Η έκτη προσθήκη του franchise είναι εδώ.
Μέχρι τώρα “Fast & Furious” είχα δει το πρώτο μόνο και το είχα βρει απολαυστικότατο. Δεν ξέρω τι έχασα στο ενδιάμεσο, αλλά το έκτο, όπως ίσως θα φαντάζεστε, δεν έχει σκοπό να είναι μια καλή ταινία, απλά μια γρήγορη ταινία, με μηδενική προσπάθεια στην οργάνωση της πλοκής και ποζεράδικες ατάκες, που ενίοτε λειτουργούν (να τα παραδεχόμαστε κι αυτά).
Πάντως η υπερβολική δράση δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο όταν το 90% των ταινιών σήμερα κάνουν τα ίδια και καλύτερα, αλλά ευτυχώς δεν είναι και βαρετή. Οκ, δηλαδή δεν σε νοιάζει η πλοκή, άντε θα το δεχτώ, αλλά και αυτό που έπρεπε να είναι το δυνατό σου σημείο να μην είναι δοσμένο έτσι ώστε να κάνει την αδρεναλίνη να χτυπήσει κόκκινο, αυτό είναι φάουλ. Ναι έχει δράση, έχει τέρμα τα γκάζια, έχει καταστροφές και εκρήξεις, προφανώς, άλλωστε όπως είπα τουλάχιστον δεν βαριέσαι. Αλλά (με εξαίρεση στιγμές που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού) είναι φλατ. Συγνώμη.
Τώρα αυτό δεν ξέρω αν θεωρείται *SPOILER* για παν ενδεχόμενο μη συνεχίσετε αν δε θέλετε κάτι τέτοιο. Αλλά η ταινία για μένα έφτιαξε στο φινάλε, μόνο και μόνο επειδή εμφανίστηκε μια μεγάλη μου αδυναμία στο τομέα δράσης, ο Jason Statham. Έχω παρακολουθήσει πόσες ηλιθιότητες για χάρη του και πάω να δω ένα “Fast & Furious” μετά από πόσα χρόνια και τσουπ, εμφανίζεται. Δεν ξέρω τι είναι αυτό. Κάρμα; Πεπρωμένο; Αλλά Jason, I do ρε!
Κυκλοφορεί από σήμερα στις ελληνικές αίθουσες. Δείτε περισσότερα ΕΔΩ.