Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι έχουν να πουν κάτι κακό για τη Eurovision και για το πόσο πανηγύρι είναι.
Από τον Σάκη μέχρι και τη Καλομοίρα είμασταν πορωμένοι και θέλαμε η συμμετοχή μας να πάρε τη καλύτερη θέση. Μετά σιγά σιγά τα τραγούδια που στέλναμε φανερά δεν ήταν και τόσο “καλά” όπως το This is Our Night & το Aphrodisiac αλλά είχαμε φυσικά και κάποιες πολύ αξιόλογες συμμετοχές που φυσικά άξιζαν καλύτερη θέση, όπως το τραγούδι του Λούκα Γιώρκα αλλά και το Alcohol is Free.
Πλέον έχουμε φανερά χάσει τον ενθυσιασμό μας για το διαγωνισμό γιατί από τη μια πέρυσι ήταν η πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που δεν είχαμε μπει καν στη δωδεκάδα και φέτος οι περισσότεροι δε γνωρίζουν καν ποια είναι η Μαρία Έλενα Κυριακού. Ακόμη και εγώ ως Eurofan παραδέχομαι ότι δεν έκατσα να ακούσω τη δική μας συμμετοχή μέχρι το 1ο ημιτελικό.
Ωστόσο κάθε χρόνο τέτοια εποχή αναπολώ τις καλές συμμετοχές της Eurovision, είτε δικές μας είτε άλλων χωρών. Τι τραγουδάρα είχε η Sertab αλλά και πόσο χορό ρίξαμε με το Lasha Tumbai της Ουκρανίας όσο γελοίος και να ήταν ο Verka Seduchka. Επίσης τι τραγουδάρα που ήταν το Lever Let You Go της Μαντώ και ακόμη αναρωτιέμαι γιατί δεν τα πήγαμε καλά. Αλλά δεν αναπολώ μόνο τα τραγούδια που κατέκτησαν τη πρωτιά ή ήταν μέσα στη πεντάδα. Αναπολώ και άλλα τραγούδια που ο ρυθμός του δε θα φύγει ποτέ από το μυαλό μας! Ένα από αυτά είναι το Shady Lady της Ουκρανίας, το For Real της Τουρκίας αλλά και το In The Disco της Βοσνίας & Ερζεγοβίνης.
Εννοείται ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει συμμετοχές που ήταν για γέλια είτε για τα τραγούδια τους είτε για την εμφάνισή τους αλλά γιατί να τις κράζουμε; Όποιος δε θέλει να κερδίσουν απλά δε τους ψηφίζει και δεν βρίσκω κάποιο λόγο να λες ότι κάποιες συμμετοχές χαλάνε την αισθητική σου, αφού η Eurovision είναι Εurovision και η όπερα όπερα. Αν δε θες, δε βλέπεις, δε χρειάζεται να κράζεις. Και πέρα από τις γελοίες ή ανάλαφρες συμμετοχές έχουμε δει σίγουρα και πολλά τραγούδια που όχι μόνο ποιοτικά μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε αλλά και πραγματικά πολύ συναισθηματικά σε σημείο να συγκινείσαι και να δακρύζεις, βλ. συμμετοχές Σερβίας.
Όπως το Euro, το Μουντιαλ, το Μουντομπασκετ και όλοι αυτοί οι διεθνείς αθλητικοί διαωνισμοί μας φέρνουν πιο κοντά και ενώνουν το κόσμο , το ίδιο κάνει και η Eurovision. Μέσα σε ένα βράδυ παίρνουμε κάτι από τόσες διαφορετικές χώρες. Πλέον ο διαγωνισμός έχει γίνει τόσο μεγάλος που φέτος θα δούμε μέχρι κα την Αυστραλία να συμμετέχει.
Και όπως και να το κάνουμε αυτοί που διαγωνίζονται εκπροσωπούν ένα ολόκληρο έθνος. Όλοι θα θέλαμε κάποια στιγμή να κάνουμε τη πατρίδα μας περήφανη για μια φορά, και αυτοί το καταφέρνουν μόνο και μόνο που βρίσκονται πάνω σε αυτή τη σκηνή. Όσο για τους νικητές; Σίγουρα κανείς δε μπορεί να περιγράψει την απίστευτη χαρά και συγκίνηση που μπορεί να νιώθουν για αυτή τη νίκη!
Γιατί λοιπόν να υποβαθμίζουμε τη νίκη τους και τη προσπάθειά τους λέγοντας συνεχώς πόσο “ξεφτυλισμένος” είναι ο διαγωνισμός; Αν μπορούσατε όλοι εσείς να έχετε μια ανάλογη εμπειρία θα κάνατε τα πάντα για να το ζήσετε στο πετσί σας και να το απολαύσετε από την αρχή μέχρι το τέλος!
Καλή επιτυχία λοιπόν σε όλους τους διαγωνιζόμενους!
Διαβάστε επίσης:
Before and Jazz στο Θέατρο Ακαδημία Πλάτωνος!