Τα περιστέρια, ή αγριοπερίστερα των βράχων όπως τα ονόμαζε ο Δαρβίνος, ανήκουν στην οικογένεια των περιστερίδων. Έχουν προσαρμοστεί στη ζωή στην πόλη πολύ καλά σε όλο τον κόσμο.
Τα περισσότερα είδη έχουν γκριζογάλανο χρώμα και άσπρα πλευρά. Η ουρά τους καταλήγει σε μια σκούρα γραμμή και οι φτερούγες έχουν δύο μαύρες γραμμές. Οι διαφορές μεταξύ αρσενικών και θηλυκών είναι λίγες.
Τα πτηνά αυτά λοιπόν έχουν κεντρική θέση στη ζωή μας μέσα στην Αθήνα. Είναι όμορφα και ταυτόχρονα εξαιρετικά ενοχλητικά θα έλεγε κανείς, όσο και τα κουνούπια τα οποία όμως εμφανίζονται μόνο το καλοκαίρι. Τα περιστέρια δεν μεταναστεύουν, δεν βυθίζονται σε χειμερία νάρκη, δεν κάνουν κανένα διάλειμμα βρίσκονται καθημερινά δίπλα μας να αποτελούν ένα ακόμη εμπόδιο στη ζωή μας έχοντας ως στόχο το κεφάλι μας, το αυτοκίνητο μας, το ποδήλατο ακόμη και την παρεμπόδιση του να περάσεις από κάπου.
Μεταξύ μας μόνο η “Βίρνα Δράκου” από την σειρά του Αντ1 ίσως είναι η μόνη που τα λάτρεψε αφού στους πρώτους τίτλους της σειράς τα κρατούσε για να τα αφήσει να πετάξουν στη συνέχεια.
Η Αθήνα μπορεί να διαθέτει ελάχιστους χώρους πρασίνου όμως δεν παύει να συγκεντρώνει έναν σημαντικό αριθμό ορνιθοπανίδας.
Συγκεκριμένα:
Λυκαβηττός – 65 είδη πουλιών (γεράκια και κιρκινέζια, κουκουβάγιες, χουχουριστές, τσαλαπετεινούς, σπίνους, τσίχλες)
Τουρκοβούνια 100 είδη (γεράκια και κιρκινέζια, πετρίτες, κοτσύφια, γκιώνηδες).
Λοφοσειρά Ακρόπολης-Φιλοπάππου μπορούμε να βρούμε κούκους, καρδερίνες, αηδόνια, χρυσοβασιλίσκους, φλώρους.
Εθνικός Κήπος – κοκκινολαίμηδες, μπούφους, μυγοχάφτες, ψαρόνια, χελιδόνια.
Τι γίνεται όμως όταν τα Αθηναικά περιστέρια πεθαίνουν;
Μπορεί να έχετε δει νεκρό περιστέρι στο δρόμο όμως ήταν απλώς τυχαίο. Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο τα περιστέρια δεν «σβήνουν» ξαφνικά στον δρόμο αλλά πηγαίνουν να πεθάνουν κάπου ήρεμα, όπου δεν θα ενοχληθούν και δεν θα κινδυνεύσουν να κατασπαραχθούν τις τελευταίες τους στιγμές.
