Το “Sound Photography είναι το τελευταίο project από το Cities and Memory.
Ο συνθέτης Stuart Fowkes ξεκίνησε το Cities and Memory το 2014 ως ένα «παγκόσμιο συνεργατικό ηχητικό έργο». Έχει έναν ήχο χάρτη των ηχογραφήσεων από όλο τον κόσμο, καθώς και ειδικά έργα που εστιάζουν στον ήχο των διαδηλώσεων, στους ήχους των ιερών τόπων, , κι αλλα. Οι πόλεις και η μνήμη καλύπτουν πλέον περισσότερες από 75 χώρες, και πάνω από 500 καλλιτέχνες έχουν συμβάλει.
Για το “Sound Photography”, ο Fowkes ζήτησε από εθελοντές από όλο τον κόσμο να στείλουν φωτογραφίες. Έβαλε αυτά σε μια βάση δεδομένων, στη συνέχεια οι ήχοι καλλιτέχνες επέλεξαν μια φωτογραφία και ήρθαν με μια σύνθεση που βασίστηκε στο πώς η φωτογραφία τους έκανε να σκέφτονται και να νιώθουν. “Ο ήχος είναι η παραμελημένη έννοια”, λέει ο Fowkes.
Θεωρούμε ότι εάν κάτι δεν έχει φωτογραφηθεί, δεν έχει συμβεί, ενώ την ίδια στιγμ’η οι πλατφόρμες των κοινωνικών μέσων μας μας ωθούν προς τον ήχο και το βίντεο. “Αλλά ο ήχος είναι η πρώτη αίσθηση που όλοι γνωρίζουμε”, προσθέτει. «Ακούμε τον ήχο πριν γεννηθούμε, πριν δούμε, είναι προσωπικό, ιδιαίτερο και σημαντικό».
Σήμερα πιστεύουμε ότι ο ήχος σε συνδυασμό με τα visuals αποτελεί video, αλλά ο Fowkes ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό, να το πάει αλλού: «Ήθελα ηχητικές και στατικές εικόνες, βλέποντας την εικόνα σχεδόν σαν ζωγραφική».
Το Cities and Memory βασίζεται στην “ηχητική χαρτογράφηση”-sound mapping. Τι ακριβώς όμως σημαίνει αυτό;
Ο ήχος χαρτογράφησης είναι όταν κάποιος πηγαίνει σε ένα μέρος και εγγράφει τον ήχο με ένα πολύ αληθινό, ζωντανό σχεδόν εγκυκλοπαιδικό τρόπο.
Κάθε τοποθεσία έχει δύο ήχους: τον ντοκυμαντέρ ή τον πραγματικό ήχο και τον ήχο μνήμης, ο οποίος είναι ένας επανασυνιστώμενος ή επανασχηματισμένος ήχος που παίρνει την αρχική εγγραφή και κάνει κάτι διαφορετικό. Υπάρχει ένα άτομο που συλλέγει field recordings, ενώ εκατοντάδες καλλιτέχνες δημιουργούν μια σειρά απαντήσεων. Ο Fowkes σχολιάζει “Δεν μπορώ να πάω σε όλα αυτά τα μέρη, αλλά θα μπορούσα να δώσω την ίδια εγγραφή σε 20 καλλιτέχνες και να επιστρέψω με 20 εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα με βάση αυτό”.
Το Cities and Memory εμπνεύστηκε το όνομα του από το Invisible Cities (Αόρατες Πόλεις) του Ίταλο Καλβίνο.
Στο βιβλίο, ο Μάρκο Πόλο εξηγεί στον Kublai Khan όλες τις πόλεις που επισκέπτεται στα φανταστικά του ταξίδια. Περιγράφει καθεμία από αυτές τις πόλεις λεπτομερώς, ωστόσο έπειτα αποδεικνύεται ότι δεν περιγράφει πόλεις.Περιγράφει ξανά και ξανά την πατρίδα του τη Βενετία, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Αυτό για παράδειγμα κάποιον το κάνει να πιστεύει ότι η εμπειρία του από μια πόλη είναι πολύ διαφορετική από των υπολοίπων.
Ο Roland Barthes έχει ένα βιβλίο για τη φωτογραφία και μιλάει για την έννοια του σημείου – το πράγμα σε μια φωτογραφία που μόλις σας τραβήξει άμεσα ως άτομο. Δεν σχετίζεται με το πώς είναι τυπικά καλό ή τι πρέπει να κοιτάτε/προσέχετε σε μια φωτογραφία, είναι ακριβώς αυτό ακριβώς που “πιάνει” το μάτι σας. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να εφαρμοστεί και στον ήχο.