Υπόθεση: Είναι η αρχή του 1968, ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ είναι τρελά ερωτευμένος με την Αν Βιαζέμσκι, (την μετέπειτα 19χρονη δεύτερη σύζυγο του μετά την Ανα Καρίνα) και ορκισμένος Μαοΐστής έχει μόλις τελειώσει την «Κινέζα» που δεν αρέσει σε κανέναν άνθρωπο – ούτε καν στους Κινέζους – και το Παρίσι βγαίνει ορμητικά στους δρόμους, κηρύσσοντας την επανάσταση στο κατεστημένο. Αυτό που συνειδητοποιεί ο Γκοντάρ με τρόμο είναι ότι έχει ο ίδιος γίνει το κατεστημένο στο οποίο ανέκαθεν αντιδρούσε. Είναι διάσημος και σεβάσμιος, ο κόσμος που συναντά στο δρόμο τον χαιρετά και του ζητά να κάνει κι άλλες από τις «αστείες» ταινίες του με τον Μπελμοντό, σαν το «Με Κομμένη την Ανάσα», ή έστω και την «Περιφρόνηση». Κυκλοφορεί μόνιμα με τα σκούρα γυαλιά του, το prop της αναγνωρισιμότητάς του, τα οποία πώς γίνεται και κάθε δυο λεπτά, σε κάθε πορεία και κάθε διαδήλωση, του πέφτουν κάτω και σπάνε, καθιστώντας τον τυφλό στα γεγονότα. Ο Γκοντάρ ήθελε ανέκαθεν να είναι επαναστάτης. Τι θα κάνει τώρα που η επανάσταση γίνεται χωρίς αυτόν;
Σκηνοθεσία: Michel Hazanavicius
Πρωταγωνιστούν: Louis Garrel, Stacy Martin, Bérénice Bejo