Η Ζωή Λάσκαρη μιλάει στο people για τη σχέση της με τις δύο κόρες της που δεν χτίστηκε στην ίδια βάση. 

Διαβάστε όλα όσα είπε η κορυφαία ηθοποιός και στη συνέχεια δείτε τι λένε οι κόρες της: 

«Ο Πέτρος Κουτουμάνος δεν με άφηνε να περνάω πολύ χρόνο με τη Μάρθα. Είχε όλη την οικογένειά του στο σπίτι. Αυτό έκανε κακό και σε μένα και στο παιδί. Δεν μου επέτρεπε ούτε στο πάρκο να πάω μαζί της. Κι όταν χωρίσαμε, πάλι δεν με άφηνε να τη βλέπω. Δεν κατάλαβα ποτέ μου το γιατί. Με έβαζε τιμωρία, λέγοντάς μου “άλλες είκοσι μέρες δεν θα δεις το παιδί”. Του απαντούσα “Δεν κάνεις κακό σε μένα, αλλά στο παιδί”. Γι’ αυτό και όταν έμεινα έγκυος στη Μαρία – Ελένη, είπα στον Αλέξανδρο ότι θα τη μεγαλώσω εγώ. Δεν ήθελα κανέναν άλλο. Με τη Μάρθα ακόμη προσπαθούμε να αναπληρώσουμε εκείνο το κενό. Της έλεγα συχνά ότι όσο δεν μου μιλάει, η απόσταση θα μεγαλώνει και δεν θα υπάρχουν γέφυρες επικοινωνίας».

Aποκλειστικό: Το Athensbars στα παρασκήνια του δεύτερου επεισοδίου του “Δια ταύτα”!

Η Μάρθα δήλωσε: «Πράγματι, είχα τρομερό πρόβλημα. Όταν για ένα διάστημα με είχαν πάρει μακριά από τη μαμά και έμενα με τον παππού και τη γιαγιά, ξυπνούσα στον ύπνο μου και έκλαιγα. Ήμουν 3-4 ετών, έβγαινα στο μπαλκόνι και περίμενα τη μαμά να έρθει να με πάρει. Την έψαχνα. Όταν άρχισε να ξαναχτίζεται η σχέση με τη μητέρα μου, ήταν πλέον δύσκολο, καθώς δεν υπήρχε ροή. Ήμουν, βέβαια, κι εγώ κλειστό παιδί. Το θετικό είναι ότι τώρα είμαστε πολύ καλά, αν και η επικοινωνία πήρε χρόνο για να ξαναχτιστεί».

Για τη Μαρία Ελένη, είπε: «Έβγαλα όλο μου το άχτι πάνω στη Μαρία – Ελένη. Δεν πήγαινα πουθενά χωρίς αυτήν. Σε ταινίες, παραστάσεις, φωτογραφίσεις, την είχα μαζί μου στο μάρσιπο».

«Μεγάλωσα μέσα στα φώτα, μέσα στα καμαρίνια, αυτό έχω μάθει και όχι κάτι άλλο. Όπου πήγαινε η μαμά και ό,τι δεν ήταν για την ηλικία μου το έκανα. Η μία μου ζωή ήταν στο σχολείο και η δεύτερη μαζί με τη μητέρα μου. Θυμάμαι ότι ο Ανδρέας Βουτσινάς μού έσωσε τη ζωή. Συνήθως, έβαζα τα ρούχα και τα τακούνια της μαμάς και έλεγα στον Αχιλλέα Χαρίτο να με βάψει. Μια μέρα, λοιπόν, ήμουν έτοιμη να πέσω από τον εξώστη, ώσπου την τελευταία στιγμή με κράτησε από το πόδι ο Βουτσινάς και σώθηκα»