Δείτε τι είπαν η Τατιάνα και η Σεμίνα για την άνανδρη δολοφονία:
Τατιάνα Στεφανίδου:
Δε φοβόταν τίποτα, δεν εξαγοραζόταν, δεν ….μάσαγε με τις απειλές. Αυτός ήταν ο Σωκράτης Γκιόλιας. Μια από τις λίγες πια ελεύθερες φωνές στο χώρο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Αποκάλυπτε αυτά που πολλοί γνώριζαν ή είχαν ακούσει, αλλά κανείς δεν τολμούσε να πει. Δεν φοβόταν τους ισχυρούς. Είτε αυτοί …είχαν τη δύναμη του χρήματος, είτε των όπλων…
Ο Σωκράτης δεν θα έκανε τα πάντα για το χρήμα. Δεν τον ενδιέφερε το χρήμα. Ζούσε με τη γυναίκα του και το τρίχρονο αγοράκι τους στην Ηλιούπολη. Σιχαινόταν τα χαϊλίκια και τους δήθεν.
Ο Σωκράτης έλεγε ελεύθερα την άποψή του αλλά φιλοξενούσε και χωρίς λογοκρισία τις απόψεις των χειρότερων εχθρών του.
Συχνά διαβάζοντας τα όσα έγραφε αναρωτιόμουν " Το μπαγάσα, δε φοβάται τίποτα; " . Όχι δε φοβόταν. Δεν φοβόταν ούτε τους τρομοκράτες. Τα όσα υποστήριξε για τα πρόσφατα αθώα θύματα της τρομοκρατίας πρέπει να εξόργισαν τους δολοφόνους. Και του έκλεισαν το στόμα, με το γνωστό άνανδρο τρόπο τους. Του αφαίρεσαν τη ζωή γιατί τους άσκησε κριτική για τις ενέργειες τους. Ακραία φασιστική συμπεριφορά. Δημοσιογράφοι δολοφονούνται για τις απόψεις τους μόνο σε σκληρά απολυταρχικά καθεστώτα. Μπροστά στα μάτια των γυναικών και των παιδιών τους!!!
Όταν πληροφορήθηκα την είδηση της δολοφονίας έπαθα αρχικά ένα μεγάλο σοκ. Μια ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί μου και σφίχτηκε το στομάχι μου. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω εύκολα τη βαρβαρότητα, τη σκληρότητα της πράξης. Έκοψαν το νήμα της ζωής ενός νέου μαχόμενου δημοσιογράφου και πατέρα γιατί έλεγε την άποψή του ελεύθερα, χωρίς φόβο.
Το πρώτο σοκ όμως διαδέχεται η οργή. Στη μαστιζόμενη από την οικονομική κρίση Ελλάδα, σε μια χώρα που με μεγάλη δυσκολία προσπαθεί να σταθεί όρθια, έρχεται να προστεθεί ο τρόμος.
Η νέα τρομοκρατία δείχνει το στίγμα της με ολοένα και πιο σκληρό και άδικο τρόπο. Πριν από λίγο καιρό με το θάνατο του αστυνομικού στο γραφείο του Μιχάλη Χρυσοχοίδη και τώρα με την άγρια δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια.
Τατιάνα
Σεμίνα Διγενή :
Με ξύπνησαν στις 7, για να μου πουν ότι σε σκότωσαν.
Το θεώρησα ηλίθιο αστείο και προσπάθησα να ξανακοιμηθώ.
Μου ήλθε όμως, στο μυαλό, το πρόσωπό σου και η συνάντησή μας πριν λίγο καιρό…
Αυτή η μανία σου να μου απευθύνεσαι πάντα, στον πληθυντικό…(Σπάνιο πράγμα, κάποιος
να σέβεται, όχι το πρόσωπο, αλλά τουλάχιστον την εμπειρία του άλλου.) Μιλήσαμε για
πρόσωπα και πράγματα, που διαμορφώνουν τη σύγχρονη χούντα. Μου έλεγες τα σχέδια
σου και τις μεγάλες έρευνες που ετοίμαζες.
Ανοιξα αμέσως, τον υπολογιστή, μπήκα στο μπλογκ και δεν πίστευα στα μάτια μου,
έβαλα ΝΕΤ και μιλούσαν για σένα, ανοίγω μηχανικά το κινητό μου,
''SOCRATES'', ήσουν ακόμη εκεί, μαζί με τα μηνύματά σου.
Ρε συ, σε φάγανε τελικά, θυμάσαι που σου έλεγα συνέχεια -σε κάθε επαφή μας-
πρόσεχε, πρόσεχε, δε είσαι απλώς ένα ποντίκι που βρυχάται,
είσαι ο καθρέφτης του βούρκου τους. Ο ξένος, στη συμμορία τους.
-Μπα δε με χτυπάνε εμένα, δεν τους συμφέρει.
Είδες που δεν τα υπολόγισες σωστά; Τελικά είναι τόσο απλή ιστορία, ένα συμβόλαιο
θανάτου, 13-20 σφαίρες, πριν το ξημέρωμα και καθαρίζουν.
Ομως οι εντολείς, μάλλον την πάτησαν άσχημα, γιατί τώρα και το αρχείο σου θ ανοίξει και
κάποιοι συνεργάτες σου θα μιλήσουν -δεν μπορεί να μη μιλήσουν-
και το Διαδίκτυο που τόσο αγάπησες,
απέκτησε τον γαζωμένο από 13 σφαίρες, μάρτυρά του.
***
Α, ρε Σώκρατες, δεν θα πεις ξανά, απηυδησμένος: -Αμάν ρε παιδιά!
Σεμίνα Διγενή