Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15
Έναρξη Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015.
Η υπόθεση εκτυλίσσετε σε ένα βαγόνι τρένου.
Τέσσερις επιβάτες. Τέσσερις συναντήσεις στο ίδιο βαγόνι, στην ίδια θέση, στην ίδια διαδρομή. Ένας “μυστήριος” επιβάτης συνομιλεί στήνοντας ένα παιχνίδι με τον εκάστοτε συνεπιβάτη του. Τον ωθεί να του εκμυστηρευτεί κάτι απ’ τη ζωή του. “Θαρρώ ωστόσο πως ορισμένα πράγματα είναι καλύτερα να τα συζητάμε. Καμιά φορά ένας ξένος είναι το καταλληλότερο πρόσωπο για κάτι τέτοιο”.
Είναι ενδιαφέρουσα αυτή η διαδρομή; Είμαστε συνεπιβάτες στο μυστήριο αυτό τρένο, αναζητώντας το χαμένο χρόνο και την επικοινωνία με τους ανθρώπους.
«Κανείς τους. Ούτε ένας. Αν υπήρχε έστω και ένας τόσα χρόνια θα τον είχα συναντήσει. Αλλά δεν υπάρχει ούτε ένας που να καταλαβαίνει. Που να μην πηγαίνει πουθενά, που να μην έρχεται από πουθενά, να αναγνωρίζει τέλος πάντων τη σημασία τούτης της διαδρομής. Να εκτιμά κάποιον που ζει εδώ.»
Είμαστε επιβάτες που κατεβαίνουν διαρκώς σε λάθος σταθμό και κάθε φορά μας φαίνεται ευκολότερο να ξεκινήσουμε τα πάντα από την αρχή με βάση αυτό το σφάλμα παρά να περιμένουμε το επόμενο τρένο. Ως την επόμενη φορά που θα αποδειχθούμε το ίδιο απρόσεχτοι. Τέτοιοι είμαστε. Γι’ αυτό οι σιδηροδρομικές εταιρίες έφτιαξαν τους τερματικούς σταθμούς. Για να μας απαλλάξουν από το αδιάκοπο πήγαινε έλα.
Από τη δυσάρεστη αίσθηση πως είναι κανείς μονίμως στο λάθος μέρος έως την ακόρεστη επιθυμία να βρίσκεται ταυτόχρονα παντού και πουθενά, μεσολαβεί ακριβώς μια συνηθισμένη ζωή.
Είμαστε επιβάτες που κατεβαίνουν διαρκώς σε λάθος σταθμό και κάθε φορά μας φαίνεται ευκολότερο να ξεκινήσουμε τα πάντα από την αρχή με βάση αυτό το σφάλμα παρά να περιμένουμε το επόμενο τραίνο.
Ως την επόμενη φορά που θα αποδειχθούμε το ίδιο απρόσεχτοι.
Τέτοιοι είμαστε.
Γι’ αυτό οι σιδηροδρομικές εταιρίες έφτιαξαν τους τερματικούς σταθμούς. Για να μας απαλλάξουν από το αδιάκοπο πήγαινε έλα.
Κωνσταντίνος Δ. Τζαμιώτης
Διάρκεια
1:20′