H Ικαρία είναι γνωστή για πολλούς κυρίως σαν τόπος εξορίας, ιδιαίτερα μετά το Β΄παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο. Μέχρι πριν από αρκετά χρόνια η Ικαρία ήταν ένα από τα νησιά που δεν είχε φυσικά λιμάνια και αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός της σχετικής απομόνωσης των κατοίκων της για δύο εκατονταετίες την καθιστούσε τόπο κατάλληλο για εξορία απ’ όπου δύσκολα κανείς μπορούσε να ξεφύγει. Έτσι δημιουργήθηκε ο θρύλος ότι πάντοτε υπήρξε κατάλληλη για τους αποδιωγμένους, τους ανεπιθύμητους.. Η αλήθεια όμως είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε μόνο έδαφος για εξόριστους. Στα δύσκολα χρόνια της πρώιμης ρωμαιοκρατίας όταν ο πληθυσμός του νησιού αραίωσε, η Ικαρία αποτέλεσε τόπο αποστολής εξορίστων από Σάμο, Λέρο και παράλιες πόλεις της Ιωνίας.
Οι περισσότεροι όμως που κατέφυγαν στο νησί ήρθαν εκούσια και πύκνωσαν τον εδραίο πληθυσμό με τον οποίο συνδέονταν στενά με τα κοινά ιωνικά στοιχεία. Στη μέση και την ύστερη Βυζαντινή εποχή, η Ικαρία φαίνεται ότι κρίθηκε πράγματι κατάλληλη για τόπο εγκατάστασης των ανεπιθύμητων μελών αρχοντικών οικογενειών, κυρίως αυτών που έχαναν τοπικές η υψηλότερου βαθμού εξουσίες.
Και ερχόμαστε στον 20ο αιώνα με τους εξόριστους του Μεταξά πριν από τον πόλεμο και τους πολλούς του εμφυλίου πολέμου. Ο Μέταξάς εξόρισε όλους σχεδόν τους πολιτικούς του αντιπάλους σε διάφορα νησιά και αρκετούς στην Ικαρία π.χ τον αρχηγό του αγροτικού κόμματος Μυλωνά. Και πάλι αναπτύχθηκαν στενές ακόμη και οικογενειακές σχέσεις με τους κατοίκους. Σε σχέση με άλλα νησιά αυτοί οι πολιτικοί εξόριστοι ήταν λιγοστοί. Όταν όμως ξεκίνησε ο εμφύλιος σπαραγμός, λιγοστοί το 1946 , μέγας αριθμός το 1947, όσοι για διάφορους λόγους δεν ανέβηκαν στα βουνά και ακριβώς για να εμποδιστούν να βοηθήσουν τους συμμορίτες οδηγήθηκαν στην Ικαρία. Για τρία χρόνια περίπου ήταν περισσότεροι οι εξόριστοι από τους κατοίκους. Χιλιάδες και αντί να δημιουργηθούν προβλήματα όπως θα ήταν αναμενόμενο έλαμψε η ανθρωπιά, η αγάπη. Ανεξάρτητα από πολιτικές ιδεολογίες όλοι άνοιξαν τα σπίτια τους και τις αγκαλιές τους στους εξόριστους. Κι εκείνοι έκπληκτοι ανταποκρίθηκαν με ένα σφιγμένο χαμόγελο γλυκό και πικρό μαζί.
Στην Ικαρία βρέθηκε και ο διαπρεπής μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης μαζί με άλλους πολιτικούς εξόριστους. Ο σπουδαίος Έλληνας διέμενε στο ορεινό χωριό Βρακάδες. Στο ίδιο χωριό φιλοξενήθηκαν εκείνη την εποχή 200 περίπου πολιτικοί εξόριστοι.
Αξίζει να σας πω πως το εν λόγω σπίτι – μνημείο, βρίσκεται σε στάδιο αναπαλαίωσης με χρηματοδότηση του υπουργείου Αιγαίου.
Δείτε τις αποκλειστικές φωτογραφίες: