Όπως είναι λογικό λόγω του θέματος του, ρομάντζο με πρωταγωνιστή τέρας, οι συγκρίσεις με το άλλο ρομάντζο που μας ταλαιπώρησε πόσο καιρό είναι σχεδόν ενστικτώδεις.
Το γεγονός μάλιστα πως και τα δύο είναι παραγωγές του ίδιου στούντιο (της Summit) και το ότι σε poster το πρωταγωνιστικό ζευγαράκι πόζαρε ακριβώς τα ίδιο με το ζευγαράκι του «Twilight» σίγουρα δεν βοηθούσε στο να το πάρεις με καλό μάτι. Αλλά όσο και αν σας είναι δύσκολο να το πιστέψετε, το «Warm Bodies» δεν είναι «Twilight.»
Έχει κάποια καλά στοιχεία, αν και θα μπορούσε να είναι και καλύτερο. Απ’ την αρχή της ταινίας επιχειρεί να κάνει μια κριτική στη κυνική, τεχνολογική εποχή, χωρίς συναίσθημα, που όλοι μας ζούμε.
Ο πρωταγωνιστής, ονόματι “R”, δεν δέχεται τη νεκρική του κατάσταση, και φαντάζεται πως όλα ήταν καλύτερα όταν ο κόσμος μπορούσε να επικοινωνεί τα συναισθήματα του, αλλά ο σκηνοθέτης κουνώντας μας χιουμοριστικά το δάχτυλο μας δείχνει τον κόσμο που ζούμε, όπου όλοι μας είμαστε κολλημένοι σε ένα κινητό ή έναν υπολογιστής. Εμείς είμαστε οι ζωντανοί νεκροί. Αλλά πρακτικά αντιλαμβάνεται και το πόσο γελοίο ακούγεται το ρομάντζο μεταξύ ζόμπι και ανθρώπου, και γι’ αυτό και η ίδια η ταινία δεν παίρνει τον εαυτό της και πολύ στα σοβαρά και αντιμετωπίζει τη κατάσταση με χιούμορ.
Το θέμα που έχω με τη ταινία είναι πως από ένα σημείο και μετά, είναι σαν να έχει μπει στον “αυτόματο” και απλά περιμένεις να φτάσει στο φινάλε. Στήνει τη κατάσταση δηλαδή, ως μια χιουμοριστική κριτική στη συναισθηματικά νεκρή και αποστασιοποιημένη κοινωνία μας, και χωρίς κανένα ιδιαιτέρως δυνατό επεισόδιο πολεμά να γεμίσει μιάμιση ώρα. Μπορούσε και καλύτερα αλλά είναι διασκεδαστικό ωστόσο.
Η ταινία παίζεται από σήμερα στις ελληνικές αίθουσες. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ.