Κι όμως κάτι μπορεί να αλλάξει!

Καθώς ψάχναμε στο youtube, πέσαμε τυχαία πάνω σε ένα πολύ γνωστό και παλιό τραγούδι αλλά επίκαιρο. Αυτό που μας τράβηξε την προσοχή είναι ότι ένα παιδί ηλικίας 15-16 ετών έφτιαξε ένα βιντεάκι με το οποίο εκφράζει τα συναισθήματά του για αυτόν τον κόσμο, έναν κόσμο απρόσιτο και άδικο γι’ αυτόν και όχι μόνο.
Αυτή η κίνηση του μικρού μάς κάνει να νιώσουμε θλίψη, οργή, πόνο, αγανάκτηση για έναν κόσμο που κλέβει τα όνειρα των νέων, όνειρα που δεν μπορούν να τα πραγματοποιήσουν, όνειρα που κάποιοι άλλοι τους τα έκλεψαν με το “έτσι θέλω”.
Ο μικρός «σκηνοθέτης» μάς φανερώνει τον δικό του κόσμο, έναν κόσμο διαφορετικό από την πραγματικότητα, όμως πιο όμορφο, αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε τα καμένα δέντρα, τα εργοστάσια που τείνουν να καταστρέψουν την Γη, η οποία ανήκει σε αυτούς, στους νέους.
Μια ασπρόμαυρη ταινία μικρού μήκους θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι, αλλά η πραγματικότητά είναι ότι ο κόσμος μας είναι ασπρόμαυρός. Λίγο χρώμα ζήτα ο μικρός φίλος μας, λίγη ηρεμία κι έναν κόσμο που να ασχολείται με το σύνολο και όχι με τη μονάδα, όπως γίνεται.
Όπως λέει, όμως, κι ο σοφός λαός, μια εικόνα ίσον με χίλιες λέξεις. Απολαύστε την απόπειρα του μικρού «σκηνοθέτη» που με τον τρόπο του θέλει να περάσει το δικό του μήνυμα…