Ο ταλαντούχος ηθοποιός Δημήτρης Γιώτης είναι «ο από μηχανής Θεός» στην θεατρική παράσταση του Γιάννη Αϊβάζη «Ο κύκλος» μαζί με τον Γιώργο Κοψιδά, την Κατερίνα Τσάβαλου, τον Κώστα Φραγκολιά, την Ευγενία Παναγοπούλου, τον Νίκο Κερασιώτη και τον Burak Hakki.
Παράλληλα θα πρωταγωνιστεί από την Πέμπτη 16 Μαρτίου στο κλασσικό θεατρικό έργο του Νικολάϊ Γκογκόλ «Το ημερολόγιο ενός τρελού». Παιδεία, σοβαρότητα, ήθος, πάθος, τόλμη και ρίσκο χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα του. Ας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα με μία συνέντευξη – εξομολόγηση από καρδίας με περίσσιο ψυχικό σθένος και ειλικρίνεια.
1)Αρχικά θα ήθελα να ξεκινήσουμε με την παράσταση που πρωταγωνιστείς με τίτλο «Ο Κύκλος» σε προσαρμογή και σκηνοθεσία του Γιάννη Αϊβάζη. Τι θα δει το κοινό να διαδραματίζεται στην σκηνή;
Είναι ένα νεοελληνικό έργο, του Δημήτρη Μητρόπουλου, στο οποίο ένας 45αρης που έχει χάσει σχεδόν τα πάντα, πάει να βάλει τέλος στη ζωή του και έρχομαι εγώ, ως από μηχανής Θεός να του βρω λύση. Τον μπλέκω σε μια…παρεξηγημένη, περίεργη, πολύπλοκη …δουλειά και με καταιγιστικούς, σχεδόν κινηματογραφικούς ρυθμούς μπλέκονται οι παρεξηγήσεις με τη φάρσα και το γέλιο με τη σοβαρότητα που μπορεί να πάρει μια τέτοια είδους …εργασία…Δε σου αποκαλύπτω πολλά, όπως ο θεατής δεν καταλαβαίνει μέχρι τη στιγμή που με αποκαλύπτει o Μπουράκ Χακί και γίνεται η κάθαρση. Αυτό που μπορώ να πω ότι Γιάννης ΑΪβάζης έχει στήσει μια γρήγορη, έξυπνη παράσταση με ανατροπές και εκπλήξεις. Έχω την χαρά να βρίσκομαι με τον Γιώργο Κοψιδά, την Κατερίνα Τσάβαλου, τον Κώστα Φραγκολιά, την Ευγενία Παναγοπούλου, τον Νίκο Κερασιώτη και βέβαια τον Μπουράκ Χακί, να μοιραζόμαστε όλες τις συγκινήσεις και τα συναισθήματα του «Κύκλου»
2) Είναι δύσκολο να συνεργάζεσαι επι σκηνής με έναν καλλιτέχνη που δεν γνωρίζει την γλώσσα;
Ο Μπουράκ Χακί είναι τόσο προσγειωμένος, γενναιόδωρος, δοτικός, μα πάνω απ όλα ευγενής (πράγμα πάρα πολύ σημαντικό που «προδίδει» παιδεία και ήθος) που η επικοινωνία μαζί του είναι χαρά. Πρώτον γιατί ξέρει Αγγλικά, δεύτερον γιατί μαθαίνει και παίζει και στα Ελληνικά και τρίτον γιατί μας…μαθαίνει τούρκικα. (γέλια) Έχει ένα ενδιαφέρον όλο αυτό, αν σκεφτείς ότι δεν το συναντάς συχνά. Μετάκληση ενός ξένου τηλεοπτικού σταρ στην Ελληνική πραγματικότητα. Με τη σοβαρότητα που μπορεί να διέπει μια δουλειά και την τρέλα όλο αυτό να παίρνει σάρκα και οστά.
3) Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Η ζωή μου είχε από πολύ νωρίς…δοκιμασίες. Ξέρεις όντας παιδί χωρισμένων γονιών και με έναν πατέρα αδιάφορο κι απόντα…..υπήρχαν γεγονότα…όσο κι αν έχω «δουλέψει» με τον εαυτό μου, όσο κι αν έχω μπει στην αναγνώριση, κατανόηση και συγχώρεση είναι μια πληγή που πονά…Ειδικά τώρα που έχω παιδί σκέφτομαι και προβληματίζομαι πως ένας γονιός να πράττει κατά του ίδιου του, του σπλάχνου. Τέλος πάντων…δε νομίζω ότι είναι μια κουβέντα που αναλύεται ή εξαντλείται σε μια συνέντευξη. μάθαμε τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής μας να τα λέμε: εμπειρίες. Θα σου πω μόνο τούτο: Προσπαθώ να γίνω αυτό που δεν είχα, μπαμπάς!!
4) Η υποκριτική πως προέκυψε στην ζωή σου;
Α, να λοιπόν η απάντηση στα παιδικά μου χρόνια. Ήθελα να ξεφεύγω από την πραγματικότητα, να παίζω και να ονειρεύομαι. Να ζω στο φως γιατί το σκοτάδι έχει στεναχώρια, θλίψη και πόνο. Ήταν προκαθορισμένη η πορεία μου προς στο θέατρο. Δε με σκέφτηκα, δε με φαντάστηκα σε κάτι άλλο. Για να κάνεις θέατρο δε θέλει σκέψη. Θέλει να ναι η ανάγκη σου κι η αναπνοή σου. Να ναι το οξυγόνο της ζωής σου. Μόνο τότε είσαι για το θέατρο. Όλα τ άλλα είναι ημίμετρα και…βαριέμαι. Με ρωτάνε καμιά φορά νεότεροι που θέλουν να ασχοληθούν με το θέατρο, ξέρεις τι λέω; Αν σου έχει περάσει και κάτι άλλο απ το νου, κάνε το άλλο. Για να αντέξεις πρέπει να το αγαπάς πολύ. Θέλει γερό στομάχι…τα νεύρα κλονίζονται και δεν είναι μόνο η διαδικασία του ρόλου που παίζεις με το νευρικό σου σύστημα για να τον προσεγγίσεις είναι όλα τα τριγύρω. Οι ”καλές” κουβέντες, οι μπηχτές και οι πισώπλατες μαχαιριές των ”αγαπημένων”….Μου λέγε της προάλλες η ‘Αριελ Κωνσταντινίδη, άνθρωπος της ζωής μου και νονά του γιού μου, «Μα βρε Δημητρούλη γιατί να πουν καλή κουβέντα; Δεν καταλαβαίνεις ότι υπάρχει φθόνος και ζήλια; Μη βλέπεις που εσύ είσαι θετικός και βλέπεις πάντα το καλό, είσαι ρομαντικός ρε Δημήτρη. Γιατί να στ αναγνωρίσουν. Έχεις αποδείξει ότι μπορείς μόνος σου κι αυτό ενοχλεί.» Υπάρχει πολύ συναισθηματική μιζέρια γι αυτό και φεύγω…φεύγω από δουλειές, αν χρειαστεί…φεύγω ταξίδια στο εξωτερικό να δω και να αναπνεύσω, φεύγω στ όνειρα και τ όραμά μου. Γιατί ο στόχος είναι δικός μου και η ζωή δική μου.
5) Έχεις συνεργαστεί με παρά πολλούς καταξιωμένους ηθοποιούς, υπάρχει κάποιος ηθοποιός που να έχεις ξεχωρίσει;
Έχω συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα πρόσωπα της Ελληνικής πραγματικότητας. Ο Μίνως Βολανάκης με πήρε δίπλα του, μαθητής ακόμα, να παίξω κοντά στην Εύα Κοταμανίδου. Η Αλίκη μου χάρισε τη «Μελωδία της Ευτυχίας» μου, σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Νίκος Κούρκουλος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, η Σμαρούλα Γιούλη, ο Βαγγέλης Λειβαδάς, η Λήδα Τασοπούλου, ο Δάνης Κατρανίδης, η Βέρα Κρούσκα, ο Γιάννης Ιορδανίδης, ο Κώστας Φέρρης με τη Σωτηρία Λεονάρδου, η Άννα Φόνσου, ο Γιώργος Παρτσαλάκης, η Τσέσυ Παπουτσή …τι να πρωτοθυμηθώ και τι να ξεχωρίσω…Ξεχωρίζω όλες τις στιγμές που έχω μοιραστεί μαζί τους, την αγάπη και το πάθος τους για το θέατρο. Τις στιγμές και τις κουβέντες μας, Τα κρασάκια και τις αγωνίες, τη θάλασσα και τα μπάνια με τη Σμαρούλα, τις μπιρίμπες με τη Βέρα, τα γλέντια και τις συμβουλές με την Αλίκη, την παρότρυνση του Κούρκουλου να γίνω πατέρας, την αγκαλιά της Τσέσυ…οικογένειά μου είναι πια, τις συμβουλές από την Κάτια Δανδουλάκη που πρώτη πίστεψε και με παρότρυνε να ξεκινήσω το δικό μου το καράβι, τις κουβέντες και τις εξομολογήσεις με τη Λήδα, την εμπιστοσύνη του Ευαγγελάτου, τη γενναιοδωρία του Δάνη, τις διακοπές στη Μύκονο με την Μιμή (Ντενίση), τα βράδια με τη Βάνα (Μπάρμπα), την περιοδεία με την Άννα (Φόνσου)…είναι πολλά, πάρα πολλά…είναι φιλίες που χτίστηκαν και διατηρήθηκαν στο πέρασμα των χρόνων.
6)Έχουμε δει ότι έχεις ένα πανέμορφο γιο, τι θα τον συμβούλευες μελλοντικά αν σου ανακοίνωνε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός ;
Το παιδί μου θέλω να ναι χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Μόνο αυτό θέλω. Ας μου πει ότι θέλει να γίνει υδραυλικός, λίγο μ’ενδιαφέρει. «Τι θα γίνει όταν μεγαλώσει;»…Ευτυχισμένο να γίνει!!…Ο Γιάννης, προς το παρών, δηλώνει ότι θέλει να γίνει εφευρέτης και μάλιστα να ανακαλύψει το φάρμακο να μην πηγαίνουν οι άνθρωποι στο Θεούλη….Ο Γιάννης είναι δώρο Θεού για μένα, έχει άστρο, είναι φωτεινός…πολλές φορές στο σπίτι παίζει και μιμείται και μόνο πως διαβάζει και πως αφηγείται…έχει μια θεατρικότητα, τονισμούς που θα ζήλευαν επαγγελματίες…Ο,τι θέλει ας γίνει…Εγώ το μόνο που θέλω είναι να τον βλέπω χαρούμενο κι ευτυχισμένο.
7)Ανήκεις στους ανθρώπους που ρισκάρουν στην ζωή τους ή που είναι πιο σταθεροί;
Όπου υπάρχει φόβος δεν υπάρχει εξέλιξη. Ρισκάρω και τολμάω. Η ιστορία έδειξε ότι όποιος τολμά – Μπορεί! Είμαι σταθερός με τους σταθερούς και….αλλάζω με τους ασταθείς.
8) Με πόσες λέξεις θα μπορούσες να περιγράψεις τον εαυτό σου;
Είμαι σταθερός με τους δικούς μου – θέλω την «οικογένειά» μου που διαλέξαμε και χτίσαμε μαζί, φίλοι αγαπημένοι, δοκιμασμένοι…Είμαι γενναιόδωρος, δοτικός, αισιόδοξος, θετικός, συνεπής, οργανωτικός, μεθοδικός, «τρελός», υπομονετικός….μέχρι να γυρίσει το μάτι…εγωιστής, ναι βέβαια γιατί να το κρύψουμε (και ποιoς δεν είναι;) …ελπίζω κι εύχομαι να’ μαι καλός πατέρας….
9)Παράλληλα με τις παραστάσεις σου στο Θέατρο Σταθμός , εμφανίζεσαι και σε κάποια άλλη παράσταση;
Βέβαια κάνω «Το Ημερολόγιο ενός Τρελού» του Νικολάϊ Γκόγκολ,για δύο συνεχόμενες σαιζόν στην Αθήνα και τώρα γίνεται στην περιφέρεια.Έχω παρουσιάσει τον «Τρελό» μου σε Θεσσαλονίκη, Θήβα, Χαλκίδα, Ερέτρια, τώρα την Πέμπτη 16 Μαρτίου είμαι στο Φεστιβάλ Γαλαξίας στη Νέα Σμύρνη στις 19.00 και έχω κάνει συζητήσεις για Πάτρα, Χανιά, Ηράκλειο και Νάξο. Με το «Ημερολόγιο» έχω ζήσει ίσως τις πιο συγκινητικές στιγμές στη ζωή μου, αν σκεφτείς ότι ξεκίνησε σαν μια τρέλα δική μου και αμέσως, ειλικρινά αμέσως είχε τέτοια αποδοχή από κοινό και κριτικούς που μόνο χαρά κι ευτυχία μπορώ να νοιώσω. Οι κριτικές που έχουν γραφτεί και οι άνθρωποι του χώρου που έχουν έρθει…ας μη μιλήσω για τις κουβέντες, τα λόγια και τις σκέψεις που μοιράζομαι με τον κόσμο που έρχεται. Όταν ήρθε η Μιρέλλα Παπαοικονόμου, η Πέγκυ Σταθακοπούλου, η Τσέσυ Παπουτσή, η Νατάσσα Ράγιου,η Βάνα Μπάρμπα, η Ζήνα Κουτσελίνη, ο Βασίλης Μπουζιώτης, ο Λάκης Γαβαλάς, η Σοφία Βόσσου, η Ελένη Δήμου, η Λένα Αλκαίου, ο Γιώργος Βάλαρης, η Νταίζη Σεμπεκοπούλου, η Έμυ Λιβανίου, ο Δημήτρης Παπάζογλου….όταν ήρθαν απ το Λονδίνο για την παράσταση, όταν μοιράζομαι με τον κόσμο ιστορίες και ταυτίζονται με κομμάτια του έργου νοιώθω μια απίστευτη ευγνωμοσύνη για τον «Τρελό» μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ταυτιστείς έστω με μια ατάκα του έργου, μια σκέψη του ήρωα….αυτή είναι η «νίκη», η δική μου.
10)Τέλος τι θα ήθελες να ευχηθείς στους θαυμαστές σου και αναγνώστες του Athenstimeout.gr;
Να ζουν σαν να ναι η πρώτη τους φορά. Με τέτοιο ενθουσιασμό κι ορμή για τα πράγματα. Η ζωή είναι εδώ και τώρα – δεν είναι πρόβα η ζωή!!
Σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας
Εμείς σε ευχαριστούμε και σου ευχόμαστε Καλή επιτυχία!