… και παρολίγο να του κοστίσει την ζωή..!
"Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα ότι δεν θα ξαναπερπατήσω. Ήταν αμφίβολο αν θα καταφέρω να σηκωθώ, οι πιθανότητες δεν ήταν υπέρ μου αλλά εγώ θεωρούσα δεδομένο ότι θα γίνω καλά. Έζησα κάτι που δεν θα ευχόμουν ούτε στον εχθρό μου. Αυτούς τους μήνες που ανάρρωνα, συνειδητοποίησα την αξία πραγμάτων που θεωρείς αυτονόητα, όπως το να περπατάς και να κάνεις μόνος σου μπάνιο, και βίωσα τεράστιο σοκ. Ένιωθα πάντα κοντά και συμπαθούσα τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα αναπηρίας, αλλά μετά το ατύχημά μου τους θεωρώ μεγάλους ήρωες".