηκε τυλιγμένο σε ένα τσουβάλι. Η γυναίκα του πνίγηκε. Ο επόμενος ιδιοκτήτης ένας Γερμανός ο Otto Grunback, πέθανε από καρδιακή προσβολή μέσα στη βίλα που δεσπόζει πλέον παρατημένη.
Ο επόμενος ιδιοκτήτης, ο μεγαλο-φαρμακοβιομήχανος Maurice-Yves Sandoz αυτοκτόνησε αφού πρώτα είχε εισαχθεί σε ψυχιατρική κλινική. Για ένα διάστημα το νησί ανήκε και στον Gianni Agnelli, τον ιδιοκτήτη της Φίατ, ο οποίος είδε πολλά μέλη της οικογένειας του να πεθαίνουν την ίδια περίοδο.
Πέρα από αυτόν ο μόνος που γλίτωσε το θανατικό αλλά υπέστη οικονομική καταστροφή ήταν ο τελευταίος ιδιοκτήτης του νησιού, ιδιοκτήτης μιας ασφαλιστικής εταιρίας ονόματι Gianpasquale Grappone, ο οποίος βρέθηκε στην φυλακή για χρέη.
Όλα αυτά λοιπόν, μόνο συμπτώσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν.