Η Huma Bhabha, φέρνει φιγούρες σημαδεμένες από μάχη, στην ταράτσα του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης, Met.
O τίτλος της εγκατάσταση “We Come In Peace” θυμίζει sci-fi ταινία και ίσως τα γλυπτά της είναι πανέμορφοι ξένοι “εισβολείς” που δεσπόζουν στην ταράτσα του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης.
Ο γεννημένη στο Πακιστανό καλλιτέχνης, Huma Bhabha, έχει εγκαταστήσει δύο μνημειώδη γλυπτά στη στέγη του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης. Το ψηλότερο γλυπτό, αμφιβόλου γένους, έχει ύψος 3.657 μέτρα και τιτλοφορείται “We Come in Peace” και αποτυπώνει έναν καλοπροαίρετο, συνηθισμένο επισκέπτη από άλλο πλανήτη. Δίπλα μαζεμένη σε θέση ικεσίας είναι το γλυτπό Benaam, που σημαίνει “ανώνυμη”, την οποία η Bhabha έχει χρησιμοποιήσει σε προηγούμενη δουλειά για να θυμηθεί εκείνους που σκοτώθηκαν στους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν. Πρόκειται για μια αναστατωμένη φιγούρα, σχεδόν κρυμμένη, καλυμμένη με μια μεγάλη μαύρη μπούργκα ή ίσως είναι και μια σακούλα σκουπιδιών.
Η εγκατάσταση είναι η πιο πρόσφατη παραγγελία του μουσείου για το Iris και B. Gerald Cantor Roof Garden.
“Είναι μια αντιπολεμική αφήγηση. Πρόκειται για ένα νεκρό σώμα … αλλά δεν είναι απαραιτήτως και νεκρό”, είπε η Bhabha σε συνέντευξη. “Είναι ένα μνημειώδες κουκούλι με τη δυνατότητα αναγέννησης και ταυτόχρονα το γιγαντιαίο μαύρο πλαστικό κάλυμμα είναι ένα μνημείο για τα ανώνυμα θύματα του πολέμου”.
“O τρόπος με τον οποίο οι δύο φιγούρες στην οροφή συνδέονται εν μέρει είναι επειδή ο Άλλος τις καλεί”, πρόσθεσε. «Νομίζω ότι εάν τα γλυπτά παρατηρηθούν ξεχωριστά, θα εμπνεύσουν πιο δυσοίωνες ερμηνείες αλλά ο συνδυασμός των δύο στην οροφή του Met δημιουργεί διάλογο και αφήγηση που υποδηλώνει κάποιο είδος επικοινωνίας από το οποίο μπορεί να προέλθει η ελπίδα».
Και τα δύο έργα ήταν αρχικά γλυπτά από πηλό, στυροπρίονο και φελλό πριν χυτευθούν σε χαλκό. “Λατρεύω το φελιζόλ, βρήκα αποκόμματα από ξύλο και μέταλλο και άλλα σκουπίδια. Έχω χρησιμοποιήσει αυτά τα υλικά στην τέχνη μου για μεγάλο χρονικό διάστημα – ίσως επειδή ενδιαφέρομαι για το κολάζ και τη συναρμολόγηση, αλλά και επειδή υπάρχει ένα στοιχείο τυχαιότητας όταν επιλέγεις ελεύθερα υλικά κι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πολύ όμορφα αποτελέσματα “, δήλωσε η Bhabha . Αλλά αυτά τα έργα έπρεπε να χυτευθούν σε χαλκό για να ξεπεράσουν την υπαίθρια εγκατάσταση.
«Οι ξένοι εισβολείς έχουν ήδη προσγειωθεί. Ένας από αυτούς είναι στην ταράτσα του ΜΕΤ», έγραψε η New York Post. Το γεγονός ότι έχουν κάπως τρομακτική μορφή μοιάζει κάπως με ειδικό κινηματογραφικό εφέ, με γίγαντες που περπατούν στη γη και δεν έχουν πρόθεση καταστροφής.
Το έργο της εικαστικού, από το Πακιστάν, Huma Bhabha, αποτελεί μια υπενθύμιση για τα ζητήματα της αποικιοκρατίας, του πολέμου, του εκτοπισμού και των αναμνήσεων.