Η Δήμητρα Παπαδοπούλου αντιλαμβάνεται
όσο λίγοι τις ιστορίες της καθημερινότητας,τις αποτυπώνει εδώ και είκοσι πέντε χρόνια με μοναδικό τρόπο και κάνει τον κόσμο να ανταποκρίνεται μαζικά. Βασικό συγγραφικό και καλλιτεχνικό προτέρημά της είναι ότι οι θεατές βλέπουν σε αυτές τις τόσο ρεαλιστικές μυθοπλασίες της την αντανάκλασή τους, τον εαυτό τους. «Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη» λειτουργεί σαν καθρέφτης του κοινού. Σε ερώτηση της εφημερίδας Espresso αν ο σύγχρονος Έλληνας έχει καταπιεσμένη την σεξουαλικότητα του, απαντάει: «Αλίμονο αν δεν έχουμε καταπιεσμένη σεξουαλικότητα. Η σεξουαλικότητα είναι καταπιεσμένη εδώ και αιώνες και παγκοσμίως, επειδή η θρησκεία έχει λογοκρίνει την ελευθερία της σεξουαλικής έκφρασης. Απλώς τώρα βρισκόμαστε σε μια στιγμή της Ιστορίας, που όλα βγαίνουν στο φως. Αισθάνθηκα, λοιπόν, και στην Αθήνα και τώρα στη Θεσσαλονίκη, ότι το κοινό είναι ορεξάτο και ανοιχτό να μιλήσει για θέματα που πριν από τέσσερα ή πέντε χρόνια μπορεί να ήταν έως και σοκαριστικά. Προφανώς οι αλλαγές είναι ραγδαίες»