Είχε ξεστρατίσει αρκετά τελευταία ο (προσωπικά αγαπημένος) Burton. Αλλά δεν ξέρω τι είναι αυτό με το stop-motion animation (στο οποίο επίσης έχω αδυναμία), που καταφέρνει και του ξυπνάει τον καλύτερο του εαυτό.
Στο «Frankenweenie» επιστρέφει στα παλιά απ’ όλες τις απόψεις. Καταπιάνεται με μια ιστορία που είχε γυρίσει σε μικρού μήκους, ζωντανής δράσης το 1984, για ένα αγοράκι που χάνει τον αγαπημένο του σκύλο και επιχειρεί να τον επαναφέρει στη ζωή (φυσικά τα καταφέρνει). Είναι όμως και φόρος τιμής σε τέρατα που αγαπήσαμε και προφανώς έχει αγαπήσει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Παραλλαγές του τέρατος του Φρανκενσταϊν (και της νύφης του), του Δράκουλα, του Γκοτζίλα, των Γκρέμλινς και (αν κάνω σωστά τη σύνδεση) και της Μούμιας, παρελαύνουν όλα μαζί στην ασπρόμαυρη οθόνη.
Φέρει βέβαια και όλα τα κλασσικά στοιχεία ταινίας Burton, όπως πανέμορφα δομημένες γκροτέσκες εικόνες σε ένα σκοτεινό παραμύθι, με αλλόκοτους χαρακτήρες και έναν μοναχικό, απροσάρμοστο πρωταγωνιστή. Η βάση της ιστορίας είναι αυτή του «Frankenstein», όπως είναι προφανές και απ’ τη παραλλαγή του τίτλου σε «Frankenweenie», και το βασικό του θέμα της ανάστασης του σκύλου. Ενώ, φόρος τιμής αποδίδεται και με τη χρήση του ονόματος της Mary Shelley στη ταινία.
Και το «Frankenweenie» παρά την όποια παραμόρφωση του θέματος της Shelley, είναι μέσα στο νόημα του έργου της. Η μεγάλη αποτυχία του Frankenstein της Shelley (μη μπερδευτούμε, αναφέρομαι στον ήρωα του βιβλίου και όχι στο υπέροχο έργο), είναι πως δεν αγάπησε ποτέ τη δημιουργία του, ήταν ματαιόδοξος, τυφλός και εγωιστής (και ως κακός ‘πατέρας’ δεν έδωσε καν όνομα στο πλάσμα που έφερε στη ζωή). Δημιούργησε κάτι που δεν αγάπησε ποτέ και αυτό τον κατέστρεψε. Το θέμα δεν ήταν ποτέ απλά και μόνο οι κίνδυνοι της επιστήμης.
Ο Burton το αντιλαμβάνεται, και αυτή είναι και η επιτυχία του δικού του μικρού Victor. Αγαπάει το πείραμα του όσο τίποτα άλλο, γι’ αυτό και η προσπάθεια του στέφεται με επιτυχία. Εντάξει για να λέμε και του στραβού το δίκιο, είναι και αυτός λίγο εγωιστής. Το να αποφασίζεις αυθαίρετα να φέρεις κάποιον πίσω από τον τάφο επειδή σου έλειψε δεν το λες και αλτρουιστικό. Αλλά το θέμα της αγάπης ωστόσο παραμένει και επανέρχεται συχνά κατά τη διάρκεια της ταινίας. Ο ίδιος ο Burton βάζει τον δάσκαλο της φυσικής του μικρού να τον συμβουλέψει για τη σημασία του να αγαπάς κάτι, αν θες να πετύχει.
Ίσως αυτό κάνει και το «Frankeweenie» τόσο όμορφο, φαίνεται πως ο δημιουργός του, Tim Burton, νοιάζεται γι’ αυτό.
Η ταινία προβάλλεται από σήμερα στις ελληνικές αίθουσες. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ.