Μπορεί σ’ αυτή τη ταινία να φιγουράρει ένα υπέρλαμπρο cast,
που αποτελείται από τους Michael Fassbender, Cameron Diaz, Javier Bardem, Penelope Cruz και Brad Pitt, κι όμως δεν αξίζει ούτε απ’ έξω να περάσεις. Μια απ’ τις χειρότερες ταινίες που είδαμε φέτος.
Δεν της φαίνεται βέβαια απ’ την αρχή πως είναι μάπα, υπό την έννοια ότι έχεις την ψευδαίσθηση πως όλο αυτό που συμβαίνει ξεκαθαρίζεται κάπου στην πορεία, κι αν όχι τα πάντα έστω κάποια απ’ τα σημαντικότερα.
Κάπου προς τη μέση έχεις αρχίσει να υποπτεύεσαι πως ο βασικός λόγος ύπαρξης του «Counselor» είναι για να έχουν την ευκαιρία οι αστέρες να βγάζουν πομπώδεις-βαθυστόχαστους λόγους για τη ζωή και τον κόσμο, σε κάθε σκηνή. Κι όταν λέμε σε κάθε(!) σκηνή να σημειωθεί παρακαλώ πως κυριολεκτώ.
Και όχι μόνο βγάζουν πομπώδεις λόγους, πολλές φορές διαπιστώνεις πως η σκηνή που διαδραματίστηκε και παρακολουθούσες για κανά πεντάλεπτο ή δεκάλεπτο δεν εξυπηρετούσε ούτε στο ελάχιστο την – ο-θεός-να-τη-κάνει – πλοκή. Μα να ‘χει πάρει τώρα ο κακός της υπόθεσης τον Fassbender και να του λέει κάτι ψαγμένα για τις επιλογές που τον οδήγησαν εκεί που βρίσκεται και ότι ο δρόμος μας δεν υπάρχει εκ των προτέρων και δημιουργείται όταν εμείς τον διαβούμε και τέτοια ωραία, και τελικά αφού λέει όσα ήθελε να πει απλά κλείνει το τηλέφωνο χωρίς να έχει προχωρήσει πουθενά την υπόθεση…
Και αφού κλείνει σε ένα σημείο που δεν περίμενες πως θα κλείσει έτσι απλά και φυσικά μετά από ακόμα ένα μακρόσυρτο και δήθεν ψαγμένο μονόλογο, και έχεις μείνει να αναρωτιέσαι, τώρα τι υποτίθεται πως είδα και γιατί το είδα, η μόνη ατάκα που αντηχεί στα αυτιά σου απ’ όλη τη ταινία είναι εκείνη στο φινάλε που ένας τύπος λέει (σε ελεύθερη απόδοση), περίεργα πράγματα λες και δεν νομίζω πως θέλω να τ’ ακούσω…