Και όταν λέω ‘αμερικανιά’ εννοώ πως έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που όταν συνυπάρχουν σε μια αμερικάνικη ταινία θα χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο μειωτικά.
Και πραγματικά αυτή η ταινία μπορεί να μην είναι αμερικάνικη, αλλά δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια κακή ‘αμερικανιά’.
Πρόκειται για έναν τύπο που η γυναίκα του τον παράτησε για έναν παιδαρά ποδοσφαιριστή, που έχει το ‘κακό’ συνήθειο να κυκλοφορεί τσίτσιδος, πείτε μου τώρα πως δεν φαντάζεστε πως ο παιδαράς είναι και ελαφρώς (ας πούμε) αθώος στο μυαλό. Ο πρωταγωνιστής θέλει να κερδίσει πίσω τη γυναίκα του. Η γυναίκα του θέλει τον παιδαρά.
Και υπάρχει και το παιδί τους στη μέση, το οποίο ερωτεύεται σφόδρα και με τη πρώτη ματιά μια κοπελίτσα που τους ξεναγεί σε κάτι νεκροταφεία εκεί στο Μπουένος Άιρες. Θα την ακολουθήσει μέχρι το σπίτι της, θα εμφανιστεί μπροστά σε όλη την οικογένεια της και θα σταθεί να τους κοιτάζει σαν τον χάνο αλλά εκείνοι αντί να φρικάρουν και να τον πετάξουν έξω, θα τον καλέσουν να φάει μαζί τους. Και θα καλαρέσει και στη κοπελίτσα μετά. Πόσο βεβιασμένο το love story; Και πως με αυτά που βλέπω έχω ακόμα μαλλιά στο κεφάλι μου;
Όλες κι όλες οι αστείες-ενδιαφέρουσες στιγμές της, άντε να ‘ναι μία ή δύο, με το ζόρι. Σε ορισμένα σημεία φαίνεται να προσπαθεί να περάσει ως κάτι περισσότερο από μια κοινή, κλισεδιάρικη, ρομαντική κομεντί, αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω απ’ αυτό.
Η ταινία προβάλλεται από σήμερα στις ελληνικές αίθουσες. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ.