Όλοι θέλουμε να πάμε θερινό, ειδικά όταν πιάνουν οι καύσωνες και ψάχνουμε για να δροσιστούμε όπως όπως. Πολλές φορές δεν επιλέγουμε καν ταινία αλλά πέφτουμε με τα μούτρα σε όποια είναι στο πρόγραμμα του κινηματογράφου. Επιλέγουμε με βάση την τοποθεσία, κάτι που δεν κάνουμε στις χειμερινές προβολές όπου ακολουθούμε τις κριτικές. Με αυτά κατά νου συντάξαμε μια λίστα από κλασσικές ταινίες που παραμένουν, με τον τρόπο τους, επίκαιρες ακόμα και σήμερα.
Ψυχώ (1960)
Πρόκειται για ένα μνημείο κινηματογραφικής τέχνης με το Χίτσκοκ να ζωγραφίζει για πρώτη φορά τόσο λεπτομερώς το πορτρέτο ενός καθ’ έξιν δολοφόνου. Είναι μια πρώτη για το παγκόσμιο σινεμά, έκτοτε βρήκε άπειρους ακολούθους, αλλά και μόνο ότι βγήκε στους κινηματογράφους το 1960, τη χρυσή εποχή του ανοιχτού σινεμά την κάνουν κλασσική επιλογή.
Πολίτης Κέιν (1941)
Ο ρόλος του Orson Welles είναι εμβληματικός, η σκηνοθεσία του άψογη αλλά πρόκειται για ένα κλασσικό θρίλερ που θα συγκινούσε και σήμερα. Είναι μια απίθανη ιστορία με πολύ δυνατή πλοκή με έναν μεγαλοεκδότης να πεθαίνει μυστηριωδώς και διάφορους ρεπόρτερ με διαφορετικά κίνητρα να προσπαθούν να εξιχνιάσουν το θάνατο του.
Καζαμπλάνκα (1942)
Είναι η ταινία που θα βλέπουμε, και θα ξαναβλέπουμε, και θα ξαναβλέπουμε σε θερινό γιατί αυτός ο έρωτας έμεινε ανολοκλήρωτος. Απλά να θυμίσουμε: Ένας Αμερικάνος με ουδέτερη στάση για τον πόλεμο που μαίνεται γύρω του, κυνικός και ιδιοτελής, συναντάει μια πρώην ερωμένη του στην Καζαμπλάνκα. Και ενώ όλα γύρω καταρρέουν… αυτός προβαίνει στην μοναδική ανιδιοτελή πράξη στη ζωή του.
Μανχάταν (1979)
O Γούντι Άλεν πάει το στόρι του έρωτα μεταξύ ενός συγγραφέα και ενός ανήλικου κοριτσιού ένα σκαλί παρακάτω. Ο συγγραφέας ερωτεύεται τη ερωμένη του καλύτερου του φίλου. Κλασσικός Άλεν δηλαδή, δροσερός, καλοκαιρινός, θερινοσινεμαδάτος 100%.
Τα Σταφύλια της Οργής (1940)
Λένε ότι η τηλεοπτική μεταφορά συνήθως αδικεί το βιβλίο αλλά εδώ το κλίμα της απαξίωσης του ανθρώπου και της ζωής, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, Όσο μαύρο είναι το βιβλίο άλλο τόσο μαύρη είναι η ταινία. Είναι ο ύμνος μιας γενιάς που έζησε απίστευτες δόξες αλλά και την απόλυτη εξαθλίωση.
Ο αετός των θαλασσών (1940)
H Βασίλισσα Ελισάβετ Α’ αναθέτει σε κατ’ επάγγελμα πειρατή να επιτεθεί στον Ισπανικό στόλο. Η Αρμάδα των Ισπανών περιμένει την επίθεση και τελικά όλα κρίνονται στην δεξιοτεχνία του Erol Flynn. Η ταινία αυτή ήταν εποχής στην εποχή της που υπήρξε κλασσική ταινία μπλοκμπάστερ, επομένως διπλά κατάλληλη για αυτή την περίσταση. Ότι πρέπει για θερινό.
Ο Άνθρωπος της Μαντζουρίας (1963)
Μετά το «Syriana» και το «Ides Of March» που να ξαναδείς πολιτικό θρίλερ. Το 1963, ωστόσο, και εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, ο John Frankenheimer κάνει με τον Φρανκ Σινάτρα μια ταινία που όπως έλεγε στην αφίσα της αν χάσεις τα πέντε πρώτα λεπτά δεν θα καταλάβεις τίποτα. Φοβερό σασπένς, μια ασύλληπτη συνομωσία, ιδανική επιλογή για θερινό.