Θα μπορούσαμε να φανταστούμε μια Αθήνα γεμάτη βεράντες κατάφυτες, με αναρριχητικά φυτά, ελιές, εξωτικά φυτά, λουλούδια, καλλιέργειες, χρώματα, μυρωδιές, ανάσα, ζωή;
Σε ένα αρκετά σουρεαλιστικό και αισιόδοξο σενάριο, ο δήμος Αθηναίων θα μπορούσε να πάρει την πρωτοβουλία και να δώσει επιτέλους κίνητρο στους κατοίκους του να χρησιμοποιήσουν τις βεράντες και τα μπαλκόνια τους ώστε να τα διαμορφώσουν ως φυτώρια, κυρίως εκείνους που διαμένουν σε κεντρικές περιοχές και εμπορικές ζώνες της πόλης,, με κίνηση, μποτιλιάρισμα, επισκέπτες, τουρίστες, αλλά και πολλή ατμοσφαιρική ρύπανση, γκρίζο, μπετόν, πολυκατοικίες…
Ο αέρας θα ανανεωνόταν, θα αρχίζαμε να λαμβάνουμε περισσότερο και καθαρότερο οξυγόνο, χρώματα θα προστίθονταν στην κατά τ’άλλα urban ρυμοτομία και σχεδιασμό και θα…μπορούσαμε να πούμε ότι φέραμε τον Αμαζόνιο εν Αθήναις!
Στη γείτονα Ιταλία πάντως αυτό φαίνεται να έχει γίνει trend- αν δεν υπήρχε πάντα! Είναι κρίμα να έχουμε τόσο όμορφες και περιποιημένες ελιές, που είναι εύκολο να καλλιεργηθούν και δε χρειάζονται τόση φροντίδα, και να σκεφτόμαστε εξωτερικά μέρη, χωράφια, αμπελώνες και δασύλλια και όχι…το μπαλκόνι μας ας πούμε!
