Όλοι μας μεγαλώσαμε με παραμύθια˙ οι κοπέλες κυκλοφορώντας ξυπόλητες στο ένα πόδι, περιμένοντας καρτερικά τον πρίγκιπα με το γοβάκι και τα αγόρια πιάνοντας την μύτη τους κάθε φορά που έλεγαν ψέματα, φοβούμενα μήπως μοιάσουν στον αγαπημένο τους παιδικό ήρωα. Δεν είναι μόνον ως παιδιά που έχουμε ανάγκη από τα παραμύθια για την ανάπτυξη της φαντασίας και την διεύρυνση του κόσμου μας. Ίσως μάλιστα, ως μεγάλοι, να τα χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερο.
Το Athensbars μίλησε με τον Γιάννη Σαρακατσάνη και την Κατερίνα Γερονικολού, πρωταγωνιστές σε μια από τις πιο ξεχωριστές παιδικές παραστάσεις της φετινής σεζόν, του πολυαγαπημένου Πινόκιο που ανεβαίνει στο Θέατρο Ακροπόλ σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου και θυμηθήκαμε πόσο πολύ ανάγκη έχουμε να ταξιδεύουμε μια στο τόσο, στον κόσμο των παραμυθιών, έναν κόσμο μαγικό, με πειρασμούς, εμπόδια και περιπέτειες, παράδοξα και καλές νεράιδες, έναν κόσμο που τελικά ίσως μόνο φαινομενικά διαφέρει από τον δικό μας.
Γιατί πιστεύετε έχουμε τόση ανάγκη τα παραμύθια;
Γιάννης: Έχουμε ανάγκη, ακόμα και οι ενήλικες, να ακούμε κάθε τόσο μια ιστορία όπου ένα ξεκάθαρο καλό πολεμάει ένα ξεκάθαρο κακό. Η εμπειρία μας δείχνει μια ζωή όχι και τόσο ξεκάθαρη, όπου το καλό και το κακό είναι ανακατεμένα και δεν μπορείς πια να τα ξεχωρίσεις. Υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες και καμιά φορά, χάνουμε την ικανότητα της διάκρισης. Ένας καλός ήρωας λοιπόν μας συγκινεί και, πολεμώντας το κακό, μας δίνει κουράγιο και επαναφέρει την ηθική μας στον «ορθό δρόμο», που συνήθως είναι και ο πιο δύσκολος.
Η παράστασή σας έχει δημιουργήσει πραγματικά μια ατμόσφαιρα παραμυθένια. Πώς φτάσατε σε ένα τόσο αξιοθαύμαστο αισθητικό αποτέλεσμα;
Κατερίνα: Απολαύσαμε πολύ την διαδικασία των προβών, που αποδείχτηκε μια ιδιαίτερα δημιουργική πορεία, γεμάτη αυτοσχεδιασμούς πάνω στην υπέροχη ιστορία του Πινόκιο και τις περιπέτειές του. Είμαστε ένα σύνολο δέκα ηθοποιών, που καταφέραμε να γίνουμε ομάδα με την ουσιαστική έννοια της λέξης χάρη στον Βασίλη Μαυρογεωργίου. Ο Βασίλης μας ένωσε μέσω μιας σειράς υποκριτικών ασκήσεων και όταν μάθαμε να λειτουργούμε όλοι πραγματικά σαν ένα, προχωρήσαμε με μεγάλα και στοχευμένα βήματα προς τον στόχο μας, να διηγηθούμε δηλαδή με τον πιο ευρηματικό τρόπο το πώς ο Πινόκιο από ξύλινη μαριονέτα, γίνεται ολοκληρωμένος άνθρωπος!
Η Ιστορία του Πινόκιο είναι λίγο ή πολύ γνωστή σε όλους. Είναι η προσωπική διαδρομή ενός ξύλινου μικρού αγοριού, που παρά τις συμβουλές του πατέρα του Τζεπέτο, παρασύρεται από τον κόσμο του θεάματος, μαγεύεται από την ομορφιά του χρήματος και γίνεται μια άβουλη μαριονέτα, μέχρι να φτάσει στο τέλος στη συνειδητοποίηση. Ρωτήσαμε τον Γιάννη, που υποδύεται τον ήρωα της ιστορίας, ποια είναι η αγαπημένη του στιγμή στην προσωπική διαδρομή του Πινόκιο;
Γιάννης: Λίγο πριν το τέλος της ιστορίας ο Πινόκιο έχει γίνει ένας επιμελής μαθητής. Ακολουθώντας τις οδηγίες της Νεράιδας έχει περάσει ένα μεγάλο διάστημα φρόνιμος και, αποφοιτώντας από το σχολείο, μαθαίνει ότι το ερχόμενο βράδυ θα γίνει επιτέλους αληθινό αγόρι! Ο πειρασμός όμως δεν έχει πει την τελευταία του λέξη και έτσι ο Πινόκιο ξαναπαρασύρεται σε άλλη μια περιπέτεια. Μου αρέσει αυτό το σημείο γιατί εκεί όπου όλα μοιάζουν να οδηγούνται σε ένα happy end, ο ήρωας τελικά δεν έχει ακόμα ξεμπερδέψει. Έτσι είναι και η ζωή! Δεν έχει happy end. Όσο συνεχίζουμε να ζούμε τόσο συνεχίζουμε να «δοκιμαζόμαστε».
Η Κατερίνα Γερονικολού ενσαρκώνει τον ρόλο της καλής νεράιδας, ένα αγαπημένο σύμβολο και στα παραμύθια αλλά και στην ζωή και θελήσαμε να μάθουμε τι σημαίνει για εκείνη ένας τόσο αρχετυπικός ρόλος.
Κατερίνα: Ο Πινόκιο έρχεται αντιμέτωπος με ένα βουνό από δυσκολίες, πειρασμούς, κινδύνους και προκλήσεις. Η νεράιδα είναι το «πρόσωπο κλειδί», που θα ανακουφίσει τον Πινόκιο από την αγριότητα του κόσμου αυτού. Θα τον συμβουλεύσει, θα του στρέψει το βλέμμα προς τον πατέρα του, θα του θυμίσει ότι σ’ αυτήν την ζωή όλοι ερχόμαστε με κάποιο σκοπό, θα νοηματοδοτήσει τις πράξεις του. Αν γίνει ο Πινόκιο άνθρωπος, θα γίνει γιατί θα το αξίζει, γιατί θα έχει αποκτήσει φιλότιμο, αγάπη για τον διπλανό και ανιδιοτέλεια. Η νεράιδα συμβολίζει το καλό σε ένα άγριο, πονηρό και γεμάτο απειλές σύμπαν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι Ο Πινόκιο, που γράφτηκε από τον Κάρλο Κολόντι το 1883 στη Φλωρεντία, δεν γράφτηκε για παιδιά, αλλά εκδιδόταν τότε σε εφημερίδα για ενήλικες που διασκέδαζαν με τα παθήματα του μικρού ξύλινου ψεύτη. Άλλωστε, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, σκηνοθέτης της παράστασης, σημειώνει: «Με τον ήρωα της ιστορίας θα ήθελα να ταυτιστούν όλες οι ηλικίες. Το σύμπαν του Πινόκιο είναι μια παραμόρφωση του δικού μας κόσμου γεμάτο συμβολισμούς, η χώρα των ατελείωτων παιχνιδιών, τα παιδιά που μεταμορφώνονται σε γαϊδούρια, το τεράστιο ψάρι, όλα συμβάλλουν στο να αισθάνεται ο θεατής ότι δεν μπορεί να φανταστεί τι παραμονεύει στην επόμενη γωνία, καθώς τα πάντα είναι αναγνωρίσιμα, αλλά και ξένα».
Τα Σαββατοκύριακα η παράσταση ζωντανεύει για μικρά και μεγάλα παιδιά, ενώ τις καθημερινές παρουσιάζεται σε σχολεία. Και είναι γεγονός πως τα παιδιά είναι η πιο ειλικρινής ομάδα θεατών.
Τα παιδιά στις παραστάσεις ταυτίζονται με τον σκανταλιάρη Πινόκιο ή θυμώνουν όσο αυτός είναι «το κακό παιδί»;
Γιάννης: Τα παιδιά λατρεύουν τον Πινόκιο! Πρέπει να είναι ο πιο αγαπητός ήρωας παραμυθιού. Είναι μικρός, είναι αυθόρμητος και επειδή είναι μαριονέτα είναι προσφιλής και σε αγόρια και σε κορίτσια. Πιστεύω πως ταυτίζονται με την σκανταλιάρικη φύση του γιατί ό,τι κάνει ο Πινόκιο το κάνει λόγω της αθωότητάς του και όχι επειδή είναι κακό παιδί. Έτσι τα παιδιά θυμώνουν με τις λάθος επιλογές του, αλλά εξακολουθούν να τον κατανοούν και να τον αγαπάνε.
Είναι διαφορετικό να παίζεις μπροστά σε παιδιά;
Κατερίνα: Τα παιδιά είναι ένα κοινό που ξεκινάει να παρακολουθεί σε κάθε περίπτωση καλοπροαίρετα. Εξ ου και η ευθύνη του να μαγευτεί και να παρασυρθεί σε κόσμους παραμυθένιους ή του να μείνει παγερά αδιάφορο ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην παράσταση. Είναι λυτρωτικό το να ξέρεις ότι το κοινό είναι ειλικρινές. Σε περίπτωση αποτυχίας, συνειδητοποιείς ότι κάτι δεν έκανες καλά. Σε περίπτωση επιτυχίας, η ικανοποίηση και η επιβράβευση από το λιλιπούτειο κοινό είναι συγκλονιστική. Τέλος, μια καλή παιδική παράσταση είναι σίγουρο ότι θα μείνει βαθιά χαραγμένη στον μικρό θεατή και θα τον κάνει να αγαπά ή να αποστρέφεται το θέατρο. Με λίγα λόγια, οι παραστάσεις για παιδιά έχουν το βαρύ φορτίο να είναι άρτιες και με σοφία κατασκευασμένες.
Ένα φορτίο, που η παράσταση του Πινόκιο στο Θέατρο Ακροπόλ, σηκώνει με βαθιά συναίσθηση, καλαισθησία και αγάπη και το αποτέλεσμα δικαιώνει και με το παραπάνω όλους τους συντελεστές. Εμείς να ευχαριστήσουμε πολύ τους δύο ηθοποιούς, Γιάννη Σαρακατσάνη και Κατερίνα Γερονικολού για τον χρόνο που μας διέθεσαν και να τους ευχηθούμε καλή συνέχεια και καλή επιτυχία!
Εάν θέλετε κι εσείς να μεταφερθείτε στον μαγικό κόσμο του Πινόκιο, η ομάδα αναλαμβάνει να σας ταξιδέψει κάθε Σάββατο στις 3 μ.μ. και κάθε Κυριακή, στις 11.30 π.μ. και στις 3 μ.μ.. Αφετηρία: Θέατρο Ακροπόλ, Ιπποκράτους 9-11.
Συνέντευξη στην Λιάνα Μεσάικου