Χα! Κυρικακή πρωί, ξυπνάτε και ρίχνετε μια ματιά στην αρχική σελίδα του λογαριασμού σας στο facebook, προτού αρχίσετε να ετοιμάζεστε για καφεδάκι, ενόψει του υπέροχου καλοκαιρινού καιρού. Όλοι κάνουν posts, σχετικά με την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα που για όσους δε γνωρίζουν είναι πάντοτε η πρωτελευταία Κυριακή του Ιουνίου. Βέβαια με τη λέξη “όλοι” μάλλον θέλω κυρίως να δώσω έμφαση στο θηλυκό γένος. Μα γιατί άραγε;
Σε όποιο μέρος του πλανήτη κι αν κοιτάξεις σπανίζουν οι περιπτώσεις που η κόρη δεν έχει έρωτα με το μπαμπά της. Άλλωστε, ο μπαμπάς είναι ο πρώτος ήρωας κάθε γιου και η πρώτη αγάπη κάθε κόρης. Είναι αυτό που λέμε πως σπανίζουν αρσενικά σαν το μπαμπά σου. Σπανίζουν σε μεγαλείο ψυχής, σε προσφορά αγάπης, σε παντοτινό ενδιαφέρον κι άλλα πολλά που θα μπορούσα να σας γράφω με τις ώρες. Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσω να μη γίνω κουραστική μα συγχωρέστε με, γιατί τυχαίνει να ταυτίζομαι πλήρως με τις κόρες που ανέφερα παραπάνω. Η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα λοιπόν, μπορεί να μην είναι τόσο έντονα διαδεδομένη, όσο εκείνη της μητέρας, αλλά όσοι τη γνωρίζουν την τιμούν αντιστοίχως. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν βοηθήσει πολύ στην αναμετάδοση τέτοιου είδους γιορτών. Αλλά τι ρόλο παίζει ο πατέρας σε κάθε παιδική ψυχή; Θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική. Ο μπαμπάς, είναι αυτός που από τα πρώτα στάδια της ηλικίας σου, δε λέει πολλά, αλλά κάνει πολλά. Είναι αυτός που σε αλλάζει πάνες και σε φροντίζει σαν ιερό κιμήλιο, αλλά έξω το παίζει “πολλάν βαρύς” κι αφήνει τη μαμά να κουβαλάει τα πάντα. Είναι αυτός που θα συμβουλεύσει τα αγόρια, όσον αφορά τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα κι αυτός που θα υπερπροστατεύσει την κόρη του από τους χιλιάδες αλήτες εκεί έξω και θα δυσκολευτεί να πειστεί ποιος είναι ο καταλληλότερος για την πριγκίπισσά του! Είναι σκόπιμο να ξεκαθαρίσουμε πως οι ρόλοι του πατέρα και της μητέρας, καθόλου δε συγχέονται στο χώρο της οικογένειας, εφόσον καθένας εκπληροί διαφορετικούς στόχους και οι δύο μαζί άλλους. Σίγουρα, φροντίζουν και οι δυο για την ανατροφή σου, τη μόρφωσή σου και τα λοιπά, αλλά αναμφίβολα δε μπορούμε να τους βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι.
Τώρα θα το ειδικεύσω λίγο και θα σας μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία. Ήρθε η ώρα να εξηγήσω τον τίτλου τούτου εδώ του κειμένου. Δε θυμάμαι πόσα χρόνια πριν σκαρφίστηκα αυτό το νικ για τον λατρεμένο μου μπαμπάκα. “Ρούλης” λοιπόν(από το πατερούλης για όσους δνε κατάλαβαν). Για μένα ο ρούλης σημαίνει τα πάντα, είναι ο άνθρωπος που ξέρω ότι θα τηλεφωνίσω πρώτα όταν τα βρω σκούρα στη σχολή, στο γραφείο, στα οικογενειακά, στα φιλικά, στα ερωτικά-ψυχολογικά μα και στα οικονομικά. Για κάθε φοιτητή που δεν εργάζεται αυτά τα 4 χρόνια, η ζωή του εξαρτάται δυστυχώς από τους γονείς του. Θέλεις η ανεργία, θέλεις η συνήθεια του Ελληνάρα να κάθεται και απλά να υπερκαταναλώνει κάποια από μας εξαρτιόμαστε από τους γονείς μας. Καθόλου περήφανη για αυτό, μα θέλω να σας δείξω το πόσα χρωστάμε σε έναν πατέρα και μετά την ενηλικίωση. Και θα του χρωστάμε για πάντα, διότι μας χάρισε το κυριότερο αγαθό όλων που είναι η ίδια μας η ζωή. Χωρίς να βάζω τις μαμάδες σήμερα στο περιθώριο, νομίζω ότι πρέπει να τιμήσουμε λόγω της περίστασης περισσότερους εκείνους, τους δικούς μας πρίγκηπες. Κι όσο η απόσταση μας χωρίζει με το δικό μου ρούλη, τα συναισθήματα γίνονται πιο έντονα και κάθε φορά που τον αποχωρίζομαι στο νησί, σκέφτομαι πότε θα τον ξαναδω και με πιάνει ταχυπαλμία λες και θα δώσω εξετάσεις!
Κάπου εδώ θα σας αφήσω. Να δείχνετε καθημερινά την αγάπη σας στους γονείς σας, γιατί τα χρόνια περνούν και δεν ξανα έρχονται. Να τους κάνετε περήφανους, επειδή με αυτό αναγεννιούνται. Μην φοβηθείτε να φωνάξετε δυνατά για την αγάπη. Όλα για ‘κείνη γίνονται. Όμορφη Κυριακή σε όλους κι ειδικά στους μπαμπάδες της υφηλίου. Χρόνια πολλά Ρούλη μου, σε ευχαριστώ για όσα μου πρόσφερες και μου προσφέρεις!
Διαβάστε επίσης:
Ο βομβαρδισμός του Λόκερμπι – Το χρονικό μιας μεγάλης αεροπορικής τραγωδίας!
Ο ανερχόμενος μπάρμαν της Αθήνας είναι από την Κεφαλονιά!