Ο ηθοποιός εξομολογείται…
"Αμέσως μετά από μια εξαντλητική προπόνηση, έστειλαν έναν καρδιολόγο να με εξετάσει, ο οποίος μου απαγόρευσε την άσκηση γιατί ο οργανισμός μου ήταν δήθεν καταπονημένος. Έτσι ίδρυσα το θεατρικό όμιλο του Κολλεγίου. Θυμάμαι ότι αρχίσαμε τις πρόβες και ανεβάσαμε ένα έργο του Τσέχοφ, που είχα σκηνοθετήσει με δυο ακόμη φίλους μου και έπαιζα έναν μονόλογο. Έτυχε σε μια από τις παραστάσεις να με δει η Κατίνα Παξινού, η οποία αμέσως μετά το τέλος με πλησίασε για να μου μιλήσει. Δεν θυμάμαι καθόλου τι μου έλεγε μόνο ότι μου κρατούσε τα χέρια για πολλή ώρα. Τότε εγώ που χρόνια ετοιμαζόμουν και είχα εισαχθεί στο Μπέρκλεϊ, άλλαξα τελείως ρότα και βρέθηκα στο Εθνικό Θέατρο, έπειτα από αυτή τη γνωριμία με την Κατίνα Παξινολυ."