«Με τον Πάνο λειτουργώ σα να είμαι 15 χρονών έχοντας όμως
την γνώση όλων όσα έχω ήδη ζήσει. Ενώ ο έρωτας τα ισοπεδώνει όλα, σε κάνει παιδάκι, βλάκα ή κακό, αισθάνομαι ότι υπάρχει διαφορά στο σήμερα, λόγω ηλικίας. Στα 13 μου πίστευα ότι θα πεθάνω για αυτόν με τον οποίο είμαι ερωτευμένη και πως δεν θα ξανα-ερωτευθώ ποτέ άλλον άντρα στην ζωή μου. Τώρα δεν το πιστεύω αυτό, απλώς δεν με ενδιαφέρει να ξανα-ερωτευθώ. Μακάρι αυτό που ζω τώρα να κρατήσει όσο γίνεται περισσότερο. Εγώ έχω στιγμές απαισιοδοξίας, ο Πάνος όμως είναι πάντα αισιόδοξος. Όταν λοιπόν έχεις δίπλα σου έναν τέτοιο άνθρωπο, αυτό αναγκάζει και εσένα να σκέφτεσαι διαφορετικά, χωρίς όμως να πάθω μετάλλαξη, γιατί συνεχίζω να έχω μαυρίλες. Εγώ όταν βλέπω σύννεφα, θα πώ «θα βρέξει», ο άλλος όμως θα μου πει «τι ωραία που θα ναι αν βρέξει», αλλάζοντάς μου την έτσι την οπτική των πραγμάτων. Άλλωστε στην ζωή μου έχω μάθει να σκέφτομαι το χειρότερο, έτσι ώστε, όταν έρχεται αυτό, να μην πέφτω από τα σύννεφα. Πάντα περιμένω την καταστροφή, οπότε ό,τι λιγότερο έλθει από αυτήν, είναι καλό για μένα. Δεν θέλω να είμαι ενθουσιασμένη και ξαφνικά να πέσω από τα σύννεφα. Αυτή ίσως να είναι και η δικλείδα ασφαλείας στην ζωή μου».Με τον Μάριο Αθανασίου οι σχέσεις τους: «Η σχέση μας είναι μπαμπά και μαμάς. Με τον Μάριο δεν ακολουθούμε το Σουηδικό μοντέλο, δεν συζητάμε τα προσωπικά μας, μιλάμε μόνο για τα οικογενειακά μας»